بی حوصله گی ها و راه دراز مردم سالاری

در دفاع از اصلاح طلبی، نقد جریان های برانداز و انحلال طلب، و نقد بنیادگرایی سیاسی

با ردپای مجتبی واحدی در آن

اکبر کرمی

مسالهء اصلاح طلبی را نباید با پرسش از اصلاح پذیر بودن حاکمیت یا حاکمان آغاز کرد؛ مسالهء اصلی توازن قوا، امکانات ما و رؤیاهایی است که برای خود پرداخته ایم. اصلاح طلبی شاید آسان ترین راه برای عبور از جمهوری اسلامی نباشد، اما تنها راهی است که ممکن است به استقرار دمکراسی و نهادینه حقوق بشر بیانجامد؛ چه، مسالهء ما تنها عبور از جمهوری وحشت اسلامی نیست که به هر بهانه و بهایی تن دهیم؛ مسالهء ما دمکراسی و حقوق بشر هم هست؛ و به همین دلیل ساده انتخاب های ما محدود می شود. نباید فراموش کرد که ساختار جمهوری اسلامی و بندهای قانون اساسی و حتا ولایت مطلقهء فقیه هنوز همان هایی هستند که شیخ شجاع امروز (به همراه مشاوران اش) با تمسک به آن ها دیروز در مجلس ششم لایحهء اصلاح قانون مطبوعات را از دستور خارج کرد و میخ "حکم حکومتی" را به تابوت جمهوری اسلامی ایران زد. به باور من تنها توازن قوا تغییر کرده است و دست کم بخشی از این عدم توازن به اقدامات نسنجیده و سیاست های حساب نشدهء ما مربوط می گردد. با این همه، هنوز هم می توان و می باید از راهبرد اصلاح طلبی دفاع کرد؛ چه، بیرون از اصلاح طلبی، دست کم در شرایط موجود، چشم اندازی برای ایرانی آباد و آزاد دیده نمی شود.>>>

مردم سالاری، بهانه ای برای تداوم حکومت اسلامی؟!

گفته می شود که اگر دموکراسی نهادينه نشود رسيدن به آن هم چارهء کار نبوده و عاقبت امر به عقيم ماندن اش می انجامد. آن هم با اين توجه که  يکی از شاخصه های اين «نهادينه شدن» (يا کردن) دموکراسی عجله بخرج ندادن، با حکومت سرکوبگر با مسالمت رفتار کردن، و موجب تغيير تدريجی آن شدن است. به عبارت ديگر، جان کلام آن است که اگر حکومت سرکوبگر با خشونت و به سرعت ساقط شود امکان دموکراسی که سهل است امکان نهادينه شدن آن نيز از دست می رود!>>>

(پيوند به آرشيو جمعه گردی)

در جنگ مافیایی درون حکومت ایران، مجموعه‌ای عمل می‌کند که در بقچه اعتقادات مذهبی و اسلامی بسته شده است. بقچه را که بگشایید، محتوای واقعی‌اش هویدا می‌گردد: شهرت، ثروت و قدرت! آگاهی یافتن به این مجموعه و تحولی که پیامد آن است، بسته به موقعیت فرد در نظام، تفاوت می‌کند. گاهی واقعا به آزادی‌خواهی می‌انجامد اما این تجربه نیز وجود دارد که بسیاری از افراطیون ایدئولوژیک که دچار تحول می‌شوند، در نقطه مقابل اعتقادات پیشین خود قرار می‌گیرند: در یک نقطه افراطی دیگر!>>>

ایران را چه کسانی تجزیه می کنند؟

رضا حسین بر

بندرت یک روشنفکر ایرانی پیدا می شود که از تبعیض های آشکار و ستم های بی رحمانهء نظام نسبت به سنی ها، اقلیت های مذهبی و ملیت ها انتقاد بکند. در عوض، هر گاه سنی ها و یا ملیت ها نسبت به تبعیض و یا ستمی که بر آنها می رود، اعتراض کنند، صدای روشنفکران قلابی در می آید که ایران تجزیه شد؛ و بجای همدردی با مظلومان، آنها را خائن و مزدور می نامند؛ بدون اینکه بیاد آورند که تمام مقامات خودشان را خارجی ها آورده و برده اند. ضدیت، دشمنی و تبعیض شیعیان علیه سنی ها تا حذف کامل فیزیکی و سیاسی پیش رفته است. کی باور می کند که در تمام دوران مدرن، از صفویه تا کنون، بجز نادر شاه، یک پادشاه سنی در ایران شیعه وجود نداشته است؟>>>

چهار سال پیش، در همین روزها، ایالات متحده در گرماگرم مبارزات  انتخاباتی پرشوری بود که هیجان آن از مرزهای امریکا فراتر رفته و به سرزمین های دیگر هم کشیده شده بود. این شور و هیجان فوق العاده ناشی از وجود سیاستمدار جوان و جذابی بنام باراک حسین اوباما بود که با شعارهای دلفریب "تغییر" و "آری ما می توانیم" به مردم امریکا که از سیاست های جرج دبلیو بوش خسته شده بودند نوید دگرگونی های عمده در سیاست داخلی و خارجی این ابرقدرت یکه تاز را می داد... از آن روزها تاکنون، که بیش از چند ماه به پایان دورهء اول ریاست جمهوری باراک اوباما باقی نمانده، با بیشترین ارفاق و اغماض هم نمی توان گفت که در کارنامهء او نمره هایی قابل قبول – درخشان پیشکش – وجود دارد. مهم ترین عاملی که موجب این کارنامهء ضعیف – اگرنه مردود – شده، خصلت تردید و بی تصمیمی و تمایل به سازشکاری او در موارد حساس و سرنوشت ساز است که برای رهبری کشوری که مدعی ابرقدرتی بی منازع جهان است می تواند فاجعه آفرین باشد.>>>

مانع ویرانی میهن: اتحاد و همدلی اعضایِ اپوزوسیون

سیروس پارسا

دولت در تبعید و یا شورای ملی ایرانیان می تواند صدایِ فریادِ خفه شده توسط استبداد اسلامی تمامی مردم ایران را به گوش دُوَلِ خارجی رسانده و خود را به شکل یک آلترناتیو بسیار جدی و قدرتمند در رسانه های خارجی و در نزدِ غربی ها نشان داده و بر اصل حفاظت از تمامیت ارضیِ ایران تأکید کرده و خواهانِ رسیدن کشور به استقلال، آزادی و سکولاریسم و دموکراسی، نه از راهِ نظامی بلکه به وسیله به راه انداختن جنبش های مردمی و مَدنی در داخل ایران و حمایت مالی، رسانه ای و معنوی دولت های غربی از آن جنبش های آزادی خواهانه مردمی باشد.>>>

راه حلی واقعی برای مقابله با زلزله و «معنویات» آخوندی

محمود خادمی

اراجیف مسخرهء آخوندی و این اظهار نظرهای عهد بوقی که توسط فسیل های حوزهء علمیهء قم از یک طرف برای سرپوش نهادن بر بی کفایتی و نقش سردمداران رژیم در صدمات و ویرانی های بیشتر در جریان زلزله و، از طرف دیگر، برای توجیه تحقیر و سرکوب زنان میهن مان توسط مزدوران رژیم بیان شده و توهین آشکار به شعور مردم ایران می باشد در حالی مطرح می شود که آخوندها و سردمداران دزد و غارتگر رژیم با خانواده های شان در ساختمان ها و قصرهای لوکس و مقاوم در برابر زلزله زندگی می کنند و فریبکارانه معنویت و دعا را برای مقاوم سازی خانه های کاهگلی مردم و مقابله با زلزله تجویز می کنند.>>>

آرشيو>>>