بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

فروردين   1388 ـ مارچ  2009

پيوند به آثار ديگر نويسنده در سکولاريسم نو

چرا خودسوزی؟

م. پزشکی

از روزیکه "نیوشا فرهی" در مقابل ساختمان سازمان ملل در آمریکا، و در اعتراض به سفر خامنه ای به نطويورک و سیاست های سرکوبگرانهء جمهوری اسلامی، خود را به آتش کشید، بیش از بیست سال می گذرد. او آگاهانه به استقبال مرگی دردناک شتافت تا چهره کریه رژیم اسلامی را نزد جهانیان افشا کند و بدینسان جان شیفتهء خود را در راه رهایی ملتی فدا کرد. "نیوشا" زنده نماند که شاهد کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی در سال شصت و هفت باشد؛ او زنده نماند که شاهد نوشیدن جام زهر توسط خمینی و بی نتیجه بودن جنگ هشت ساله و کشتار و فجایع ناشی از آن باشد؛ او زنده نماند که ببیند چگونه بازماندگان آن جنگ بیهوده، از فرط استیصال و بیچاره گی، خود را به آتش می کشند؛ و اکنون او زنده نیست که شاهد باشد چه بسیار از زنان ستمدیدهء میهنش در این سی سال حکومت "دینکاران دغلکار"، زندگی خود را مانند او با "رقص آتش"  به پایان برده و میبرند.

ولی براستی چرا برخی از انسان ها این پایان دردآور و وحشتناک را برمی گزینند؟

از نظر تاریخی عمل "خودسوزی" در شرق و در فرهنگ های بودایی و هندویی ریشه دارد. این عمل قرن هاست که در کشورهایی مثل هندوستان، چین، ویتنام و کشورهای مشابه اجرا می شود. مثلاً، در برخی از  نواحی هندوستان، و بر طبق یک سنت وحشتناک مردسالارانه، زنان مجبور بودند ، پس از مرگ شوهران، با انجام عمل خودسوزی به زندگی خود پایان دهند.

با پیشرفت جامعه و گسترش فرهنگ مدرن، "خودسوزی" که ناشی از سنت باشد، بسیار بندرت اتفاق میافتد و این عمل بیشتر  حکم یک "اعتراض سیاسی" را به خود گرفته است.

اولین مورد "خودسوزی" که انعکاس وسیع جهانی یافت، در یازده ژوئن 1963 و در کشور ویتنام جنوبی اتفاق افتاد. در این روز یک راهبهء بودایی، در اعتراض به سیاست های تبعیض آمیز دولت، خود را در ملا عام به آتش کشید، بدون آنکه ذره ای از جای خود تکان بخورد. در ماه ها و سال های بعد تعداد زیادی از راهبه های بودایی، در اعتراض به وضع موجود، بویژه در مخالفت با جنگ ویتنام، خودسوزی کردند و با این عمل خود، افکار عمومی کشورهای غربی را از فجایعی که در کشورشان در حال وقوع بود، آگاه نمودند. از آن ببعد هر از چندی کسانی در چهار گوشهء جهان با اقدام به "خودسوزی"  توجه دیگران را به خواسته های سیاسی خود جلب نموده اند. آخرین آنها در چند ماه اخیر توسط تعدادی از "تامیل های سری لانکا" بوقوع پیوسته است. آنها با انجام عمل "خودسوزی"، اعتراض خود را  به سیاست های تبعیض آمیز حکومت سری لانکا نسبت به اقلیت تامیل، به جهانیان نشان داده اند.

          و اکنون و در هفته های اخیر، اخبار مربوط به خودسوزی تعدادی از جانبازان و معلولین جنگ هشت ساله، در جلوی مجلس و دانشگاه و دیگر مکان های عمومی، بطور وسیعی در مطبوعات و سایت های داخلی انتشار یافته که واکنش های گوناگونی در پی داشته است. بدون تردید انتشار خبر چهار مورد "خودسوزی" در ایران فقط بازگو کننده بخش بسیار کوچکی از واقعیت وجود و وفور اینگونه اعمال اعتراضی در ایران است و رژیم "جهل و سانسور" کوشش می کند که تا جاییکه بتواند از انتشار اینگونه خبرها جلوگیری کند. چرا که "خودسوزی "، آن هم در مقابل مجلس و دانشگاه، و در مملکت اسلام ناب محمدی، پدیده ایست بسیار خطرناک که خواب راحت را از چشمان حاکمان ربوده و امنیت ملی آنها را به مخاطره می اندازد. وزارت اطلاعات و سازمان های موازی، از هر وسیله و روشی استفاده خواهند کرد تا مانع  انتشار چنین خبرهایی شوند تا مبادا اینگونه اعمال به یک اپیدمی وسیع اجتماعی تبدیل شده و افکار عمومی مردم ایران و جهان را هر چه بیشتر بر علیه "جمهوری تبهکاران" تحریک نماید.

بی تردید "خودسوزی" یک " اعتراض سیاسی" است. این عمل، حتا در هنگامیکه توسط زنان بیسواد و در روستاهای دورافتاده انجام میگیرد، با خود پیامی سیاسی به همراه دارد.

فردی که اقدام به خودسوزی میکند، رسیدن به دو هدف را در نظر دارد :

اول اینکه می خواهد جامعه و اطرافیان را نسبت به وضعیت اسفبار خود و یا یک گروه اجتماعی خاص، آگاه و تحریک کند.

و دوم اینکه با اقدام به این عمل، از مسببین و بانیان تیره روزی و بیچارگی خود و یا یک گروه تحت ستم، انتقام می گیرد.

اگرچه دل هر انسان آزاده و شریفی از خبر "خودسوزی" انسانی دیگر بدرد می آید ولی این هم واقعیت دارد که با گسترش بیسابقهء فقر و بیکاری و همچنین محدودیت های اجتماعی تحمیل شده بر مردم و بویژه بر جوانان ایران، شوربختانه، ما شاهد رواج هر چه بیشتر این پدیده خواهیم بود.

 "خودسوزی" یک" طغیان و اعتراض مدنی خشن" است که در صورت گسترش می تواند پایه های ساختمان کج و معوج "جمهوری اسلامی" را به لرزه در آورد. حاکمان بدکار چه بخواهند و چه نخواهند با اتخاذ سیاست های ضد انسانی و تبعیض آمیز خود بسیاری از انسان های آزاده را به آن سو سوق می دهند و بی تردید در  پر پر شدن این جان های شیفته و دل های سوخته مسئولیت مستقیم دارند.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه