نتايج «ناموسی کردن» امور

ما، به کمک ترکيب «ناموسی کردن»، از معنای رايج و عاميانهء «ناموس» دور می شويم و به روندی می رسيم که در آن می توان به خيلی از امور ديگر هم هويتی «ناموسی» بخشيد و، در نتيجه، در مورد آنها «ناموسی» رفتار کرد، بی آنکه امر مورد نظر ديگر به مفهوم مردسالارانهء «زنان حرم» ربطی داشته باشد. يعنی، در ساختن و بکار بردن ترکيب «ناموسی کردن» با مفهومی تازه سر و کار پيدا می کنيم که، بر اثر آن، کردار و رفتار آدميان به واکنش هائی شبيه می شوند که در پساپشت همهء چاقوکشی های ناموسی قابل مشاهده اند.◄

برای شنيدن و دانلود فايل صوتی با صدای سعيد بهبهبانی ◄

چندی پیش مجله «تایم»اعلام کرد در سال جاری آمریکا یا با یک ایران اتمی کنار می‌آید و یا با آن وارد جنگ می‌شود. توصیه فرید زکریا، خبرنگار «تایم»، رسیدن به توافقی است که «تهران و واشنگتن هر دو آن را بپسندند» یعنی توافق دمکراسی‌ با یک دیکتاتوری بدخیم! آمریکا اما ممکن است با یک «ایران اتمی» کنار بیاید ولی با «جمهوری اسلامی اتمی» کنار نخواهد آمد چرا که یک کشور اتمی باید یک رژیم قابل کنترل نیز داشته باشد! بن بست هر دو در همین است.◄

انقلاب آرام

حميد آقائی

جوامع اروپای غربی، بویژه بعنوان مدرن ترین و دمکراتیک ترین جوامع انسانی شناخته می‌شوند. این موقعیت اما صرفاً نمی‌تواند محصولِ نظام های پارلمانی، توجه به حقوق بشر و اصلاحات دمکراتیکی که در اين کشورها و بطور کلی در جامعهء ‌اروپا در چند دههء‌اخیر و بطور مشخص پس از جنگ دوم جهانی انجام گرفته ‌است، باشد. بلکه در درجهء ‌اول ناشی از یک انقلابِ آرام و بسیار طولانی در طرز فکر و نوعِ نگاه و روش اندیشیدنِ انسان غربی بوده‌است. انقلابی که در عمومیت آن روندِ گذار از جهانی که ساختار و قوانین آن از قبل و توسط عوامل ماورا طبیعت (برای انسان ها) تعیین و تنظیم شده بودند به دنیایِ مدرنی که‌از قابلیت کشفِ مجدد توسط انسان برخورداراست و می‌خواهد اخلاقیات و نظامهای ارزشی را از نو تعریف نماید، به نمایش می‌گذارد.◄

ابوالحسن بنی صدر

فراوان می پرسند چرا با اين يا آن رأس مثلث زور پرست، متحد نمی شويد؟ اين ايام، بيشتر پرسش ها در اين باره است که چرا با پهلوی چی ها متحد نمی شويد؟ طرفه اين که يک مدعی اتحاد گفته است: عده ای به مصدق چسبيده اند، تا مانع اتحاد بگردند. بايد مصدق را کنار گذاشت و راه را برای اتحاد هموار کرد!. گوينده زحمت توجه به تناقض نمايان در گفته خويش را نيز به خود نمی دهد: اگر اتحاد منوط به کنار گذاشتن کسی باشد، چرا آن کس پهلوی و ديگر زورپرست ها نباشند؟ پهلوی ها در سه کودتا بر ضد سه جنبش مردم ايران و در برانگيختن رﮊيم صدام به حمله به ايران و... شرکت داشته اند. حضور آنها در يک اتحاد ناممکن کردن موفقيت آن اتحاد است. زيرا عمل از راه مردم و توسط خود مردم را ناممکن می سازد و، در همان حال، مقاومت در برابر تغيير را حد اکثر می گرداند. رفتار اينان ترجمان زورمداری خالص است. در طول زمان، هرگاه از جانبداری زبانی از دموکراسی می کاستند و، در عوض، تمرين مستقل و آزاد شدن می کردند، امروز محصول کار دماغي شان، در دروغ و ناسزا و فريب و فريفتاری ناچيز نمی شد...◄