ای رهبر کودتا، ارتش سبز ايران، آماده قيام است

آرش سليم

بيست و هفتم شهريور 1388، روز ايران، بار ديگر شاهد حضور قدرتمند و پرشکوه ملت به پا خاسته ايران در خيابان ها بوديم؛ اين بار کوبنده تر و با شعارهايی چون "ای رهبر کودتا، ارتش سبز ايران، آماده قيام است"! تهديد های خامنه ای و بيانيه به نام سپاه پاسداران مبنی بر برخورد قاطع با مردم در اراده پولادين ملت تاثيری نگذاشت!
چند نکته ای که به نظر نگارنده می رسد:

(1)
ديکتاتور و عوامل سرکوبگرش چون احمدی نژاد، جعفری، و جوانی و ديگران، حتی اگر حسن نيت هم داشته باشند، فاقد شعور لازم برای درک و تحليل مسائل جامعه ايران و جامعه جهانی می باشند؛ تا چه رسد ارائه راه حل برای حل مسائل و تعامل باجهان. آن هايی که امروز بر سرنوشت اين ملت کهنسال حاکم هستند، يک هزارم توانايی ملی ايران را هم نمايندگی نمی کنند. اگر جلوی آن ها گرفته نشود کشور را با شتاب بيشتری بسوی فروپاشی و تجزيه هدايت خواهند کرد. به عبارت ديگر حتی اگر در انتخابات تقلب هم نشده بود و اين همه ستم هم بر ملت روا نداشته بودند، اين دار و دسته های منگل صلاحيت رهبری و اداره کشور ايران را ندارند. وظيفه ملی و انسانی همه ماست که محکم و با تمامی توان جلوی آن ها بايستيم- برای به زانو درآوردن آن ها و تن دادن به يک "انتخابات آزاد" حتی يک لحظه را نبايد هدر نداد.

(2)
رهبران جنبش سبز می بايست استراتژی و نقشه راه را فرمول بندی کنند و با مردم در ميان بگذارند. جنبشی با چنين پتانسيل و در چنين شرايط تاريخی مناسب، به رهبری پوياتر نياز دارد. هرگونه فرصت سوزی و عدم ارتباط به موقع و مستمر با مردم، بخشی از جنبش را راديکال تر و سبب حرکت هايی نظير ترور مقامات حکومتی در کردستان می شود. حرکت های ايذايی رژيم و بازی کثيف با دستگيرشدگان و دستگيری های جديد نبايد ما را مشغول کند و از توجه کافی به بقيه امور منحرف کند. تشکيل کنگره ملی برای هماهنگی و استفاده بهينه از توان ملی ضروری است.

(3)
اگر قرار است آقای هاشمی با مجلس خبرگان و مجلس تشخيص مصلحت کارکردی داشته باشد، بايد نشانه هايی از آن به زودی آشکار گردد. وگرنه مردم ايران و مصالح ملی بارديگر بازيچه و يا قربانی حفظ خود او خواهد بود.

(4)
رهبران گروه های سياسی و نهادهای مدنی و شخصيت های ملی (داخل و خارج کشور)، استراتژی های لازم برای نجات ميهن را با بودن رهبری فعلی (موسوی-کروبی-خاتمی) و يا بدون بودن آن ها تدوين کنند. اگر رهبری فعلی برنامه ای برای تشکيل "کنگره ملی" ارائه نکرد، بايد دست بکار شد.

(5)
مردم ايران همزمان هسته ها و شبکه های خودگردان را تا دورترين نقاط کشور گسترش و تقويت خواهند کرد. بايد فرض را بر روزی گذاشت که نه اينترنت در دسترس است و نه تلفن. دانشجويان می توانند استخوانبندی اين شبکه ها باشند!

(6)
حضور پررنگ تر فقهايی چون آيت الله منتظری، صانعی، دستغيب، بيات زنجانی و ديگران در کنار مردم قابل تقدير است. اما نبايد فراموش کرد که ام الفساد اين همه بدبختی و فلاکت و ستمی که در اين سی سال ديکتاتوری بدتر از ديکتاتوری شاهان بر اين ملت رفت، اين اصل من درآوردی ولايت فقيه است که از حوزه در آمده است. اين اصل ضد قرآن با هيچ منطقی قابل قبول نيست. آخر مگر يک فقيه چه دانشی می آموزد که امروز به درد جامعه بخورد؟ بنا بر آموزه های روشن قرآن، "احکام" بدوی دوران وحشيگری اعراب مکه و حومه آن را بايستی برای هميشه به عنوان ننگ بشريت در زباله دانی تاريخ دفن کرد. بهتر است به جای هدر دادن عمر روی آنچه برای جامعه ای ديگر و زمانه ای ديگر آمده است، به اسلام يونيورسال و صلح در خود و ترويج صلح در جهان پرداخت.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه