بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

متن کامل بيانيهء «انتخابات و گفتمان مطالبه محور»

motalebat@gmail.com
اسفند ۱۳۸۷

ما امضاء كنندگان این بیانیه و كسانی كه پس از این نام خود را ارسال می‌كنند، اعلام می‌داریم:

به‌رغم آن‌كه ‌:

۱- وضعیت زندگی روزمره مردم را، به ‌خاطر فشارهای اقتصادی ناشی از ركودِ تورمی، بسیار دشوار و بحران آفرین می‌بینیم و همچنین محدودتر شدن آزادی و حقوق‌بشر در كشور، به ویژه در سالیان اخیر و با فشارهای فراوانی كه به فعالان سیاسی، زنان، دانشجویان، روزنامه نگاران، فعالان مدنی، كارگران، اقوام، پیروان ادیان و اعتقادات و مذاهب مختلف، ... وارد شده را زنگ خطر دانسته و منافع ملی كشور را نیز به‌خاطر عملكرد روابط خارجی ماجراجویانه و غیر شفاف و پرهزینه‌ی دولت، در خطر ارزیابی می‌كنیم؛

۲- در حال حاضر چشم‌انداز روشنی برای حل معضلات فوق به دلیل بسته عمل كردن و انتقاد ناپذیری قدرت مستقر مشهود نیست و شرایط برگزاری یك انتخابات آزاد، سالم و عادلانه مشاهده نمی‌شود و درنتیجه احتمال دستیابی به‌خواسته‌های مورد انتظار، از راه شركت در انتخابات بسیار ضعیف است. همچنین به‌علت احتمال دخالت نیروهای غیر مسوولی كه نباید در حوزه سیاست دخالت كنند، نگرانی جدی درباره نحوه برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد؛

اما با توجه به این‌كه :

۱- كاهش فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر زندگی روزمره مردم از اهمیت بالایی برخوردار بوده و نباید تحقق مطالبات و خواسته‌های اقشار گوناگون جامعه و حل معضلات زندگی جاری آنها را به اصلاحات بنیادی و تحقق كامل مرحله ‌گذار به دموكراسی موكول كرد؛

۲- تجربه مشاركت بی‌قید و شرط و غیر برنامه‌ای در انتخابات و نیز تحریم مطلق و از ابتدای فرایند فضای انتخاباتی، هیچكدام نتوانسته است به رشد جنبش‌های اجتماعی و یا حل معضلات كشور و مردم منجر شود، همچنین بدین سبب که جزء به جزء مطالبات و خواسته‌هایی كه مشاركت کنندگان در انتخابات به دنبال تحقق آن و یا اشخاص گریزان از مشارکت در انتخابات از تحقق آن مایوس بوده‌اند، مشخص نبوده و اعلام نمی‌شده است و رأی دهندگان، شاهد تعهد نامزدها درباره‌ی برنامه‌ها و خواسته‌های مشخص نبوده‌‌اند، و كسانی كه رأی نمی‌داده‌اند نیز بجز بیان سخنان آرمانی و كلی، رابطه‌ی آگاهی‌بخش دیگری با اقشار مختلف مردم برقرار نمی‌كرده‌اند، به‌ویژه كه اینك برخی جنبش‌های خاص (صنفی – سندیكایی، زنان، اقوام، معلمان، دانشجویان، دگراندیشان، ...) با مطالبات مشخصی در جامعه حضور و فعالیت دارند؛

در نتیجه ما :

۱- برخورد كنشگرانه‌ی مطالبه محور، با فرایند و فضای انتخاباتی خواهیم داشت تا به تدریج "گفتمان مطالبه محور" را (به‌جای مشاركت بی‌قید و شرط و نیز تحریم از ابتدای فرایند انتخابات) مطرح كنیم. بنابراین در سطرهای در پی‌آمده، مطالبات عینی‌تر و ملموس‌ترِ عمومی (فصل یكم) و اولويّت‌های مرحله‌ای اقشار جامعه (فصل دوم) مشخص شده و آنها را در چارچوب خواسته‌های حداقلی نشان داده‌ایم؛

۲- از هم‌اكنون تصمیم مشتركی برای مراحل بعدی انتخابات اتخاذ نكرده‌ایم اما در این مرحله، خواسته‌های مشتركمان را در سه "زمینه"ی عمده و پنج "لایه"ی اصلی به شرح زیر اعلام می‌كنیم:

فصل یكم

رفاه و عدالت

۱- سعی در جهت انتقال مالكیت سازمان‌های اقتصادی وابسته به نهادها، بنیادهای بزرگ اقتصادی غیر دولتی وابسته به حكومت، و شركت‌هایی كه به طریق رانتی به برخی مسوولان واگذار شده (شركتهای شبه دولتی – خصوصی) به بخش عمومی و مردم، با نظارت مردمی.

۲- محور قرار گرفتن تولید داخلی و ایجاد اشتغال، جلوگیری از واردات بی‌رويّه و برخورد كارشناسی با واردات و صادرات.

۳- استقلال مدیریت صندوق ذخیره ارزی كشور از دولت و سپردن آن به مجلس.

۴- جلوگیری از تخصیص بی‌حساب در آمدهای ملی نفت و گاز به هزینه‌های جاری و صرف آن‌ها در امور زیربنایی مانند آموزش و پرورش، بهداشت، راه‌سازی، ...

۵- حمایت از كشاورزان و دامداران با اعطای وام و ایجاد تسهیلاتی همچون خرید تضمینی محصولات، بیمه تولیدات كشاورزان، رساندن محصولات به مصرف كننده به منظور حذف واسطه‌های متعدد، ایجاد سیلو و تأمین كود و بذر.

۶- اصلاح نظام مدیریت اقتصادی از طریق استقلال بانك مركزی، بازسازی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی و نظارت مستمر بر كلیه شركت‌های دولتی، شبه دولتی و بنیادها.

۷- تخصیص بخشی از منابع بانكی و دولتی جهت تأمین مسكن برای اقشار كم در آمد.

۸- اصلاح قانون قراردادهای موقت كار در جهت تأمین منافع كارگران، تضمین امنیت شغلی برای همه مزد و حقوق بگیران، تأمین معاش متناسب با نرخ تورم، گسترش خدمات تأمین اجتماعی و بیمه بیكاری.

۹- پرهیز از ارایه آمار غیر واقعی و غیر كارشناسی، پاسخگو بودن مسوولان به افكار عمومی و مطبوعاتِ مستقل و رسانه‌ای كردن عملكرد مدیران متخلف.

۱۰- جلوگیری از تخصیص هر نوع اعتبار خارج از بودجه رسمی و شفاف كشور و حذف ردیف‌های گوناگون بودجه‌ای نهادهای مختلف تبلیغی، اعانه‌ای و روحانیت كه باید مستقل از دولت باشند.

۱۱- حذف هرنوع رانت و نیز هزینه‌های تشریفاتی و تبلیغاتی دولتی، و اعمال مدیریت علمی و سالم با استفاده از دیدگاه‌های مختلف كارشناسی جهت جلوگیری از اتلاف سرمایه‌های ملی.

آزادی و حقوق‌بشر

1- به رسمیت شناختن جلسات و تجمعات مسالمت‌آمیز و فعالیت همه احزاب، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها، شوراها و نهادهای مدنی در حوزه‌های گوناگون اجتماعی و نیز حق تشكل برای دانشجویان، معلمان، كارگران، قومیت‌ها، اقلیت‌ها، نویسندگان، پرستاران، هنرمندان، دگراندیشان، روزنامه‌نگاران، بازنشستگان، كسبه، وكلا، زنان‌خانه‌دار، متخصصان، كارفرمایان، بیكاران، ...

۲- مشاركت مشورتی نمایندگان تشكل‌ها در تدوین و اصلاح قوانین و مقررات مربوط به آن قشر و تلاش برای لغو احكام ناعادلانه قضایی صادر شده برای فعالان این تشكل‌ها.

۳- تلاش برای حذف موانع موجود بر سر راه آزادی انتخابات.

۴- جلوگیری از گزینش‌های عقیدتی، سیاسی و غیر تخصصی در امور استخدامی، آموزشی، ...

۵- ایجاد حوزه معاونت پی‌گیری و نظارت بر حسن اجرای قانون اساسی، به ‌ویژه نظارت بر اجرای حقوق‌بشر و جلوگیری از هر گونه دخالت در حوزه خصوصی و سبك زندگی افراد.

۶- برقراری دیدارهای ادواری رئیس جمهور با تشكل‌های مستقل سیاسی، فرهنگی، مدنی، صنفی، ...

۷- تضمین آزادی بیان از طریق رسانه‌های نوشتاری، دیداری، مجازی، .... و جلوگیری از هرگونه منع فعالیت آن‌ها پیش از صدور رأی دادگاه صالحه.

۸- تلاش برای لغو قانونی مجازات سنگسار و ممنوعیت اعدام افرادی كه در سن زیر ۱۸ سال مرتكب بزه شده‌اند.

روابط بین‌الملل

۱- عدم مداخله در امور داخلی كشورها و دفاع از روند صلح عادلانه و تنش‌زدایی در منطقه به‌ویژه در زمینه حل مسأله فلسطین.

۲- تأكید بر حق برخورداری صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و غنی‌سازی اورانیوم و حل و فصل مسایل هسته‌ای از طریق اعتماد سازی بین‌المللی، تأمین حق‌نظارت ملی، و تلاش برای از بین بردن زمینه‌های تحریم‌های اقتصادی علیه مردم ایران.

۳- برقراری رابطه شفاف و علنی بر اساس منافع ملی با همه كشورهای جهان از جمله آمریكا.

فصل دوم

زنان

۱- تلاش در جهت برابری زنان و مردان از طریق رفع تبعیضات حقوقی از جمله در مورد طلاق، دیه، تعدد زوجات، حضانت، ....

۲- تلاش در جهت شركت فعال زنان در تمام سطوح اجرایی از جمله وزارت و ریاست جمهوری و نیز تأسیس وزارت امور زنان.

۳- رفع محدودیت‌های اجتماعی، فرهنگی، ورزشی، ...

۴- الحاق به كنوانسیون رفع كلیه اشكال تبعیض علیه زنان.

۵- پرداخت مزد مساوی در برابر كار مساوی برای زنان شاغل.

اقوام و دگراندیشان

1 - رفع تبعیضات آموزشی و استخدامی و مشاركت پیروان اعتقادات و اقوام در همه‌ی سطوح مدیریتی كشور به‌ویژه در مناطق خود.

2- تخصیص عادلانه بودجه مناطق و استانها بر مبنای نیازهای توسعه‌ای.

3- تأمین آزادی كامل فرهنگ و آیین‌های فكری، قومی، دینی و مذهبی همه‌ی شهروندان (از جمله دراویش) و رفع تضییقات زبانی و هرگونه تبعیض در مورد اقوام و پیروان همه‌ی آرمان‌ها و ادیان و مذاهب به‌ویژه اهل تسنن.

كارگران

1. تأمین آزادی فعالیت سندیكاها بدون دخالت دولت، منطبق با مقاوله نامه‌های بنیادین سازمان جهانی كار (اصلاح فصل ششم قانون‌كار).

2. كمك به تشكیل و گسترش انواع تعاونی‌های كارگری از طریق اعطای زمین و تسهیلات.

3. به رسمیت شناختن حق برگزاری اعتصابات.

معلمان

1. به رسمیت شناختن شورای هماهنگی تشكل‌های صنفی معلمان كشور و مشاركت رسمی نمایندگان آنها در نهادهای تصمیم‌گیرنده‌ی مرتبط.

2. انتخاب وزیر آموزش و پرورش و معاونین او (با داشتن حداقل ۱۰ سال سابقه تدریس) و مدیران كلیدی در تعامل با شورای هماهنگی تشكل‌های صنفی معلمان.

3.  انتخاب مدیران مدارس در تعامل آموزش و پرورش با شورای فراگیر مدرسه.

4.  ایجاد انجمن‌های مستقل دانش‌آموزی و حذف فشارهای فكری به دانش آموزان.

دانشجویان

1. آزادی فعالیت تشكل‌های گوناگون دانشجویی و نشریات آن‌ها.

2. استقلال دانشگاه‌ها و انتخاب رؤسای آن توسط تشكل‌های اساتید، كارمندان و دانشجویان.

3. به رسمیت شناختن حق تحصیل برای كلیه دانشجویان و رفع هر نوع محرومیت تحصیلی به‌خاطر مسایل سیاسی و عقیدتی.

4.  لغو بومی گزینی و تبعیض‌های جنسیتی، عقیدتی، سهمیه‌ای، ... در انتخاب دانشجو.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه