ما صنف نیستیم

سارا فنائیان

از قعر زباله دان تاریخ بیرون خزیده اند و تاریک ترین بخش جهالت بشریت را نمایندگی می کنند. با علم، تکامل اجتماعی، روابط و حقوق انسانی افراد جامعه بصورت کامل بیگانه اند و با شمشیری آخته به مصاف مان آمده اند. به مصاف ما زنان ایران!

اگرچه سالیان سال است که، چه در ایران و چه در سایر نقاط جهان، لشکرکشی هم جانبهء نمایندگان خدا علیه زنان، بخشی از روزمرگی جوامع بشری بشمار می رود؛ اگرچه تاریخ سرشار از صفحات سیاهی ست که مزهء جهل و عقب ماندگی انسان ها، بیش از همه و بطور ویژه به زنان، چشانده شده است، مصائبی که ما زنان ایران طی بیش از سی سال حاکمیت پلید چماقداران اسلامی متحمل شده ایم، با توجه به این واقعیت که این کابوس قرون وسطایی در قرن 21 به واقعیت تبدیل شده، ظلمی بی مانند، شرم آور و نفرت برانگیز تر از هر جنایت دیگری از این دست در طول تاریخ است.

سخیف ترین اظهارات زن ستیزانه، کثیف ترین نگاه به زن، مشمئز کننده ترین اعمال ددمنشانه در مجموعه ای تاریک و هولناک و در غالب دین حاکم، گلوی زنان ایران را گرفته و بیرحمانه خفه می کند.

نقش برجسته و تعیین کننده ای که ما زنان ایران در جنبش حق طلبانهء جاری ایفا می کنیم، بیش از پیش، آتش به جان این جانیان افکنده. دیوانه وار فریاد می کشند و تهدید می کنند. مصوبهء 19 گانه حجاب برای دانشگاه ها صادر و چند همسری را علم می کنند. ناانسان های فاشیست و بی اخلاق که قهقرای جنایت پیشگی شان منزجر و متحیّرمان می کند را به جان زنان جامعه انداخته مانند کفتارهای وحشی جولان می دهند.

ما البته و صد البته که طی همهء این سال ها مقاومت و مبارزه کرده ایم. مقاومت زنان ایران شکوهمندترین ِ مبارزات تاریخ معاصر بشری ست. به خودمان نگاه کنیم و به دشمنان مان که آنها چه می خواستند و ما را چگونه می خواستند. ناله های «وا اسلاما...» شان هر روز بگوش می رسد و انعکاس خشم و ترس شان از تودهنی خوردن هر روزه از زنان ایران در افسار گسیختگی ها و خزعبلات بافی های مستعصل شان نمایان است.

در این میان اما کسانی هستند که به اصطلاح از حقوق ما زنان دفاع میکنند؛ کسانی که وقتی به حرف هاشان دقت کنیم متوجه می شویم که در عین اينکه ظاهراً مدافع حقوق زنان هستند، داده های این عقب ماندگی وحشتناک را بی چون و چرا پذیرفته اند.

گویی به یکباره این ما زنان هستیم که باید استدلال کنیم که چرا ما هم انسانیم و از حقوق برابر با مردان برخورداریم. گویی ما باید ثابت کنیم که مایملک شخصی کسی نبوده روابط، حضور و پوشش مان به خودمان مربوط است. انگار ما باید توضیح دهیم چرا آزادی ما برابر با "بی بند و باری" نیست و تلاش کنیم که به عده ای بقبولانیم که زن آزاد هم می تواند "نجیب" باشد و "ارکان خانواده و جامعه" را بخطر نیاندازد. ما گویی به یکباره بدهکاران تاریخیم!ـ

پاسخ ما روشن است؛ هرگز! این ما نیستیم که باید ثابت کنیم از حقوقی برخورداریم. این ما نیستیم که باید "سلامت" جامعه را در صورت آزاد بودمان تضمین کنیم. این ما نیستیم که باید قول بدهیم از آزادی "سوء استفاده" نخواهیم کرد!ـ

ما نیامده ایم حقوق مان را از کسی گدائی کنیم. ما خودِ جامعه و بشریت هستیم. ما صاحب جامعه ایم . اقلیت نیستیم! صنف نیستیم!

حقوق زنان یعنی حقوق انسان های جامعه، نه حقوق بخش کوچکی که سوم شخص خطاب شوند و عده ای روشنفکرنما نیز با کمال گستاخی به صرافت تحلیل در مورد مرزهای بین آزادی زنان و بی بند و باری بیافتند.

یک سیستم فکری، با نگاهی مسموم و منفور، علیه زنان صف آرائی کرده، در سیاست و فرهنگ و مذهب و عرف و سنت خودنمائی نموده و در ایران رسماً حکومت می کند. وظیفهء هر انسان آزاده ای، چه زن و چه مرد، قد راست کردن جلوی چنین حق کشی آشکاری ست.

پوشش ما ، روابط ما ، حد و چگونگی حضور ما در اجتماع ، روش زندگی ما، جملگی، به خودمان و تنها خودمان مربوط است! هیچ فاکتور حقیقی یا مجازی، اعم از "بافت فرهنگی" ، "اعتقادات مذهبی" ، "ساختار خانواده و جامعه" و غیره و غیره بهیچ عنوان نباید در آزادی ما زنان جامعه تولید محدودیت و در وظیفهء بی چون و چرای دولت در حمایت کامل از زنان و تضمین بی قید و شرط امنیت و آزادی مطلق ما ایجاد خلل نماید.

دستیابی به این هدف آرمان مبارزهء ما زنان ایران محسوب می شود و باید سرلوحهء فکر و کار هر انسان شریف و مبارز ایرانی باشد.

زنده باد جنبش آزادی کامل زنان.

زنده باد مبارزه به حق مردم شریف ایران.

مهر 1389

http://www.facebook.com/notes/sara-fnayyan/ma-snf-nystym/146980725346947

بازگشت به خانه