جنايت و حمايت از جنايت!

بيانيهء حقوقدانان جنبش سبز مردم ايران

ما حقوقدانان جنبش سبز مردم ايران ضمن محکوم کردن شديد قتل دو تن از هم ميهنان مان آقايان محمد رضا علی زمانی و آرش رحمانی پور توسط دستگاه ظلم پرور قضائی ايران اعلام می کنيم:

1.    محاکمه ناعادلانه هم وطنان مان از دو جهت محکوم است: نخست اين که بنا به اطلاعات رسيده، در مراحل بازجوئی، دادرسی، صدور و اجرای احکام، به طور متعدد و مکرر ضوابط آئين دادرسی کيفری رعايت نشد و از اين جهات احکام صادره فاقد وجاهت قانونی است. کسانی که اقدام به دستگيری، بازجوئی، محاکمه و/يا اجرای حکم در مورد آزادی خواهان کرده يا حتی آن را بدواً مورد تشويق قرار داده اند، حسب مورد از باب تسبيب، تسهيل، مشارکت، معاونت يا مباشرت، قاتل محسوب می شوند و بايد در دادگاه صالح محاکمه شوند که اين کار بدون شک به دست توانای فرزندان ملت ايران انجام خواهد شد. دوم اين که اساساً هر اعدامی از ديد حقوق نوين محکوم است. وقوع هر عملی بنا به فرض که ناپسند و حتی جرم باشد، در درجه اول نمايان گر وجود اشکال در جامعه و “نظم” موجود در آن است. حال آن که در اين جا بحث از آزادی خواهی يک ملت است که سی سال در دوران خفقان استبداد سياه موجوداتی که به دوران ماقبل تاريخ تعلق دارند به سر برده اند. حرکت اين ملت در راستای احقاق حق شان است.

2.    مردم سخنان سخيف و نفرت انگيز افرادی مانند آقايان آيت الله حائری شيرازی، آيت الله جنتی و آيت الله حسنی در تشويق علنی و بی شرمانه به کشتار و حتی بی احترامی به پيکر قربانيان اين اعدام های قرون وسطائی (که خود طبق موازين بين المللی از جمله جرائم عليه بشريت محسوب می شود) را از ياد نخواهند برد. جنايتکاران بدانند که سرانجامی سخت در انتظارشان است.

3.    اعدام اين دو جوان هم وطن دو هدف اصلی دارد: اول، ايجاد جو ارعاب جهت جلوگيری از حضور سرنوشت ساز مردم در راهپيمائی بيست و دو بهمن و احتمالاً اعتصابات متعاقب آن، و دوم، برای محک زدن واکنش مردم به دور جديد آدم کشی و اعدام آزادی خواهان. اگر مردم ذره ای در اين مورد کوتاه بيايند، حکومت بی هيچ ترديد دست به اعدام های گسترده فرزندان مان خواهد زد. کوتاه آمدن مردم برابر با جری تر شدن حکومت و دستگاه قضائی است. تنها راه ايجاد امنيت برای مردم، تنگ تر کردن حلقه فشار مردمی بر روی اين رژيم سراسر ننگ و نفرت است. راهپيمائی بيست و دو بهمن در صورت حضور گسترده مردم و اعتصاب، ضربه نهائی را به دولت کودتا و سپس به تدريج به ساير نهادهای ظلم وارد خواهد کرد. از اين حرکت سرنوشت ساز غافل نشويم و با تمام توان به ميدان بيائيم. تحقير و کشتار فرزندان برومندمان به دست اراذل و اوباش و قداره بندان حکومتی بس است. استوارتر از هميشه به پا خيزيم. مبارزه با اعدام، و آزادی تمام زندانيان سياسی و عقيدتی، را تا حصول نتيجه کامل به مطالبه مداوم خود تبديل کنيم.

يازدهم بهمن  ماه 1388