پيرامون درخواست  پنج حزب "چپ و دمکرات"

از پارلمان اروپا برای حمایت فعالانه تراز جنبش سبز

رضا دانش

روز جمعه دهم مهرماه، درمحل پارلمان اروپا در بروکسل، هیاتی مرکب از سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت ) – سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران – شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران – حزب دمکرات کردستان ایران (شاخه هجری) – حزب کومه له کردستان ایران (شاخهء عبدالله مهتدی) با «ایزابل دورانت»، رئیس حزب سبزهای بلژیک ونائب رئیس پارلمان اروپا، و «سابین مایر»، مشاور سبزهای پارلمان اروپا ومسئول حقوق بشرایران و منطقه، دیدارکردند.

دراین دیدارنمایندگان این احزاب، سازمان های خود را بخشی ازنیروهای دمکرات و چپ که برای استقرار دمکراسی و نظام دمکراتیک، سکولار و غیرمتمرکز در ایران مبارزه می کنند معرفی کردند و به نام احزاب وسازمان هائی با سابقه و متعلق به جنبش چپ و دمکراتیک ایران که با همدیگر همکاری پایدار و مستمری دارند، عنوان کردند که در جهت تحقق مطالبات مردم، حقوق ملی و قومی و جلب پشتیبانی افکارعمومی، نهادهای بین المللی واحزاب وسازمان های ترقیخواه ازاین جنبش وخواسته های برحق همه مردم ایران تلاش میکنند.

احزاب وجریانات سیاسی را نه با آنچه درمورد خود میگویند بلکه با سیاستها، مواضع وتاریخ فعالیت آنان باید ارزیابی کرد وشناخت. درصحنهء سیاست ایران، و در بین افکار عمومی، احزاب فوق جریانات شناخته شده ای هستند وتقریباً همگان با ماهیت وتاریخچهء فعالیت این احزاب آشنا هستند. گرفتن ژست دمکرات  وادعای تعلق به جنبش چپ ودمکراتیک ایران از سوی این جریانات وصله ناجوری است که به هیچ وجه به آنان نمی چسبد. شاید تنها نکتهء واقعی در این سخنان همکاری مستمروپایدار این احزاب با هم باشد ـ البته نه درجهت تحقق مطالبات مردم، بلکه درجهت تقابل با جنبش آزادیخواهی وبرابری طلبی. هدف از این دیدارها جلب پشتیانی افکارعمومی ونهادهای بین المللی و... ازخواسته های مردم ایران نیست؛ هدف تقویت جنبش سبز وتلاش در راستای تحقق اهداف ارتجاعی آن است .

سابقه «درخشان» این احزاب دمکرات و چپ، و تاریخچهء «مبارزات» آنان درجهت استقراردمکراسی ونظام دمکراتیک درایران را همگان به خاطردارند. مجاهدت ها وتلاش های سازمان اکثریت درمعرفی کمونیستها وآزادیخواهان به نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی برکسی پوشیده نیست. کمترکسی است درخواست تجهیز نیروهای سرکوبگرسپاه پاسداران به تسلیحات سنگین وپیشرفته را ازسوی سازمان اکثریت و رهبران چپ ودمکرات (!) آن فراموش کرده باشد.

مردم واعضای سابق سازمان چریک های فدایی خلق درکردستان هنوزخلع سلاح نیروهای این سازمان توسط رهبری وتحویل تسلیحات نظامی آنان به سپاه پاسداران را با یاد دارند.

مردم ایران وکردستان هنوزاسکورت ستون های نظامی جمهوری اسلامی توسط حزب دمکرات به پادگان های شهری وپایگاه های رژیم را فراموش نکرده اند.

هنوز حمله به مقر پیکاردر شهر بوکان و کشتار وحشیانهء اعضای این سازمان را به یاد دارند.

هنوزتحمیل جنگ به کومه له وسایر احزاب د رکردستان را ازسوی رهبری حزب دمکرات و لبیک رهبران دمکرات به خمینی را  فراموش نکرده اند.

موج جدید این مجاهدت ها وتلاش های بی وقفهء رهبری حزب دمکرات در تشکیل اتحادیه ملایان دمکرات، و اینک پیوستن به حامیان جنبش سبز کماکان ادامه دارد و این در حالی است که این حزب در «انتخابات» شرکت نکرد و اینک مانند همیشه فرصت طلبانه و انگار که از قافله عقب مانده است در کنار دیگر احزاب طرفدار سبز قرار گرفته است.

ماهیت باند زحمتکشان عبدالله مهتدی وبرخوردهای دمکرات منشانه رهبری این سازمان با مخالفان سیاسی وحتی درون سازمانی برکسی پوشیده نیست. استفادهء بهینه ازتاکیتک چاقوکشی، عربده کشی، تهدید افراد و تلاش برای آدم ربایی مخالفان درجهت استقراردمکراسی ونظام دمکراتیک درایران توسط باند زحمتکشان شهرهء آفاق است. و لابد از دید سران باند زحمتکشان دیدارهای دور از چشم (!) با نمایندگان ادارهء اطلاعات درجهت تحقق مطالبات مردم ودرراه استقرارنظام دمکراتیک ایران وتامین حقوق ملی وقومی صورت می گیرد!

بخشی وسیعی از اپوزیسیون بورژوایی جمهوری اسلامی که تا چندی پیش برای همراهی با ارتش امریکا در حمله به ایران برای استقراردمکراسی ونظام دمکراتیک، سکولاروغیرمتمرکزدر ایران کفش وکلاه کرده بودند، اینک با تغییر شرایط واوضاع سیاسی درایران ومنطقه، و پس ازشکست امریکا درعراق، از خواب زمستانی برخاسته وسعی دارند حزب هایشان را با سیاست های اوباما در قبال ایران وفق دهند. اینان با شروع اعتراضات مخالفان به نتیجهء انتخابات ریاست جمهوری در22 خرداد به رهبری موسوی، کروبی، خاتمی و با ظهورجنبش سبز به تکاپو افتاده وعملاً به اردوی اطلاح طلبان حکومتی پیوسته و آگاهانه درتلاشند ازاین آشفته بازار به نان ونوایی برسند وازاین خوان یغما سهمی برگیرند.

منافع طبقاتی و ابعاد کمی جنبش وحامیان اروپایی وامریکایی آن در خارج از کشور سبب شده است که اکثریت قریب به اتفاق اپوزیسیون حول اهداف، شعارها ومطالبات آن گرد آیند. واین امر برآنها مشتبه شده که ازاین طریق می توانند به اهداف وآرزوهای خود وطبقه اشان جامه عمل بپوشانند

درطول چهار ماه گذشته، و با شروع اعتراضات به نتیجه انتخابات، میدیای جهانی واپوزیسیون ناسیونالیست «پروغرب»، با وارونه جلوه دادن حقایق و واقعیت های جاری درایران، با تمام قوا تلاش کرده اند ماهیت ارتجاعی جنبش سبز، اهداف وخواسته های آن را که چیزی جز به قدرت رساندن اصلاح طلبان ورئیس جمهورکردن موسوی نیست، جایگزین خواست ومطالبهء واقعی اکثریت مردم ایران، یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی، سازند.

تقلیل دادن خواست سرنگونی جمهوری اسلامی به تغییر رئیس جمهوروجابجایی قدرت بدون هیچ گونه تغییراساسی در ساختارقدرت وانحلال نهادهای سرکوب، بدون تغییر درسطح مشعیت وزندگی طبقه کارگرو زحمتکش خواست طبقه سرمایه دار و احزاب و سازمان های متعلق به جنبش بورژوایی است. همراهی وهمگامی آنان با موسوی، کروبی وخاتمی نتیجهء اشتباه در محاسبات سیاسی وامری تصادفی نیست بلکه نتیجهء انتخاب سیاسی وکاملاً آگاهانه ومنطبق با منافع طبقاتی صورت گرفته است.

این احزاب با موجودیت جمهوری اسلامی مشکلی ندارند، با سرکوب و زندان و شکنجه واعدام کمونیستها مشکلی ندارند، بیحقوقی زنان وسرکوب جوانان وبردگی کارمزدی مشکل آنان نیست. هدف اینها تنها گرفتن سهمی ولو ناچیز از قدرت ومشارکت در چپاول واستثمار کارگران است. می خواهند از طرف جمهوری اسلامی به بازی گرفته شوند همین. پیوستن به جنبش سبز وآویزان شدن به نهادهای مختلف اروپایی وامریکایی هم بخشی از این تلاش است.

بخشی از این احزاب، مانند حزب دمکرات هجری وکومه له عبدالله مهتدی، درابتدا انتخابات را تحریم کرده بودند اما با شروع اعتراضات به پروسه انتخابات وبحث تقلب در شمارش آرا واعلام نتایج آن، احزاب مذکور با فرصت طلبی به جنبش سبز وصفوف حامیان موسوی وکروبی پیوستند وهمراه با متحدین به اصطلاح دمکرات و چپ خود، نظیراکثریت واتحاد فداییان وتوده و... همراه با خط امامی های اصیل، به مبلغان نماز جمعهء رفسنجانی وروزقدس مبدل شدند.

بدون شک، ظهور جنبش سبز سرآغاز دوره ای جدید در تاریخ مبارزات سیاسی در ایران ودر بین اپوزیسیون جمهوری اسلامی است. از سال 57 تا بحال هیچگاه قطب بندی نیروها واحزاب سیاسی بدین روشنی و صراحت شکل نگرفته بود. ظهورجنبش سبز پرده ها را کنار زد و چهرهء واقعی و تعلق جنبشی و طبقاتی احزاب وسازمان های سیاسی را بیشتراز هر زمان دیگری به جامعه نشان داد. نقاب دروغین احزاب چپ ودمکرات و سکولار را از چهره های کریه مزدوران بورژوازی کنار زد. به همگان و بخصوص طبقهء کارگر نشان داد در این نبرد باید تنها به نیروی واقعی و حزب کمونیستش متکی باشد.

20  مهر  88

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه