آفت جنبش سبز

فرهاد کشتگان

جناب امیر ارجمند در نشست‌هایی‌ که در آمریکا برگذار کردند متأسفانه در حد همان آقای مزروعی بودند و سخنان شان چیزی نبود که انتظار می‌رفت. ایشان تلویحاً چندین بار متذکر شدند: جنبش سبز اینه که ما می‌گیم («ما» یعنی‌ شورای مخفی‌ سبز امید یا به عبارتی هیچ کس نمیدونه این ما کی‌ هست!) و سپس افزودند: البته چیزی هم هست به نام جنبش اعتراضی که می‌تونن مردم برن اون تو و ما (فعلا تا وقتی‌ در قدرت نیستیم) دمکراتیم و مردم آزاد! مردم حق دارن برن یه جنبش مثلاً جنبش بنفش درست کنن، ولی‌ این جنبش سبز مال من و دوستامه که به شما اسمشون رو نمیگم!

***

آفت جنبش سبز، و جایی که باید از آن قطع امید کرد، وقتی‌ است که به جای این که حکومت تسلیم گفتمان جنبش شود و تن‌ به پرهیز از خشونت بدهد، این جنبش باشد که تن‌ به گفتمان حکومت بدهد. حتا اگر فرض کنیم بنا به به اصلاح همین قانون خنده دار اساسی‌ است، تن‌ دادن به گفتمان اصلاحات از طرف حکومت یعنی‌ حرکت رو به جلو، و باز تولید رفتار حکومت از طرف جنبش یعنی‌ شکست!

رفتار حکومت اسلامی که تضادی آشکار با ماهیت جنبش دارد چیست؟ به عقیده بنده چیزی که حکومت اسلامی را نزد مردم بی‌ اعتبار کرده دروغ است. دروغ در مورد دین، دروغ در مورد سابقه افراد، دروغ در مورد علت مرگ زندانی ها، جعل تاریخ، دروغ در مورد وضعیت اقتصادی و سو استفاده از تلاش مردم. دروغ جوهره حکومت اسلامی است، و مردم از آن متنفرند.

انقلاب پنجاع و هفت، که حاصل تلاش همهء گروه‌های سیاسی بود، یک شبه و با تکیه بّر این خاصیت دو رویی حکومت دزدیده شد و همهء گروه‌های رقیب منهدم شدند و سپس از صفحه تاریخ محو شدند و تاریخ انقلاب جور دیگر نوشته شد، بعد از آن قانونی‌ موجود نبود، دو پهلو گویی، عدم شفافیت و حرف‌های مبهم و شعار گونه تنها چیز‌هایی‌ است که از رفتار مزورانه سران حکومت اسلامی به خاطر می‌ماند.

دروغ و بی‌ مسوولیتی در قبال مردم، مردم را با حکومت اسلامی کاملا بیگانه ساخته. این که هیچ مدیری تا به حال در این حکومت باز خواست نشده نشان دهنده این حقیقت است که چیزی به اسم «نقش افکار عمومی‌» یک توهم است.

***

آقای امیر ارجمند با باز تولید دو پهلویی‌گویی در قبال مسائل کلیدی، و با رفتاری که می‌شد از هر کسی‌ که «مومن» به حکومت است انتظار داشت، با تنها کسانی‌ که صمیمانه حرف زد لابی جمهوری اسلامی بود؛ البته پشت در‌های بسته! و در سخنرانی‌های خود هیچ پاسخ شفافی در مورد قانون اساسی‌، ولایت فقیه، همکاری با اپوزیسیون، سکولاریسم و ... ندادد.

***

از آن طرف هفته گذشته در جریان سردار مدحی روشن شد که آقای نوری‌زاده در «پردازش» اخبار کمی غیر حرفه‌ای عمل می‌کنند، و به عنوان یک روزنامه‌نگار بیشتر به جای کشف حقیقت از قوه تخیل خود و دیگران استفاده می‌کنند.

باز تولید خبر دروغ برای جنبش مضر است. اگر حکومت به دروغ می‌گوید، مثلا ندا آقا سلطان توسط مأمورین موساد کشته شد، پاسخ آن روشنگری است نه ساختن داستان‌های تخیلی‌ از اتفاقات پشت پرده! نه باز تولید دروغ!

به عقیده حقیر آقای نوری‌زاده با یک عذر خواهی ساده به جای سفسطه‌های طولانی‌ و گفتن از دل‌ نازکش و ... می‌توانست وجهه‌ خود را ترمیم کند.

***

مردم ایران دلشان لک زده که یک بار چیزی به نام «صداقت» را در رفتار یک فرد سیاسی تجربه کنند؛ کسی‌ که حاصل تلاش جمعی‌ را مصادره نکند، کسی‌ که برای بزرگ کردن خود از حق دیگران نگذرد حتا اگر آن دیگران دشمنانش باشند.

من توصیه می‌کنم به آقای امیر ارجمند و دوستان دیگری که به هر دلیلی‌ «وزنه‌ای» در سپهر سیاست ایران شده‌اند! از باز تولید رفتار حکومت دست بّر دارند، و با زبانی نو با مردم سخن بگویند، از دو پهلوگویی و عدم شفافیت پرهیز کنند و از عاقبت رئیس مجمع تشخیص مصلحت پند بگیرند که استاد عدم شفافیت بود!

حکومت اسلامی در گفتن دروغ، عدم تمکین به خواست اکثریت، عدم شفافیت و نشر جهل هم سابقه بیشتری دارد و هم امکانات نظامی و غیر نظامی کشوری رادر اختیار دارد، عقل سلیم حکم می‌کند رفتار ما غیر از رفتار آنان باشد.

برگرفته از سايت «خودنويس»

بازگشت به خانه