شبکهء جهانی سکولارهای سبز ايران فرارسيدن اول ماه مه، روز جهانی کارگر را، با درود به همهء هم ميهنان و زحمتکشان کشورمان گرامی می دارد و از اينکه کارگران شرافتنمندمان، سه دهه پس از انقلابی که فريبکارانه وعدهء عدالت و خوشبختی به کارگران و «مستضعفان» می داد ـ و عاقبت نيز اقدامات و اعتصابات شجاعانهء هم آنان پيروزی اش را ميسر ساخت ـ اکنون محروم ترين بخش جامعهء کشور را تشکيل می دهند ابراز تأسف شديد می کند.

ما می دانيم که دولت گداپرور اسلامی، ترجيح می دهد که بجای ايجاد شغل و بالا بردن سطح توليد ملی و برقراری دستمزدهای برحق و مناسب، کارگران کشور را از طريق دادن «يارانه ها» ی بخور و نمير تبديل به حقوق بگيران خود کرده و از اين راه هم فعاليت های ممکن اعتراضی آنان را کنترل کند، و هم بتواند بر واقعيت وحشتناک تاراج بازارهای کشور بوسيلهء کالاهای وارداتی و نامناسب چينی (بمنظور راضی نگاه داشتن اربابان خود در آن کشور و جلب حمايت آنان در صحنه های بين المللی) پرده بپوشاند.

براستی که، چه در تاريخ جهان و چه در تاريخ کشور خودمان، کمتر حکومتی کوشيده است تا، بمنظور ابقای سامانهء فاسد و رانت خوار خود، طبقهء کارگر کشور را بکلی منهدم و آن را به توده ای بی شکل و بی آينده اما وابسته بخود درآورد و، در عين حال، با بستن راه های اطلاع رسانی و روشن گری بازگو کنندهء دلايل وضع فلاکت بار کنونی طبقهء کارگر و نگاه داشتن آن ها در غفلتی معتاد به «يارانه ها»، آنان را تبديل به موجوداتی عاطل سازد.

ما همچنين متأسفيم از اينکه در جريان جنبش سبزی که در ده ماههء اخير در کشورمان پديد آمده، رهبران بخش مذهبی و غير سکولار اين جنبش در فهرست خواسته های خود کمترين بها را به وضعيت پريشان نيروی کار کشور داده اند، نيروئی که تا گلو در اعماق خط فقر فرو رفته است ـ با حقوق هائی عقب افتاده، دستمزدهائی اندک و دچار شدگی به خورهء بيکاری که روح و جان و زندگی آنان را آماج حملهء خود قرار داده است.

ما، اميدواريم که کارگران ايران نسبت به دامی که برای نابودی شان گسترده شده هوشيار بوده و يقين داشته باشند که تا اين حکومت بر سر کار است و به منابع نفت و گاز کشور ـ که بايد برای نسل های آينده نيز باقی بمانند ـ دسترسی دارد و درآمدهای ناشی از فروش  آن را بی محابا خرج آشوب آفرينی در جهان می کند، اميدی به رونق بخشی به حوزه های توليدی و خدماتی ملی و، در نتيجه، کارزائی ناشی از  توسعه ای معطوف به بالا بردن سطح زندگی ايرانيان، وجود ندارد و اوضاع کشور هر روز تيره تر از روز پيش خواهد بود.

ما سکولارهای ايران، که يقين داريم بخش اعظم نيروی جوان جنبش سبز داخل و خارج کشور نيز سکولار بوده و خواستار پايان دادن به حکومت تبعيض آفرين و مذهبی کنونی اند، از کارگران ستمکشيده و محروم کشورمان دعوت می کنيم که به مبارزهء فاقد خشونت تهاجمی ِ ياران سکولار خود پيوسته و، با طرح خواسته های صريح خويش، از يکسو به اين جنبش جوان و نوپا جان ببخشند و، از سوی ديگر، خود از نفس گرم و آزاديخواه آن نيرو بگيرند.

ما، در همهء شهرهای محل اقامت خود در خارج کشور، تظاهرات و مراسم برپا شده از جانب همهء سازمان های ضد ديکتاتوری مذهبی را حمايت کرده و در اين فرصت بزرگ کارگری جايگاه خود را در کنار آنان می دانيم.

باشد که اول ماه مه امسال مژدهء برقراری اتحاد و يگانگی بين کارگران و کارمندان شاغل و بيکار، دانشجويان، زنان و ديگر اقشار کشور را با خود بهمراه آورده و دريچه هائی بزرگ را بروی جنبش سکولار، انحلال طلب و عدالت خواه کشورمان بگشايد.

بهترين درودهای ما نثار کارگران کشورمان باد؛ انسان های زحمتکشی که در راستای ساختن ايرانی بی تبعيض و بی حکومتی مذهبی و ايدئولوژيک، مقادرند در پرتوی اتحادی ملی جامعه ای منصف، انسانی و رو به فردائی سرشار رفاه و آسايش برای ملت ايران بيافرينند.

اگر بتوانیم نخ و رشته ای پیدا کنیم که این حلقات واقعا موجود و در حال بوجود آمدن را به هم گره بزند، آنگاه ما با شبکه ای تشکیل شده از حلقات و نیروها و جریانات گوناگون مواجهه می شویم که ظرفیت های محدود و ذاتی ناشی از پراکندگی و منزوی بودن هر کدامشان را بر طرف می کند و ظرفیت تازه ای به آنها ترزیق می نماید. آنگاه بدون آنکه صدای مستقلی را تحت فشار قرار داده باشیم، در عین حال، نوا و کـُر بزرگی  را به همراه آنها بوجود می آوریم.   >>>