ستاره ای همیشه منتظر تو ست

علی یحیی پور (سل تی تی)

 در ضربان جلبک ها جاری ست زندگی 

شهر از انبوهی ِ خیال های پوچ باد کرده است و

ايستاده، بر ارتفاع اين همه فاصله

دلم برای قمری های تهران می سوزد

که تابوت شان را بر بال خود حمل می کنند

چرخ زنان بر آسمان شهری

سوخته در انبوهی از فاضلاب ها

که قبرستان خواهد شد

اگر ستاره نباشد.

فکر نکن که نمی دانم

ستاره در همان صدفی است که تو بر این خاک می نهی

صدفی نشسته در طوفان

که دریايش همیشه بارانی ست و

جلبک های جویبارانش
همچون دخترکان ده ما

آرایش شده اند.

فاضلاب تا سينه بالا آمده

و لباس ها بوی گند گرفته اند

تو اما به ریشه ها می انديشی

که با ضربآهنگ بی امان رستن

تا انفجار انارها

به جنگ تباهی می روند

نگاه می کنم که باد

چگونه بر موهايت گل کوکب می زند

و نمی داند

که کرم ها بته های شالی را می خورند و می پوسانند

بر بام این خانه ايستاده ام

و مهتاب آبی رنگ بر همه جا می بارد

تو را می بينم

که چکاوک های مرداب را

با سینه هایت شیر می دهی

و از هر قطره ی شیرت

هزار چکاوک جوان به پرواز در می آیند

می بينمت

که پیراهن می بافی

 با شعر های ناسرودهء من

و من در آن پیله

به سوی لحظهء پرواز می چرخم

نگاه کن که

نور را کیلوئی می فروشند و

وزن را به تاراج برده اند؛

نگاه کن

انارک خیال من

پر از نسیمی بهاری ست

که در سیاهی اکنون

گل کاسنی را

 به ميهمانی تو می آورد

تا با آن دریا را ببینی

و رقص ماهیانش را ستاره باران کنی.

فاضلاب اما در خيال من نيست

در تنفس شهری ميرنده زنده است

که ستاره ها را

بسوی گودال های تاريک کهکشانی تاريک می کشاند.

به تو می اندیشم

به ساقه های جوان نی در مرداب های پير

به آواز بلبلان وحشی رنگارنگ

به آب های راکد پوشيده از گل های صورتی و سفید

و به آن "سـِل تی تی"1

که فردا بر ستاره باران موهای ریسیدهء تو خواهم زد

تا در اين غبار هزار ساله

دخترکان روستايم را با تو آشنا کنم.

بیست وششم می دو هزارو ده

1. «سل تی تی» به زبان گیلکی یعنی «نیلوفر آبی». من نام این گل زیبا را، که در مرداب های وطنم ـ گیلان ـ به گستردگی پراکنده اند، به عنوان کنیهء خود برگزیده ام.

  https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه