بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

تير 1387 ـ   ژوئيه  2008

برای تیرگی شب های تیر

پيام جهانگيری

امشب فشار سنگینی بر دل خود احساس می کنم. حس دیگری دارم. انگار امشب با شب های دیگر متفاوت است. نمی دانم شاید دلم برای یاران دبستانی ام تنگ است ـ آنها که اکنون هر کدام در جایی از این خاکِ گرفتار در اسارت مشتی فرومایۀ تاریک اندیش، گمشده اند، برای آنانی که هنوز با پس ماندگان آیین کهنه پرستی در ستیزند، برای...

حس غریبی وجودم را فرا گرفته است. امشب با تمام شب های دیگر تفاوت دارد، آخر امشب شب 18 تیر است ـ شبی که شکوفه های شاداب شهر شب زده، شباهنگام به رزم ِ شبان زادگان ِ شب بوی شب پرست شتافتند و شبِ شادمانۀ شیرین شغالان شبدیز را شیرانه شوریدند و شمع وارانه، شبی شاعرانه را در شبستان خاطر این مرز و بوم، تا همیشه جاودانه ساختند.

اما دریغا که سایۀ سهمگین سیاهی، ستارگان سرزمین سوختۀ سیاوُش را سفيهانه و سفاکانه سربرید.

18 تیر، يک روز ديگر از روزهای تاریخی وطن. روزهایی که دربرگیرندۀ حماسی ترین لحظات تاریخ معاصرند. جریاناتی که همه آن را می دانیم. همه می دانیم که چگونه سالکان سفاهت و سفله گان ولایت، سرودسرایان سروقامت را با شمشیر شقاوت از پای در آوردند تا باز هم سپیده در پس ابر تیرۀ نادانی، در انتظار طلوعی دیگر، به شمارش ستارگان سحرگاهان خویش بنشیند.

شب از نیمه گذشته است. تاریکی، سایۀ سنگین خود را بر شهر افکنده است.

 به سیاهی شبی دیگر از شب های هجده تیر سال های آغازین زمستان وطنم می اندیشم؛ به سیاهی شبی می انديشم که سپیدۀ دیگری را در دل تاریکی خویش فرونشاند. و یاران دبستانی دلاوری را که در دبستان وطن دوستی و پاک بازی پرورش یافته بودند، و چه آزادانه می رفتند تا به میزبانی و استقبال سحر بروند، در دل تیرگی خود فرو کشيد.

به دست و پا زدن بی حاصل سیاهی شب برای کشتن سحر می اندیشم.

و می اندیشم به سپیده ای که نزدیک است.

اندکی پیش از سپیدۀ سحر هجدهم تیرماه  همين سال

بازگشت به خانه