حادثه اتمی؛ امروز فوکوشیما، فردا بوشهر؟

"م . ر" - دانشجوی دانشگاه تهران

تصاویر دهشتناک نیروگاه هسته ای فوکوشیما در ژاپن در پی وقوع زمین لرزه ای که ماه گذشته در این کشور رخ داد، در تمام رسانه های خبری جهان پخش شده و واکنش های بسیاری را در باره حوادثی از این دست که در آینده گریبانگیر بشریت خواهند بود، در پی داشته است.

به گفته رسانه های ژاپنی، صدها هزار نفر تا کنون از منطقه فوکوشیما تخلیه شده و شماری از آنها مورد آزمایش پزشکی قرار گرفته اند، چرا که بیم میرفت در معرض تشعشعات رادیو اکتیو قرار گرفته باشند.

گفتنی است در دهه های اخیر و با گسترش زندگی شهرنشینی، تعدادی از کشورهای جهان بویژه کشورهای پیشرفته برای تامین برق خود، به استفاده از انرژی هسته ای روی آورده اند. در کشور ژاپن نیروگاههای هسته ای 30 درصد برق این کشور را تامین می کنند.

در این میان حکومت ایران نیز از قافله عقب نمانده و ادعا می کند برای تامین برق کشور، نیاز به تاسیس نیروگاههای هسته ای دارد! آنهم در کشوری که یکی از ذخایر مهم نفت و گاز جهان، و ... یک کشور زلزله خیز است.

در باره زلزله اخیر ژاپن و حادثه اتمی فوکوشیما نكات مهمی وجود دارد كه نبايد از كنار آن به سادگی گذشت. مقامات ژاپنی اعلام کردند که سطح شدت بحران هسته‌ ای در نیروگاه اتمی فوکوشیما را به حداکثر درجه هشدار که برابر با فاجعه اتمی چرنوبیل است، افزایش داده اند.

فاجعه اتمی چرنوبیل را که 25 سال پیش روی داد، بیاد دارید. هزاران نفر که سلامتیشان را از دست دادند، بیماری های سرطان که در آن منطقه بیداد میکند، کودکان ناقصی که سالها پس از بروز فاجعه بدنیا میایند، همه و همه هنوز در ذهن جهانیان زنده است.....توصیف تاثیرات فاجعه اتمی چرنوبیل و تاثیرات احتمالی بحران اتمی اخیر ژاپن در این مقوله نمیگنجد.

نظر به این دو رویداد فاجعه بار و با در نظر گرفتن این واقعیت که وقوع زمین لرزه در کشورهای زلزله خیز مانند ایران امری جدی است، این سوال مطرح می شود که تاسیسات هسته ای ایران تا چه اندازه امن هستند و ما تا چه اندازه به آنها نیاز داریم.

ژاپن که یکی از کشورهای توسعه یافته جهان در زمینه فناوری است، در تلاش برای رویارویی با بحران هسته ای فوکوشیما هنوز ناکام است، چه برسد به ایران که اگر خدای ناکرده چنین فاجعه ای گریبانگریش شود...... که خدا آن روز را نیاورد.

با توجه به اینکه چنین رویدادهایی دست بشر نیست و به آسانی میتوانند از کنترل خارج شوند، اهمیت این مسئله در باره ایران چندین برابر میگردد. نباید از این نکته چشم پوشی کرد که تاسیسات اتمی ایران از نظر ایمنی و فناوری در سطحی بسیار پائین قرار دارد. برای مثال نیروگاه اتمی بوشهر که با فناوری های گوناگون از جمله تکنولوژی چرنوبیلی بنا شده است.

در سال های نخست آلمان 80000 قطعه تجهیزات برای نیروگاه بوشهر ارسال کرده بود و تا به امروز هنوز کسی نمیداند که با این قطعات چکار کرده اند. مشکلات ناشی از استفاده از تکنولوژیهای مختلف در ساخت نیروگاه، سطح پایین نگهداری از نیروگاه طی سالیانی که فعال نبوده و تحریماتی که باعث شده اند از تجهیزاتی استفاده شود که بطور دقیق مورد کنترل فنی قرار نگرفته اند، خطر این نیروگاه را دوچندان میکند.

برعکس ژاپن که میداند در منطقه ای زلزله خیز قرار دارد و بنابراین اقدامات زیادی را برای به حداقل رساندن زیانهای زلزله انجام داده است، حکومت ایران نه تنها چنین اقداماتی را در ساخت نیروگاه بوشهر و دیگر تاسیسات اتمی خود انجام نداده، بلکه برخی از آنها را در نزدیکی شهرها و مناطق مسکونی بنا کرده است.

مسئله مهم دیگر، سیستم سیاسی ایران است. ژاپن با اینکه یک کشور دموکراتیک است از انتشار جزئیات مربوط به اشکالی که در سال 2003 در یکی از نیروگاههای اتمی این کشور روی داد، خودداری نمود. ایران که دارای یک حکومت مطلقه و دیکتاتوری است و سیاست پشت پرده اش زبانزد مجامع سیاسی است و بالکل اجازه کنترل موثر سایت های هسته ای خود را نمیدهد، ظاهرا حتی خبر بروز چنین اشکالی را هم منتشر نخواهد کرد.

در این رابطه، دستور احمدی نژاد مبنی بر عدم انتشار گزارشی که در سازمان انرژی اتمی در باره مشکلات ایمنی در تاسیسات اتمی، منجمله تاسیسات TNRC و تاسیسات در پادگان "غدیر" که بین اصفهان و شیراز واقع است، ابلاغ شده بود، بیاد ماندنی است.

هیچ کس توضیح نمی دهد که چرا تاریخ راه اندازی نیروگاه بوشهر در ماههای اخیر به تعویق افتاده است. راه اندازی آن که طبق قرار باید در ماه دسامبر انجام میشد ابتدا به ماه ژانویه و سپس به تاریخ نامعینی موکول شد. یکی از سخنگویان دولت از مشکلات ایمنی سخن گفت و سپس گزارش شد که میله های سوخت هسته ای بیرون آورده شده اند تا مورد بررسی قرار گیرند.

در این میان هیچکس به فکر ارائه توضیحات درست به مردم ایران نبود که دقیقا چه اشکالی رخ داده است؟ لازم به ذکر نیست که در حکومت ایران هیچکس هم خود را پاسخگو نمی داند.

حکومت ایران از انجام یک بحث جدی در مورد ضرورت ایجاد نیروگاههای اتمی در کشور، با وجود ذخایر عظیم گاز که میتواند پاسخگوی نیازهای برق کشور باشد و هم محیط زیست را آلوده نکند، خودداری کرده و بر ادامه فعالیت های اتمی خود و تاسیس نیروگاههای جدید اصرار می ورزد.

همه شواهد به روشنی نشان می دهد که حکومت ایران به هیچ وجه قصد استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای را ندارد و در پی کسب سلاح اتمی و پیشبرد اهداف سلطه جویانه خود در منطقه است.....و در این میان به تنها چیزی که فکر نمی کند، سلامت و جان مردم ایران است.

http://www.iranpressnews.com/source/096197.htm

بازگشت به خانه