بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

ارديبهشت 1387 ـ   آوريل  2008

درد دلی کوتاه با نسل دومی ها

حميد رضا خادم

در این دنیای سراسر درد و رنج و ظلم و بیدادگری و دراین کشور تحت ستم که داخلی و اجنبی با هر شرایطی تنها منافع شخصی و گروهی را می طلبد و از ضربه زدن به ایران و ایرانی هراسی ندارد و قربانی شدن کشور و فرزندانش کم اهمیت ترین موضوع بنظر میرسد بزرگترین جفا در حق انسان این است که به خودخواهی و اختیار پدر و مادر فرزندی ناخواسته و به جبر وارد جهان شود و بانیان آن بی توجه به آینده در برابر آنچه می گذرد بی تفاوت باشند. کشوری که با وجود اینهمه بیدادگری هیچگونه تصویر روشنی از آینده اش نمی توان در ذهن تصور کرد چراکه سرمایه ها و منابع اش روزانه تاراج میشود بی آنکه اندکی بهره نسیب مالکان اصلی آن یعنی ملت ایران شود .

خطاب من به شما نسل دومی هاست . هان کجا فریاد کنیم که گناه نسل ما چه بود ، مگر چه کرده ایم که اینچنین باید تاوان خطاها و اشتباهات شمارا بپردازیم ؟

گفتید انقلاب کردیم برای برقراری آزادی ، برابری ، عدالت ، امنیت و ...

گفتید می خواهیم خودمان سرنوشت خود و میهنمان را رقم بزنیم .

گفتید قصد داریم تمام تفکرهای سیاسی را در حاکمیت داخل کنیم تا بهترین ها به رای مردم در غالب حکومتی شایسته سالار متبلور شوند .

گفتید میخواهیم تا دلتان بخواهد روزنامه و نشریه چاپ کنیم که همیشه شلاق نقد بدست داشته باشند و ناظر حاکمیت باشند .

گفتید دیگر زندان و زندانی نخواهیم داشت .

گفتید دستگاه های دولتی فاسدند و ما میخواهیم فساد را از حاکمیت حذف کنیم .

گفتید ما به دنبال این هستیم تا مردم در نهایت شادی و رضایت زندگی کنند و کمترین افسردگی و جنایت و نا امنی در ایران باشد .

گفتید که ما بر روی سرمایه نشسته ایم و باید از بابت آن سهمی به ما و فرزندانمان برسد و

گفتید آینده را برای فرزندانمان میخواهیم

و گفتید و گفتید و ...

گله نزد چه کسانی ببریم ، سینه پردرد کجا خالی کنیم ؟ چرا این خواسته ها دقیقا نتیجه عکس داد و کشور عزیزمان در برابر اتفاقات ناگوار و فرزندانش در برابر تیغ و تیر و زندان قرار گرفتند ؟

چه بگوییم که آزادی ، برابری ، عدالت ، رفاه و امنیت تنها به آرزوی دست نیافتنی ما تبدیل شده است . هرگز شما را نخواهیم بخشید چراکه بر هیچیک از خواسته هایتان پای نفشردید که اینک جوانان و مردم ایران زمین در بالاترین سطح افسردگی ، بیکاری ، فقر ، فساد ، طلاق ، ناهنجاری های اجتماعی و ... قرار گیرند کافی است نگاهی به صفحه حوادث روزنامه ها بیاندازید آیا تحمل خواندن تمام حوادث یک روز در ایران را دارید ؟ قتل پدر، فرزند ، برادر ، همسر و ... فحشا ، تن فروشی ، فساد و هزاران درد بی پایان .

هیچگاه از جفا و ظلم شما در حق خود نمی گذریم چراکه نه خود حاکم سرنوشت خود شدیم نه صدایی بعنوان صدای منتقد شنیده میشود، حاکمیت شایسته سالاری وجود ندارد و عزا عزای شکستن قلم است و تعطیلی مطبوعات . زندان ها نه تنها از بین نرفتند بلکه گسترش یافته اند و ایران خود تبدیل به زندانی بزرگ شده است. فساد نه تنها برچیده نشد بلکه اینک اختلاس های چندین میلیاردی بسیار حقیر و کوچک شده اند. به آب و خاک وطن در شمال و جنوب چوب حراج زده اند اما دریغ از کوچکترین واکنش و هزاران هزار ... 

و شما سوختن فرزندانتان را نظاره گرید و خود نیز در آتش خود ساخته در حال سوختنيد...

برگرفته از وبلاگ نويسنده:

http://www.hamidrezakhadem.blogfa.com/post-133.aspx

بازگشت به خانه