آينده خيزش هاي شمال افريقا و خاور ميانه

گفتگو با كورش زعيم

گفتگوگر از راديو صداي ايران

پيشرفت هاي تكنولوژيك جوامع انساني را در سراسر جهان بهم نزديك و از كار يكديگر آگاه كرده است. ديگر نمي توان حقيقت را پنهان كرد، ديگر نمي توان ملت ها را در ناآگاهي نگه داشت يا در چنبرهء خودبزرگ بيني هاي بيمارگونه و تماميت خواهي ها كنترل كرد و فساد و وحشيگري حكومتي را از چشم ها دور نگه داشت. در گذشته، آنها كه از اكثريت مردم با شعورتر و زيرك تر و با شهامت تر بودند به حكومت مي رسيدند، و ديكتاتوري هم مي كردند. امروز ديكتاتورها از بيشعورترين، ناآگاهترين و ترسوترين افراد ملت هستند. معمر قذافي، علي عبدالله صالح و بشار اسد نمونه هاي بارزي از اين ديكتاتورها هستند.>>>

دموکراسی بدون سکولاریسم یعنی استبداد ممتد

مهران اميراحمدی

در ماه های اخیر برخی از صاحبان قلم و اندیشه بیش از پیش نگاه شان به مفاهیمی چون سکولاریسم و ضرورت و یا عدم ضرورت آن در نظام جایگزین جمهوری اسلامی، معطوف گشته است. شوربختانه هنوز برخی که بنیان تفکرات شان ریشه در «دموکراسی دینی!» یا «اسلام رحمانی» دارد به انحای مختلف به عدم ضرورت ارزش های سکولاریستی در نظام سیاسی آیندهء ایران تاکید می ورزند و طوری القاء می کنند که با همین قانون اساسی فعلی و یا با رویکرد به اسلام رحمانی می توان آینده ای دموکراتیک را برای ایران به نظاره نشست. این در حالی است که مصادیق مفهومی و تاریخی موجود، از بطلان چنین رویکردهایی در خاورمیانه، بخصوص کشورمان، خبر می دهد.>>>

چند گونه گویی و تغییر مواضع ضد و نقیض از سوی اکتورهای سیاسی ساختارگرا پدیدهء تازه ای نیست. تئوری پردازی و ذهنیت سازی در نظام ولایی از همان آغاز برقراری حاکمیت، ابزاری بوده است برای پیشبرد اهداف ولایی. آنها با رویکرد به داده های فقهی، چون امر تقیه، که امروز زبان و فرهنگ رایج ساختارگرایان و دینمداران در عرصه سیاست است، همچنین با تکیه به ناپایداری های ذاتی تئوری های اجتماعی ، و استفاده ابزاری از برخی مفاهیم و عناصر کلیدی گفتمان رایج اپوزیسیون سکولار، در جهت حذف نیروهای سکولار به آسانی تقیه می کنند.>>>

«چشم انداز نوینی برای امروز و فردا»>>>

من با سياسی شدن مذهب مخالفم، نه با مذهب

اسماعيل نوری علا

در گفتگو با سعيد بهبهانی از تلويزيون ميهن>>>

دو سال است که بخش دیکتاتور زده ای  از جهان در تب آزادی خواهی می سوزد؛ تبی که از ایران شروع شد و به کشورهای عربی رسید. اکنون مردمان اين کشور ها همچنان، در تب و تابی خستگی ناپذیر، دست از طلب برنداشته اند اما به نظر می آید که ایران ما در سکوت و سرمایی سنگین و سخت فرو رفته است. خیلی ها امید بریده اند. این طرف و آن طرف با کسانی روبرو می شویم که می گویند «تمام شد، هیچ امیدی نیست!» اما امیدوارها، که چون نگاهشان به تحولات تاریخی است و می دانند که جهان فراوان از این لحظه ها را تجربه کرده است، همچنان انتظار می کشند...>>>

کش نديد، کش بريد!

به گزارش خبرگزاری فرانسه، کميته نوبل در اسلو، ظهر روز پانزدهم مهرماه (هفتم اکتبر) جايزهء صلح نوبل را به "الن جانسون سرليف"، رئيس جمهور ليبريا، و دو فعال عرصه حقوق زنان: ليما گبمووی از ليبريا، و توکل کرمان از يمن، تقديم کرد. کميتهء نوبل در بيانيه خود اعلام کرد که اين سه زن را به‌خاطر "شرکت آنان در تأمين و حفظ صلح" از طريق "مبارزه غيرخشونت‌آميز آن‌ها برای امنيت و حقوق زنان" برگزيده است. کميتهء نوبل اظهار اميدواری کرد که اين جايزه "کمکی در راه پايان بخشيدن به مشکلاتی باشد که زنان در همه‌جای جهان با آن روبه‌رو هستند.">>>

در سال ‌های اخیر شاهد موج گسترده مهاجرت از ایران بوده‌ایم؛ ایرانیانی که به دلایل مختلف از جمله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و حضور در اقلیت‌های مذهبی، زندگی خود را در معرض خطر می‌بینند و به کشورهای غربی پناهنده می‌شوند. مهاجرت البته مختص ایرانی‌ها نیست و سالانه هزاران انسان، مرزهای جغرافیایی کشورها را طی می‌کنند تا به سرزمینی امن برسند و از حقوق شهروندی برخوردار شوند. روشن است روش خروج مردان و زنانی که در کشور خود تحت تعقیب و مورد آزار قرار گرفته‌اند، به راحتی سفرهای توریستی به کشورهای دیگر نیست...>>>

هرچند که قانون گذاری به خودی خود نمی تواند مشکلات را حل کند اما برخورداری از قانونی برابر یک مرحله بسیار مهم در به وجود آمدن تغییر در زندگی بسیاری از زنان است. حذف تبعیضات و محافظه کاری های اجتماعی علیه زنان کار بسیار سختی است و به زمان نیاز دارد. برخلاف سازمان های قدیمی زنان که به اصلاحات و برابری های جنسیتی در قانون قدیم جمهوری ترکیه راضی بودند، امروزه سازمان های فمینیستی نه تنها به خوبی به این امر واقفند که چه چیزهایی قبلاً در قانون ندیده گرفته شده و باید اعمال شود بلکه می خواهند این تغییرات قانونی را به گونه ای اعمال کنند که تمام زنان و نه تنها بخشی از آنان از مزایای قانون گذاری جدید بهره مند شوند.>>>

قبطی های مصر از ترس جان می گريزند

ريموند ابراهيم ـ در نشريهء اينرنتی فرونت پيج

در تاريخ، غير مسلمانانی که سرزمين شان به تصرف مسلمانان در می آمد سه گزينه در پيش رو داشتند: پذيرفتن اسلام، پرداخت ماليات ويژهء مذهبی به مسلمانان، و مرگ. امروزه اما گزينهء چهارمی هم بصورت گسترده در کار آمده است که پيشنيان از آن برخوردار نبودند: ترک وطن کردن و مهاجرت؛ گزينه ای که آخرين حاصل قدرت گرفتن اسلاميست ها است. يک گزارش جديد حاکی از آن است که، در واکنش به آنچه «بهار عربی» نام گرفته است،  شمار بی سابقه ای از قبطی ها، که ساکنان بومی و مسيحی سرزمين مصر بشمار می روند، از موطن خود مهاجرت می کنند.>>>

هیچ فردی ذاتا و فطرتا دارای مسئولیت برای فعالیت سیاسی به طور اعم و آلترناتیو سازی به صورت اخص نمی‌باشد، معهذا چنانچه بصورت خودآگاه و خودخواسته بار آنرا به دوش کشد، خودبه‌خود دارای مسئولیت و پاسخ‌گویی در قبال آن و در برابر مردم می‌گردد. از این رو امروز چه بخواهید و چه نخواهید باورمندان سکولار - دموکراسی از شما و همکاران‌تان انتظار دارند با درک محدودیت‌های زمانی و مقتضیات جامعه، پیش از آنکه ایده تشکیل کنگره ملی سکورلارها به دلیل برخورد با بن بست فکری از درون متلاشی گردد، آن را به مرحله عمل در آورید.>>>

فدوی هر ترفندی را از برادران در قالب تیتر و خبر می بیند، می پندارد که، به قول عوام ،"that's it" و این دیگر آخری ست و به قول استاد سخن: حد همین است سخندانی و زیبائی را! و چیز دیگری وجود ندارد که به عقل برادران برسد تا از جیب ملت یک لاقبا پیرامونش معرکه گرفته و هزینه کنند؛ لکن چنین نیست و هر آینه از جعبه ی مارگیری مؤمنین، چیز دیگری بیرون می آید. این تیتر را ببینید: «سرود ملی قرآن تهیه می شود!»>>>