این ماییم که باید خود را با جنبش سبز تطبیق دهیم نه بر عکس

دکتر محمد صابر

دربارهء انتقاد نوری علا از دکتر کديور

آقای نوری علاء

سلام؛ امیدوارم خوب و سلامت باشید.

اگر همهء ما ایرانیان از این حکومت به اصطلاح اسلامی به هر نحوی ضربه خورده ایم، من از جمله کسانی هستم که علاوه بر اینکه مجبور به ترک وطن شدم مثل میلیون ها هموطن، بلکه عزیزی را نیز بدست دژخیمان این حکومت در سال 1368 خورشیدی از دست داده ام. بنابراین علاوه بر دشمنی ملی با این رژیم، خصومت شخصی نیز با آن دارم.

با این وصف، سعی کرده و می کنم خشم و انزجارم دیدگانم را بسته و محدود ننماید و منافع ملی را بر منافع شخصی خود ترجیه دهم.

بی پرده بگویم، من نیز مانند بسیاری از مردم ایران عمیقاً خواهان از میان رفتن "جمهوری اسلامی" هستم. اما به چه قیمتی و از چه راهها و روشی؟

ما تجربه ی انقلاب سال 1357 را پشت سر داریم. با تمام آرمانهای پاک و انسانیش، اما نتیجتاً "پیروزی جهل بود بر ستم".در آن سال ها میدانستیم چه نمی خواهیم اما نمی دانستیم چه می خواهیم و گمان کردیم صرف رفتن شاه و واژگونی رژیم سلطنتی، به رفاه و آسایش و عدالت خواهیم رسید. اما آنچه پیش آمد فقط تغییر سلطان بود و تعویض تاج با عمامه و سایر ماجراهای خونین.

می خواهم بپردازم به سخنان دکتر کدیور؛

من گمان نمی کنم دکتر کدیور تاریخ ایران را از سال 1357 به رسمیت می شناسند و بر این باور هستم که ایشان را نباید به دلیل به تن داشتن لباس آخوندی با همان چوبی راند که هم قطارانشان را.

آنچه دکتر کدیور در حال انجام است، بنظر من، شناساندن "جنبش سبز" به دنیای خارج و به ایرانیان "آگاه" مقیم خارج است. ایرانیانی که به بلوغ فکری رسیده اند و اشخاص را نه از روی لباسی که به تن دارند، بلکه از سخنانی که بر لب می آوردن محک میزنند.

من گمان می کنم فعالیت های دکتر کدیور بنحوی "تبیین" جنبش سبز است و اینکه این جنبش نو پا، چه ظرفیتهایی دارد و نیازها و شعارهای برخواسته از آن چه بردی دارد و باید داشته باشد.

خام ترین و بی سرانجام ترین و منحرفترین انتظاراتی که از جنبش سبز میتوان داشت مطرح کردن شعارهای بسیار رادیکال و افکار براندازانه است.

بقول زنده یاد مهندس مهدی بازرگان "گام به گام" بایست جلو رفت.

دکتر کدیور با روشنگری های خود، در صدد نمایاندن واقعیت هاست و اینکه از جنبش سبز نباید انتظار حرکات و شعارهای تند و تیز داشت که این کار عملاً به از میان رفتن این جنبش مدنی می انجامد.

طرح شعارهایی مانند "جمهوری ایرانی" یک فکر و اندیشهء متکی به ذات خود نیست بلکه یک شعار و یک اندیشهء واکنشی است دربرابر "جمهوری اسلامی". و من آنرا یک اندیشهء خام و انحرافی میدانم.

در این یادداشت به هیچ عنوان قصد آن ندارم که به دفاع از "اسلام" بپردازم. اسلام مانند هر دینی، یک "راه" هست و ره پویان این راه را هیچ اجباری برای اینگونه پیمودن نیست.

شعار "جمهوری ایرانی" بنظر من اساساً بی معناست و اگر معنایی هم داشته باشد، بیشتر به یک بیماری ناسیونالیستی و نژادپرستانه شباهت دارد تا یک راهکار عملی برای نجات از این بن بست تاریخی.

من نمی گویم همه باید مذهبی باشیم اما باید این حداقل آگاهی را داشته باشیم که آنچه بعنوان اسلام توسط رژیم ایران عرضه میشود، برداشتی فقاهتی، منجمد و منحط و فاشیستی است و از طرف دیگرف ما مخالفان این رژیم نباید روی دیگر سکهء فاشسیم و انحطاط باشیم.

تضاد اصلی ملت ایران با این ظالمان، بر سر اسلام نیست، چون اساساً آنچه تحت عنوان اسلام از جانب حکومت گران بیان میشود جز ظاهری چندش آور از اسلام نیست.

همانطور که جنابعالی اشاره نموده اید دربارهء مسلمانان چچن و چین، اگر درد این رژیم اسلام بود، نمیبایست بین مسلمانان چچن و چین با فلسطین و غزه تفاوت قائل میشدند که می بینیم عملاً چنین نیست.

این رژیم از هر وسیله ای برای بقای خود استفاده می کند . اگر زمانی فرضاً پناه آوردن به ناسیونالیسم ایرانی بنحوی ضامن بقای آن باشد، به آن نیز پناه خواهد آورد.

من بر این باور هستم که هر انحرافی قابل اصلاح هست و شخص و یا رژیم منحرف اگر تمایل به اصلاح نداشته باشد، با حرکات مدنی و غیر خشونت آمیز میتوان آن را "مجبور" به اصلاح کرد. این روش گرچه زمان بر است اما اصیل تر و قابل اطمینان تر است.

برای اصلاح حتی میتوان برای مدتی "ولایت" فقیه را قانوناً پذیرفت تا شرایط بنحوی درآید تا از راه "قانونی" به حذف همیشگی "ولایت فقیه" پرداخت.

امیدوارم همهء ما بجای سنگ پرانی و نقدهای غیر سازنده، به شکوفایی جنبش سبز کمک کنیم و خواسته ها و تمایلات شخصی خود را تمایلات و گرایش جنبش سبز ندانیم.

این ماییم که باید خود را با جنبش سبز تطبیق دهیم نه بر عکس.

پاینده باشید.

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه