بازگشت به خانه  |   فهرست موضوعی مقالات و نام نويسندگان

خرداد   1388 ـ مه  2009

پيوند به آرشيو آثار نويسنده در سکولاريسم نو

دربارهء «همبستگی برای دموکراسی و حقوق بشر در ايران»

مینا ملکی

جناب آقای نوری علا، با کمال اشتیاق مقالهء شما را در مورد جنبش همبستگی خواندم و به دوستان دیگر نیز توصیه نمودم. در بحث آسیب شناسی اپوزیسیون ایرانی به درستی به ضعف دربرداشتن قدم های مشخص عملی، و بخصوص عدم اعلام برنامهء مشخص اشاره نموده بودید. همچنین به درستی به پرهیز از اصطلاح بر اندازی اشاره پرداخته بودید که کاملا درست میباشد.

در مورد «جمهوری» نیز نگارنده بلافاصله پس از مشاهده تکرار این لغت در بیانیهء آقای زعیم متاثر شدم. چرا که این بحث حداقل از زمان انتشار "منشور هشتاد و یک" تا به امروز بارها و بارها تکرار شده و براستی جز لجبازی چيزی نيست ـ از جانب بخصوص صحنه گردانان جبههء ملی و  صحنه گردانان اتحاد جمهوریخواهان که عمدتا  توده ای و اکثریتی می باشند، آن هم به دلیل دشمنی تاریخی آنان با پدر و پدر بزرگ رضا پهلوی که هیچ توجیه منطقی ندارد. اولا هزار بار گفته شده که رژیم فعلی نیز نوعی جمهوری میباشد و تازه آن هم نه از نوع جمهوری مادام العمر صدام حسین یا معمر قذافی. پس مسئله دموکراسی واقعی پارلمانی است نه شکل جمهوری یا پادشاهی آن.

ثانیاً این جمهوریخواهانند که نمی توانند به این سوال جواب بدهند که چرا خطر دیکتاتور شدن رضا پهلوی بیشتر از یک رییس جمهور است؟ مگر تاریخ پر از رییس جمهوری های دیکتاتور نبوده و نیست؟

از اینها گذشته، فراموش نکنیم که اگر روزی در ایران انتخابات آزاد به معنی که در کشورهای غربی وجود دارد برگزار شود در آن کسی نخواهد توانست جلوی شرکت سلطنت طلبان را بگیرد چرا که هیچ توجیح منطقی برای این کار وجود نخواهد داشت.

امروز میثاق رضا پهلوی کاملا دمکراتیک و از مترقی ترین برنامه هاست و برخلاف بقیه، مانند امثال جبههء ملی و اتحاد جمهوریخواهان، از اول بنا را بر حذف و نادیده گرفتن سایر نیروهای اجتماعی و دگر اندیشان خود در حیات سیاسی ایران آینده نگذاشته بلکه به حق تنها نیروی اپوزیسیون است که برعکس همیشه دست خود را برای همکاری به سمت دیگران دراز کرده است. رضا پهلوی خود بارها گفته است که به رای مردم، حتی اگر جمهوری باشد، احترام خواهد گذاشت. حالا اینهایی که رژیم آیندهء ایران برایشان چیزی جز "جمهوری" نمی تواند باشد، مانند سازمان مجاهدین و یا اتحاد جمهوری خواهان و یا جبهه ملی و غیره، باید بگویند که اگر سلطنت طلبان در یک انتخابات آزاد و دموکراتیک برنده شدند آنها چه خواهند کرد؟ آیا، به قول معروف، "زیرش خواهند زد" یا رای مردم را به رسمیت خواهند شناخت؟

پس می بینیم که این تاکید ایدولوژیک و توخالی  بر «جمهوری» یا از سر بچگی و بی مسئولیتی است و یا از نداشتن شهامت اخلاقی و از ترس خوردن انگ «سلطنت طلب» که در هر صورت تنها جای تاسف دارد. نگارنده خود نیز، با اینکه بند ناف خود را سال هاست از سازمان فداییان اکثریت جدا کرده، تا دیروز در هر جمله که دربارهء مسکوت گذاردن نوع حکومت آینده ایران ابراز می نمود از ترس انگ خوردن یک اظهاریهء تکمیلی نیز مبنی بر اینکه "من خود اساساً و عمراً جمهوری خواه هستم اما..." می داد. امروز اما معتقدم که دادن هیچ چک سفیدی به گروهی که ادعا می کند صرفاً جمهوری بهتر از پادشاهی پارلمانی است صحیح نیست. شاید حکومت پادشاهی برای برخی به اندازهء کافی مدرن نباشد. اما حرف آخر را برنامه و عمکرد گروه ها و شخصیتهای سیاسی باید بزند. گیریم که در شکل حکومت پادشاهی به اندازهء کافی مدرن و امروزی به نظر نیاید. با این وجود اگر رضا پهلوی اساساً بخواهد جدی به میدان بیاید و برنامه و عملکرد او بهتر از بقیه باشد، رای من بدون شک به او تعلق خواهد داشت. چون ما اصطلاح ها را نمی خواهیم انتخاب کنیم بلکه کسی را می خواهيم که بتواند منافع ملی ما و احترام به حقوق شهروندی و برقراری نظامی در خور و لایق ایرانیان را برقرار سازد.

خوشبختانه، در اظهارات عضو دیگر همبستگی، یعنی آقای طبرزدی، تأکیدی بر نام جمهوری نشده بود؛ که این نشانه ای مثبت اما بنوعی حاکی از اختلاف نظر در این گروه نیز میباشد.

با درود.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه