رای دادگاه حشمت الله طبرزدی

يک سند ماندگار از شرافت و پايداری

حسب کیفر خواست صادره در پرونده کلاسه 88/16663/ط د شعبه اول بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب اسلامی تهران مجتمع شهید مقدسی، آقای حشمت الله طبرزدی فرزند فضل الله متولد 1338، بشماره شناسنامه 891، صادره از گلپایگان ساکن تهران، ... مهندس عمران، شغل روزنامه نگار، متاهل، دارای 6 فرزند، دارای محکومیت کیفری :

 1- در سال 1375 پرداخت مبلغ یک میلیون ریال جزای نقدی بدل از حبس و محرومیت از تصدی شغل روزنامه نگاری

2- در سال 1376 به اتهام فعالیت علیه نظام یک سال حبس تعلیقی

3- در سال 1379 به اتهام اقدام علیه امنیت ملی یک سال حبس که تبدیل به ده میلیون ریال جزای نقدی گردیده است .

4- در سال 1383، هفت سال حبس و ده سال محرومیت از حقوق اجتماعی به اتهام تبلیغ علیه نظام و توهین به مقام رهبری ( موارد حسب الامر قرار متهم می باشد. )

مذهب شیعه، تبعه ایران، جلب شده در تاریخ 07/10/88 و در بازداشت به قرار بازداشت موقت، با وکالت 1- آقای محمد اولیایی فر 2- خانم نسرین ستوده 3- آقای عبدالفتاح سلطانی 4- خانم گیتی پورفاضل 5- خانم سارا نجمی 6- آقای جهانگیر محمودی نژاد،

متهم است به :

 1- فعالیت تبلیغی علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی

2- اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرائم علیه امنیت کشور

 3- توهین به مقام معظم رهبری

 4- اخلال در نظم.

دادگاه جهت روشن شدن حکم خود به برخی فعالیت های وی اشاره می نماید : آقای طبرزدی در تاریخ یکشنبه 17 خرداد 1388، با انتشار مطلبی با عنوان «این ماه شعر است یا شعور» با توصیف فضای سیاسی کشور قبل از انتخابات و آزادی های اجتماعی طرفداران کاندیدها از آن برخوردار بودند، اظهار می دارد : «در این ماه ولی فقیه همه خودی ها را آزاد گذاشته تا برای 48 ماه دیگر با خیالی راحت حکومت کند، به همین دلیل همه چیز شاعرانه و شگفت انگیز است و به ویژه جوانان ما تصمیم گرفته اند تا این ماه را تمرینی برای کارهای بزرگ در 48 ماه آینده تبدیل کنند. این یک ماه برای همگان  درس آمیز است. می توان از آن به عنوان یک مدل ناقص از انقلاب های رنگی استفاده کرد و در شرایط یک انقلاب نرم مردم را مورد مطالعه قرار داد. ولی فقیه از عواقب این امر می ترسد، اما من به او گوشزد می کنم که هر گاه مجبور باشی مردم را برای یک ماه آزاد بگذاری، هیچ تضمینی نیست که آنها تصمیم نگیرند برای همیشه آزاد باشند. این حقیقتی است که بزودی آشکار خواهد شد. » آقای طبرزدی در مصاحبه با نشریه تلاطم که در تاریخ 21 مهر 1388، در وبلاگ وی منتشر شده است، اظهار می دارد : «من این را دریافته ام که رژیم از آدم های استوار واهمه دارد و فقط به دنبال این است که آدم های ضعیف را بازداشت کند و از اعتراف آنها علیه جنبش استفاده نماید. پس باید قوی بود، باید دانست که انفرادی و شکنجه عمر طولانی ندارد. پس نباید واهمه داشت. باید شکیبا بود. رهبران جنبش نیز نباید از ترس بازداشت کوتاه بیایند. جنبش به زنان و مردان استوار نیاز دارد که در بزنگاه از اهداف آن پشتیبانی کنند.» «من از تجربه های گوناگون بازداشت و زندان این درس را فراموش نمی کنم. من به لحاظ آرمان سیاسی یک لیبرال سوسیال هستم، یعنی اندیشه نظری به ویژه به لحاظ فلسفی لیبرال هستم، اما در اندیشه اقتصادی یک اجتماعی گرايم، چون برای عدالت و رفاه انسان ها به دور از رانت خواری و تبعیض و با کمک نهادهای تعاون و امدادگر اهمیت دارد. من ایران را در آستانه یک انقلاب تمام عیار می بینم. تا زمانی که حاکمیتی سکولار و دموکراتیک در کشور برقرار نشود و حکومت فرقه ای نظامی وجود داشته باشد، هر روز بیش از گذشته به دام فروپاشی خواهد غلتید.»

آقای طبرزدی مشاهدات خود از تظاهرات روز 13 آبان 1388 را با عنوان «خشونت کور رژیم علیه تظاهرات میلیونی و مسالمت آمیز مردم تهران و دیگر شهرها» در وبلاگش منتشر و چنین اظهار نظر می دارد: «در این تظاهرات که به غیر از شخصیت ها و گروه های اصلاح طلب، اپوزیسیون و شورای ملی - مذهبی نیز حضور داشتند، آقای کروبی با یورش نیروهای سرکوب نتوانست در بین مردم به حرکت خود ادامه بدهد. همچنین، مهندس طبرزدی سخنگوی همبستگی، عیسی خان حاتمی دبیر اجرایی همبستگی و نیز دکتر پیمان در میدان 7 تیر مورد هجوم نیروهای سرکوب قرار گرفتند. نکتهء مهم این است که جنبش مردمی می بایست دست به ابتکار می زدند و با برنامه های درست از شرایط موجود به نفع خود بهره برداری کند. نباید با انفعال اجازه داد تا دختران و پسران این گونه مورد ضرب و شتم و توهین قرار بگیرند. مدت هاست که مردم خواهان این هستند که جنبش مردمی برنامهء اعتصاب ها را دستور کار قرار بدهد و اجازه ندهد رژیم جنبش را با خشونت با روند فرسایشی روبرو کند، اگرچه در یک جنگ فرسایشی بین مردم و رژیم، قطعاً بازنده آن جنگ رژیم خواهد بود. چنان که رژیم شاه نیز در یک جنگ فرسایشی از ملت شکست خورد.»

آقای طبرزدی در مصاحبهء خود با صدای امریکا در تاریخ 09/09/1388، در آستانهء 16 آذر ماه با اشاره به اتفاقات پس از انتخابات، اظهار می دارد: «این روحیه و بسیج عمومی که الان هست برای شرکت در مبارزات مسالمت آمیز در 16 آذر، به نظرم این مسئله الان خیلی مهم است. امیدوارم حرکت بزرگی در سراسر کشور بوجود بیاید.»

وی سپس به دستگیری تعدای از فعالان دانشجویی اشاره کرده و ادامه می دهد: «خیلی از دانشجویان را گرفته اند، خیلی ها را تعلیق کرده اند. وحشت کرده اند، می ترسند که مردم دوباره بیایند. خوب حالا چکار می خواهند بکنند؟ زندانی کنند، باتوم بزنند. با این مسایل که مردم جا نمی زنند. خود اینها گفتند که بذار اما نکشیم. خودشان می دانند که دورانی که بکشند سرآمده است. بنابراین، در چنین شرایطی طبیعی است که مردم پیروز می شوند. بیایید در میدان حضور داشته باشید. در دانشگاه و شهرستان ها و مراکز استان ها، بهترین کاری ست که مردم انجام می دهند. من اعلام می کنم همراه هزاران دانشجو و جوان در دانشگاه تهران خواهم بود. من اصولاً زیر بار حرف زور نمی روم. دلم می خواهد همه کار بکنم، اما کسی به من زور نگوید. »

وی در پایان مصاحبه با تلویزیون صدای امریکا خطاب به ایرانیان خارج از کشور اظهار می دارد: «اختلافات حزبی و جناحی را فعلاً کنار بگذارند، اگر بتوانند مانند روزهای اولی که جنبش سبز بوجود آمده بود، دست به دست هم دهند و با هم باشند و حرکت های اعتراضی قدرتمندی بوجود آورند، بسیار تاثیر دارد. »

طبرزدی در تاریخ 11/09/1388 و در آستانهء 16 آذر مقاله ای با عنوان «16 آذر اتحاد، مبارزه، پیروزی» منتشر و عملاً مانیفستی برای ادامه جنبش سبز ادامه می نماید. این مقاله که دارای 4 بخش «آرمان و الگوی علنی، استراتژی، شعارهای اصولی و تاکتیک های مبارزاتی » می باشد در واقع، نقش و نقشه راه برای ادامه این فتنه می باشد که عین مقاله طبرزدی در پرونده مضبوط می باشد.

آقای طبرزدی پس از اغتشاشات روز 16 آذر در وبلاگ خود با عنوان «جنبش دانشجویی در برابر فاشیسم تا دندان مسلح»، روایت و با فاشیست و اشغالگر خواندن نیروهای انتظامی و امنیتی اظهار می دارد: «آیا حکومت روحانیون یعنی همین؟ یا این که بسیاری از روحانیون در وحشت افتاده اند؟ اگر این فاشیسم و کودتا نیست، پس چیست؟»

نامبرده سپس با انتشار مطلبی با عنوان «در آستانه محرم، درسی که باید از 16 آذر آموخت » (جمعه 20 آذر 1388)، تحلیل حکومت از انفعال جنبش سبز را اشتباه خوانده و اظهار می دارد: «من خود از ساعت 10:30 صبح 16 آذر در خیابان امیرآباد به سمت میدان انقلاب بودم. دو طرف خیابان به فاصله کمتر از 5 متر، نیرو چیده بودند. خشونت بی حد و حصر نتیجهء معکوس دارد و این واقعیت در روز 13 آبان و 16 آذر آشکار شد. با بازداشت همهء رهبران و فعالان و بازداشت هزاران جوان مبارز تنها اثر اجتماعی اش این است که جنبش رادیکال تر و جری تر می شود. ماه محرم در پیش است و اعتراضات بیشتر خواهد شد. تفاوت امسال این است که آنها این بزرگداشت را جهت دار خواهند کرد. هیچ اشکالی ندارد که خواهان جدایی دین از سیاست باشی و در عین حال از روحیه آزادگی و ضد ظلم بودن امام حسین نیز تجلیل کنی. آنها نیز در مقابل ظلم یزید زمان دست به مبارزه و مقاومت زدند. البته، اگر مذهبی ها بخواهند به بهانهء روز محرم جنبش را بسوی یک سکتاریستی بکشانند عملاً موقعیت خود را در جنبش ضعیف تر خواهند کرد. بقول مردم "موسوی یک بهانه است، کل نظام نشانه است". پس محرم، مناسبت محرم، نیز می تواند بهانه و فرضی خوب باشد. مگر خمینی از همین فرصت علیه شاه استفاده نکرد؟ پس پیش به سوی گسترش جنبش دموکراسی خواهی ملت ایران با استفاده از هر مناسبتی، حتی اگر روزهای محرم با 21 و 22 بهمن [مصادف] باشد. 16 آذر به ما آموخت که جنبش سبز شکست ناپذیر است».

طبرزدی در مصاحبه با یکی از نشریات کردستان عراق که متن آن در تاریخ سه شنبه 17 آذر 1388، در وبلاگ وی منتشر شده است، پس از اظهار دلایل خود مبنی بر اتخاذ الگوی مبارزه مسالمت آمیز در مقابل نظام، روش مبارزهء چریکی یا قهرآمیز را به دلیل هزینه زیاد و نتیجهء اندک آن رد می کند. وی در ادامه اظهار می دارد: «البته این نظریه به مفهوم نفی هرگونه اقدام مسلحانه نیست و ممکن است در دوره ای مبارزات قهری به کمک جنبش های مدنی بیایند. اما به مفهوم پذیرش الگوی مبارزاتی قهرآمیز نیست. الگوی مبارزه مسالمت آمیز همچنان مورد توجه است، حتی اگر مبارزات مسلحانه در دوره ای مثل آنچه در 21 و 22 بهمن 57 برای برانداختن رژیم شاه به کار آمد».

وی در ادامه، با مقایسه جنبش سبز با انقلاب مشروطه، اظهار می دارد: «امروز نیز دموکراسی خواهان در مقابل خودکامگی خامنه ای قرار گرفته اند و استقلال قضاء را به عنوان تضمین کننده آزادی ها می خواهند.»

آقای طبرزدی در مقاله ای که از سوی اتحادیه دانشجویان و دانش آموختگان ایران در تاریخ 27/09/1388، با عنوان «محرم سبز» در وبلاگش منتشر نموده است، با اشاره به واکنش سخت نظام به پاره شدن تمثال حضرت امام (ره) و انفعال رهبران اصلاح طلب، آن را پیروزی موقت برای کودتاگران نامیده و اظهار می دارد: «روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی فرصت خوبی است تا ایرانیان یک بار دیگر این مناسبت را به جایگاه اصلی خود باز گردانند و با خارج ساختن پیام حق گویی و حق خواهی و آزادگی امام حسین و یاران از بند حکومتگران ظالم و ستمگران، آن را به فریاد رسای آزادیخواهی و رهایی توده های به ستوه آمده بدل سازند. جوانان سبز ایران که همواره در قالب هیات های عزاداری به فعالیت و تلاش برای زنده نگاه داشتن این آیین مذهبی –  ملی پرداخته اند، امسال خواهند توانست از محرم به معنای درست کلمه بهره ببرند. هیچگاه حکومت ها نمی بایست در سنت های ملی یا مذهبی مردم دخالت کنند و یا آن را به نفع خود مصادره نمایند. جدایی حکومت از امور مذهبی حتی از آن حکومتی که به دروغ نام مذهب را یدک بکشد امری حتمی و الزامی است. به همین دلیل، همواره بر جدایی دین از حکومت تاکید کرده ام.»

دادگاه با توجه به مراتب مذکور و دفاعیات غیرموجه متهم و وکلای مدافع وی، کلیهء اتهام های انتسابی را وارد تشخیص و با استناد به مواد 500، 514، 610 و 618 قانون مجازات اسلامی، حکم بر محکومیت متهم به تحمل یک سال حبس تعزیری با احتساب ایام بازداشت قبلی به جهت فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، و دو سال حبس تعزیری به جهت توهین به مقام معظم رهبری، و پنج سال حبس تعزیری به جهت اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرایم علیه امنیت کشور، و یک سال حبس تعزیری و تحمل 74 ضربه شلاق تعزیری به اتهام اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیرقانونی که تصویر آن ضمیمه پرونده می باشد، صادر و اعلام می نماید.

این رای ظرف 20 روز پس از ابلاغ قابل تجدید نظرخواهی در محاکم تجدید نظر استان تهران می باشد.

رئیس شعبه 26 دادگاه انقلاب اسلامی تهران

پیرعباس

تاریخ: 11/07/1389

بازگشت به خانه