|
|
|
چهارشنبه 20 بهمن 1389 ـ 9 فوريه 2011 |
|
|
|
چهارشنبه 20 بهمن 1389 ـ 9 فوريه 2011 |
زنان
مصر دیگر در پستوها نیستند
دانا دبیر
میدان التحریر این روزها از در قاهره قلب تپنده مصر لقب گرفته‌است. از هر کوچه و خیابانی راهی به این میدان وجود دارد و با وجود حملهء شتر سواران به مردم هنوز جمعیت در آن ایستاده و جا خالی نکرده است، اما سوالی که این روزها مطرح است نقش زنان مصری در این مبارزات و حضورشان در تظاهرات است. «نادیا » یکی از زنانی است که از روز اول در این تجمع‌ها شرکت کرده است. او برای یک سازمان غیر دولتی کار می‌کند و کارش توانمند سازی زنان مصری در مشارکت اجتماعی است. او می‌گوید: «شاید وقتی فیلم‌ها و تصاویر را در مصر ببینید بیشتر جمعیت را مردها تشکیل بدهند اما توجه داشته باشید بیشتر تصاویر نقاطی است که درگیری‌ها و زدو خوردها شکل گرفته‌است. زنان نقش پررنگی در جنبش اخیر داشته‌اند، چه در سازماندهی برنامه روز بیست و پنجم ژانویه و چه در ساماندهی شبکه‌های اجتماعی.»
«باید بپذیریم مصر بافتی سنتی دارد و زنان حرکت‌های مدنی کمی را تا پیش از این تجربه کرده‌اند اما با این حال حضورشان و مقاومتشان در میادین شهر و در ایستادگی جلوی حکومت قابل تقدیر است. ما نمی‌توانیم یک شبه از دل جامعه‌ای که اعتراض کردن را در نطفه خفه کرده‌است بخواهیم زنانش را به خیابان‌ها بیاورد و جانشان را به خطر بیاندازد.»
مریم که خود یک مسیحی است این را می‌گوید و ادامه می‌دهد:«مرد عرب غیرتی است و در مواردی حاضر نیست زنش در تظاهراتی شرکت کند که لطمه‌ای ببیند و یا توهینی به او بشود. اما همین مرد عرب دست در دست زنش این روزها به خیابان ریخته‌است و این خود آغاز خوبی برای ادامه مسیر است.»
فتوح این روزها در صف اول مبارزه در میدان التحریر مصر است. او از اینکه عده‌ای زنان مصری را غیرفعال‌تر از مردان مصری می‌بیند خشمگین می‌شود و می‌گوید:« کم در تصاویر دیده‌اید مادری دست در دست دختر یا پسرکش در میدانی که از آسمان و زمین سنگ و گلوله می‌بارد حضور یافته؟»
هدی دختر سوری که برادرش در مصر درس می‌خواند از جنبش مصر و حضور زنان در آن بسیار خوشحال است و آن را حرکتی می‌داند که جهان عرب را به لرزه خواهد انداخت.« ما نگاهمان به چشمان زنان مصری است، به شجاعت و غیرتشان. فرق نمی‌کند روسری به سر دارند یا ندارند. فرق نمی‌کند مسلمان هستند یا مسیحی. فریاد آنها را ما می‌شنویم.»
تصاویر بسیاری در دوازده روز جنبش مردم مصر به نمایش درآمده‌است که نشان می‌دهد زنان چگونه در آن شرکت کرده‌اند و حضور دارند، زنانی که فریاد خشم سر می‌دهند، دست در دست مردان صف کشیده‌اند و گاه جلوتر از آنان حرکت می‌کنند اما در مقایسه با جنبش سبز در ایران میزان زنان بسیار کمتر است. فاطمه این مساله را این‌گونه توضیح می‌دهد:«حرکت شما در ایران یک حرکت مسالمت‌جویانه بود. شما دنبال رای تان بودید. ما دنبال تغییر حکومت. اگرچه ما نیز صلح‌جویانه دست به تظاهرات زدیم اما فضای حاکم نشان می‌داد که ماجرا به خشونت خواهد کشید. شما سازماندهی زنان داشتید و اجحاف در حق زنان در ایران بسیار بیشتر از مصر بود. در مصر ما کمپین‌های گسترده برای احقاق حقوق زنان نداشتیم و اتحاد زنان از درجه پایین‌تری برخوردار بود، در ثانی در مصر طبقه پایین هم به ما پیوستند که در این طبقه زنان غالبا کمتر مشارکت اجتماعی می‌کنند در حالیکه در جنبش سبز طبقه متوسط گردانندگان جنبش بودند.»
با وجود فشارها و تبعیض‌های بسیاری که بر زنان عرب می‌رود و با توجه به نوع نگاه حاکم، تعداد زنانی که در تظاهرات و تجمعات اخیر شرکت کرده‌اند بسیار چشمگیر بوده و نمی‌توان تنها با نگاهی آماری به این نتیجه رسید که آنها در این جنبش انقلابی حضوری کمرنگ تر داشته‌اند.
18 بهمن 1389
|
محل اظهار نظر شما: شما با اين آدرس می توانيد با ما تماس گرفته و اظهار نظرها و مطالب خود را ارسال داريد:
|
