بسیار خوشحالم که حکم اعدام به من نداده‌اند

يک خبر کوچک: عبدالله نوری در جلسات اخیر اصلاح طلبان به شدت از تئوری خاتمی مبنی بر بازگشت به عرصه رقابت سیاسی با هر قیمتی حتی با عذرخواهی از نظام بخاطر عملکرد اصلاح طلبان در فتنه 88 حمایت می کند.>>>

دیگر روشن است که احمدی‌نژاد و تیم وی آینده‌ای در فضای سیاسی جمهوری اسلامی برای کسب اکثریت مجلس و ریاست جمهوری آینده ندارند، تازه اگر بتوانند دورهٔ دوسالهٔ باقی‌مانده را به پایان برسانند. اکنون پرسش آن است که جریان سیاسی اقتدارگرا پس از احمدی‌نژاد چه وضعیتی پیدا خواهد کرد. دو تیم رئیس دولت و طرف مقابل (نیروهای وفادار به خامنه‌ای) بر کدام عِده و عُده متکی هستند؟ راهبرد‌ها و تاکتیک‌های دو طرف در شرایط امروز چیست؟ و عوامل بازدارنده و محدودکنندهٔ دو طرف کدامند؟>>>

فروپاشی اخلاقی در نظریه سیاسی ولایت مطلقهء فقیه

همایون کتیرایی

در نقد و بررسی چنین فرآیندی می‌توان به سبک و سیاق برخی از اصلاح‌طلبان و منتقدان، به تحلیل موردی عملکرد حاکمان پرداخت و یا در ‌‌نهایت از عمل نشدن به قانون اساسی و قوانین و مقررات جاری سخن گفت؛ اما زمانی که در برابر این پرسش قرار می‌گیریم که چرا بعد از سه دهه، هنوز عمل ‌نکردن به قوانین مشکل بنیادی نظام ولایت فقیه است، پاسخی قانع‌کننده برای آن نمی‌یابیم. شاید این جملهء آیت الله خمینی در خاطر باشد آنجا که بعد از چند سال عملکرد فراقانونی، اظهار امیدواری کرد که همه به اجرای قوانین بازگردند، کاری که خود او کمتر به آن بها داد و بعد از او نیز تداوم یافت.>>>

مخلص مدت 68 سال است که قلماً و قدماً در راه مبارزه با فساد و استبداد و استعمار و دفاع از تمامیت و هویت ایرانی کوشیده ام و در داخل و خارج کشور به عنوان یک چهره ی پیشینه دار ادبی و سیاسی شناخته شده ام چنانکه کتاب «سرود رهایی» ام در 600 صفحه نشر یافته و آن تاریخ منظوم و منثور نهضت ملی ایران و پیشگامی های من در این راه مقدس است و کتاب «پیام آزادی» ام، که سراسر در حمایت از آزادی و قیام های استقلال طلبانه کشورهای آفریقا و خاورمیانه و آمریکای لاتین سروده شد، به 28 زبان زنده دنیا ترجمه گردیده و دو سال پیش به وسیله خبرگزاری ها، از جمله ایلنا و ایسنا، به همه جا در صدر اخبار روز مخابره شده است.>>>

بگذار از نسلی برایت بگویم که آن را قربانی چند دانه نکبت‌بار تسبیح و یک چاه نمور کردی پدر! از من و سال‌های بی‌بهاری، از من و عصر حملات انتحاری. من و موفقیت‌های مجازی من و شرمندگیم برای اون پیر مرد، ناصر حجازی. من و نشخوار پس‌مانده‌های ملایان، من و بدختی‌های بی‌پایان. من و کنکور و جنگ و صف شیر، من و غروب‌های این شهر دل‌گیر. من‌ و کامپیوترهای به‌روز شده‌ام، من و انگشت‌های عرق‌سوز شده‌ام. عشق‌های بیمارم، همهء دوست‌های بی‌کارم. جیب‌های خالی ام، پزهای عالی ام. از خانه‌های تحلیل رفته حافظه‌ام در برابر آماج این همه آرمان و ایده‌آلیسم، بازماندن افکارم پشت درهای تجدد و مدرنیسم. از مانکن‌های سینه بریده، نگهبان‌های دهان دریده. از لجن‌زارهای گنبدی شکل طلایی.>>>