راز پیروزی ادامهء مبارزات است

رضا حسین بر

راز پیروزی را از انقلاب های تونس و مصر آموختیم. انقلاب 57 هم همین درس را می دهد: آنقدر باید ادامه دهیم تا پیروز شویم. نباید هیچ گونه محدودیت زمانی را پذیرفت. پیروز شدن در ادامه دادن است. هر چه زمان بیشتر بگذرد، همبستگی مردم بیشتر می گردد و تفرقه و سستی بیشتر در صفوف رژیم ایجاد می شود.

‫تظاهرات عده ای از نمایندگان در صحن مجلس شورای اسلامی برای اعدام کروبی و موسوی به خوبی نشان داد که در مجلس اختلاف شدید پدید آمده است؛ زیرا همهء نمایندگان به این تظاهرات حتی در داخل مجلس نپیوستند. یکی از خصوصیات انقلاب ها ایجاد کردن اختلاف در بین حاکمان است. نمایندگانی که در مجلس تظاهرات کردند بیشتر شبیه لات های بی سر و پا بودند که با دست و پا و سر و دهان و زبان و عبا و عمامه، در هوا و بر هوا مشت می زدند. آنها بسیار خشمگین بودند و خشم آنها ناشی از ترس شان بود: ترس از سقوط.

‫همین ترسی که در نمایندگان مجلس افتاده است، قطعاً در بقیه دستگاه حاکمه هم وحشت ایجاد کرده است. بهمین دلیل ممکن است برخی از نیروهای امنیتی طی این هفته شدت عمل بیشتری نشان دهند؛ ولی بخش دیگری نیز ممکن است که یا خاموش بنشینند و یا اینکه با سرکوب ها مخالفت نمایند. آنها حتماً به سرنوشت نیروهای نظامی و امنیتی تونس و مصر می نگرند. نیروهای نظامی با پشتیبانی از مردم خود را نه تنها نجات دادند، بلکه خود را عملاً به حاکمان جدید تبدیل کردند.

‫نیروهای امنیتی ایران جنایات زیادی انجام داده اند و اگر نمی خواهند گرفتار سرنوست غم انگیز ساواک بشوند، اکنون این فرصت بی نظیر را دارند که یا به مردم به پیوندند و یا اینکه با بیطرفی خود، به تغییرات بنیادی کمک کنند. بالاخره، آنها می دانند که مردم پیروز می شوند. در این شکی وجود ندارد. اما اگر پیروزی بعد از خونریزی فراون حاصل شود، اولین قربانیان انقلاب آنها خواهند بود؛ چون هواپیماهای خامنه ای و احمدی نژاد هم اکنون آمادهء پرواز هستند. این دو تا پایان نخواهند ماند، بلکه به محض اینکه سقوط را نزدیک ببینند، فرار خواهند کرد و بسیجی ها و پاسدارن گرفتار خواهند گردید.

‫اراده ای قوی در میان مردم برای پایان دادن به این نظام تولید شده که دریای عظیمی از خشم و انرژی پدید آورده است. این توفان تا سرنگونی جمهوری اسلامی فرو نخواهد نشست، مخصوصاً که این توفان بخشی از یک سونامی بزرگتر است.

‫تغییرات و تحولات خاورمیانه بسیار عمیق، وسیع و شدید است. هر روز هم یک دیکتاتور را به لرزه می اندازد. اتفاقاً، محیط ایران بیش از هر کشوری آمادگی تغییر را دارد. فقر و فساد و کشتار و تبعیض در آن از هر مملکت دیگری بیشتر است. برای همین هم مردم ایران زمانی شروع کردند که ملت های دیگر در خواب بودند. امروز، یک انقلاب منطقه ای در حال حرکت در تمام خاورمیانه و آسیا ست. حتی دیکتاتور های آسیای میانه سخت لرزیده اند. طبعاً، ایرانی ها که زودتر شروع کرده بودند، امروز شاهد پیرووزی دیگران هستند. از آنها درس گرفته اند و این درس ها را دارند در انقلاب خود به کار می گیرند.

1. رژیم جمهوری اسلامی یک نظام دینی است که بر تشیع سرخ علوی مبتنی است و بسیار بی رحم است.

‫2. در تاریخ اسلام، چندین بار آل علی روی کار آمدند و به علت ستم فراوان، پس از مدت کوتاهی، سر نگون شدند.

‫3. نارضایتی ها بسیار زیاد است و بصورت آتشفشان منفجر خواهد شد.

‫4. بنا بر این، با مقاومت کافی مردم، جمهوری اسلامی سقوط خواهد کرد.

‫5. مشکلی که وجود دارد رهبری قاطعانه است که موسوی و کروبی فاقد آن هستند. یک بار آنها مانع پیروزی مردم شدند و تغییرات را در چارچوب قانون اساسی محدود کردند. اگر باز هم تغییرات را در همان سطح محدود کنند، موجب بقای جمهوری اسلامی خواهند بود. این برای مردم ایران قابل قبول نخواهد شد.

‫6. مردم ایران از تمام موانع عبور خواهند کرد. موج های جنبش قوی تر از آن است که کسی بتواند جلوی آن را بگیرد. آنچه مهم است اعتماد مردم به نیروی لایزال خود برای پیروزی است.

موضوع دیگر انجام آن چیز هایی است که لازمهء پیروزی است. هر هزینه ای که لازم است باید پرداخت‫گردد؛ در غیر این صورت، رنج و درد نظام آخوندیسم ادامه خواهد یافت. باید در نظر داشت که هر وقت روحانیت قدرت داشته است، درد و رنج مردم بیشتر بوده است. این فرصت تاریخی است. نباید آن را از دست داد. این را هم مردم بدانند که تا جمهوری اسلامی هست، فقر و ستم و کشتار ادامه خواهد داشت.

بازگشت به خانه