پیام سروش

م. سحر

این غزل ِ «پارودی» وار با اجازه از آستان خواجهء بزرگ

و به تأثیر از سخنان بسیار دردمندانه و آموزندهء  اخیر

دکتر عبدالکریم سروش سروده شد .

چه خوش پیام ِ سروشم رسید دوش به گوش

که لعنتِ ابدی باد بر نظام ِ وحوش

هزار نفرین بر نکبت ِ خمینی باد

کزو نزاد مگر گرگ و مار و عقرب و موش

امام گشت و بر اُمّت نبود جز قصّاب

وکیلِ حق شد و بر حق ندوخت جز پاپوش

نهاد پای به عرش ِ خدا و شد ابلیس

چنان که از وَجناتش خدای رفت از هوش

چنان که دین به لجنزار ِ کین فروغلطید

چنان که مسجد و محراب  شد پر از لَش و لوش

خدای نیست ، خدانیست ، نیست ، نیست خدای

که شد غریق ِ ولیّ ِ فقیه و دین هم روش

نظام ِ کافرپرور ، نظام ِ اسلامی ست

که خود شکنجه گری غاصب است و زُهد فروش

به پاس ِ آن که خدامان به خانه بازآید

کنون نظر به اوباما  نهیم یا بربوش

کجاست پهلوی ِ  دوّم آن خُجسته خصال

که کس نظر نکند کج ، به اسب یا یابوش

چنان که دست ِ خمینی تبر به ریشه نواخت

ز دیگِ  دین به جهنم ، نیامد آب به جوش

سروش ِ  دولتِ دین بوده  ای و توبه گری

کنون برو به جدایی ِ دولت و دین کوش

سحر زهاتف غیبش نمی رسد سخنی

خوشا وجود ِ پُر از آتش و لب ِ خاموش

24.2.2011

http://msahar.blogspot.com/

بازگشت به خانه