فضائی دیگر

شعری از حمید رضا رحیمی

... چه عیبی دارد که گاه شعر

پتوی گرمی بشود

وقتی که برف

به روی برهنه ای

شمشیر کشیده است؟

***

چه عیبی دارد که گاه شعر

تکه نانی بشود

وقتی که شیشه ی پنجره

از گرسنگی

ترک می خورد؟

یا چشمه ای زلال

وقتی که زبان در دهان

 چون تکدرختی در کویر

خشک شده است،

و یا نوشداروئی

آنگاه که نیمی از جهان

در انواع مرگ

دست و پا می زند؟

***

راستی،

چه عیبی دارد که گاه

موسیقی ِ شعر

صدای میخ و چکش باشد

وقتی که عشق

چیزی بمن تعارف می کند

تا با آن پنجره ای بسازم

و از آن

به هرچه زشت و زیباست،

نگاه کنم؟

بگذار در شعر اصلا ً

گاهی هم

بوی باروت بپیچد،

حیف است که عمر،همیشه

به همنشینی ِ واژگان ِ شفاف بگذرد ...

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه