اسلامی ها در دانشگاه های پاکستان وحشت می افرینند

الکس رودریگز  در لوس انجلس تایمز

برگرداننده: کامبیز باسطوت

پس از اینکه  دانشجویان و استادان دانشکده فلسفه برای محکوم کردن تلاش زورگویانه اسلامی ها برای جدا کردن دختران از پسران دانشجو گرد آمدند، بنابر گفته شاهدان، اسلامی های بنیادگرای دانشگاه مسلح به چوب و زنچیر دوچرخه در نیمه شب در خوابگاه مردان نمایان شدند و ضربهء واکنشی خود را زدند. آن ها به خوابگاه یورش بردند و به دانشجویان فلسفه حمله کردند. یکی را با هفت تیر زدند و سرش را با آجر شکستند، صدای تیر هفت تیر شنیده می شد، اگرچه تعداد زيادی زخمی نشدند. با اینکه به پلیس اطلاع داده شد اما نزدیک به یک ماه بعد از حمله هنوز هیچکس بازداشت نشده است. در دانشگاه سبز و خرم پنجاب عده کمی که شامل مدیران ارشد نیز می شود جرئت می کنند به جمعیت اسلامی «طالبا» یا «جاط» اعتراض کنند که شاخه دانشجوئی یکی از نیرمند ترین احزاب اسلامی بنیادگرا است. رئیس دانشگاه دیگری در لاهور با اشاره به اسلامی ها منزجرانه آنها را به مدیریت موازی تشبیه میکند. این تشکیلات ریشهء ژرف نفوذ اسلامی های افراطی را در پاکستان نشان می دهد؛ نفوذی که ماورای مدارس مذهبی رادیکال و مکان های نیرومندی مبارزان اسلامی در کمربند متغیر ایلیاتی در امتداد مرز افغانستان است.

مدیران دانشگاه، بیمناک از رخنهء جمعیت اسلامی طالبا در دانشگاه های بیشتری هستند که منجر به افزایش افراطی گری در میان طبقه متوسط می شود که از میان آنها نسل بعدی رهبران پاکستان بر خواهند خاست. رئیس دانشکده فلسفه دانشگاه پنجاب، سجید علی، می گوید: این آدم ها با گروه های جهادی ارتباط دارند و آنها دانشگاه ما را بگرو گرفته اند. برای کشور ما این یک خطر واقعی است. دانشجویان و آموزگاران آنها را مجریان  اسلامی می دانند. افزون بر تلاش برای جدا کردن جنسی دختران از پسران به مغازه دارها دستور میدهند از فروش کوکاکولا و پپسی خود داری کنند برای اینکه آنها آمریکائی هستند. وقتیکه اسلامی ها می شنوند گروهی از دانشجویان در باره عنوان هائی مانند سرمایه داری و مذهب بحث میکنند از آنها می خواهند که بحث متوقف شود و اگر متوقف نشود تهدید به خشونت می کنند.

ناراحتی اخیر در دانشگاه پنجاب از آنوقت آغاز شد که گروهی از اعضای جاط یک دانشجوی پسر دانشکده فلسفه را چون با هم کلاسی دختر خود حرف زده بود کشیده زدند. دانشجویان و استادان یک گردهمائی اعتراضی تشکیل دادند که منجر به حمله به خوابگاه ها در 26 جون گردید. شاهرخ رشید 22 ساله که در میان دانشجویان حمله شده بود میگوید که پلیس کمک اندکی بوده است. او میگوید: یکی از پلیس های بررسی کننده بما گفت هر چه شده است شده است. مقامات دانشگاهی میگویند رهبران دولت پنجاب، ثروتمند ترین و پرجمعیت ترین استان کشور، اجازه داده اند جاط گسترش یابد تا اتحاد سیاسی خود را با ملاهای بنیاد گرا که روسای احزاب مذهبی هستند به خطر نیاندازند. حتی وقتیکه دانشجویان، آموزگاران و مدیران اعضای جاط  را برای جرم تبهکارانه تعقیب میکنند پلیس بندرت پاسخ میدهد.

آصف محمد قریشی مدیر کالج دولتی اسلامی در لاهور یک دانشگاه استانی در  پایتخت استان میگوید: اگر دولت بخواهد مشکل را حل کند یک شبه میتواند. اعضای جمعیت اسلامی طالبا به او اجازه دسترسی به خوابگاهشان را نمیدهند و با زور بدنی دانشجویان و آموزگاران را وادار میکنند در اعتراضات شان شرکت کنند. قریشی میگوید با پشتیبانی دسته ای از آموزگاران متمایل به خواستگاه جاط آنها ترتیبی دادند تا اتحادیه آموزگاران را در اختیار بگیرند. مدیرقریشی میگوید اسلامی ها نمیخواهند بدون رضایت آنها مدیر کاری انجام دهد، کسیکه به جاط اشاره میکند بنام مدیریت موازی.  دانشجویان و آموزگاران میگویند: در دانشگاه پنجاب طرفداران جاط شامل عده ای از آموزگاران و  حتی عده ای از گارد امنیتی میشوند. علی رئیس دانشکده فلسفه میگوید: دانشجویان و آموزگاران در بیشتر دانشگده ها مقاومت نمیکنند. علی میگوید جاط اجازه نمیدهد کلاس های موسیقی در دانشگاه تشکیل شود بنابراین آموزگاران دانشکده موسیقی دانشجویان شان را در کنسرت هال دانشگاه میبیند. ایستادگی در برابر جاط میتواند ماشه اقدام نتایج جدی را بکشد. سال گذشته یک استاد محیط زیست بعنوان رئیس گروه انظباطی برای ایجاد بی نظمی چندین نفر از اعضای جاط را اخراج کرد. گروهی از اعضای جاط به دفتر او حمله کردند با میله آهنی او را زدند و گلدان سفالی را بروی سرش خرد کردند. او از این حمله جا ن بدر برد.

وقیکه ماه گذشته اعضای جمعیت اسلامی طالبا به خوابگاه دانشکده فلسفه حمله کردند، دانشجویان جنگیدند و از خود دفاع کردند و اسلامی ها را دنبال کردند. در مدت پانزده دقیقه جوانان جاط فرار کردند. علی میگوید: ما هرگز از آنها نترسیدیم بنابراین ما مانند یک جزیره در دانشگاه هستیم. رهبر جاط ها در دانشگاه زبیر صفدر اذعان دارد که بعضی از دانشجویان عضو به خوابگاه دانشکده فلسفه رفتند تا با دانشجوها روبرو شوند و زدوخورد در گرفت. صفدر میگوید: اعضای جاط در گیر در حمله بعداً از دانشجویان و آموزگاران دانشکده پوزش خواستند و ادامه میدهد این یک بدفهمی بین دانشجویان جاط و فلسفه بود. صفدر در هر صورت انکار میکند که جاط برای رساندندن پیامش متکی به زورگوئی است. در حالیکه پشت میزش در دفتر کوچکی در یک خوابگاهی که با اعضای جاط مسلط شده است، او که 27 ساله و دانشجوی جامعه شناسی است میگوید سازمان او با نشستن دخترها و پسرها در کنار یک دیگر مخالف است برای اینکه دانشگاه محل آشنائی دخترها و پسرها نیست بلکه مکان تحصیل کردن است. او همچنین انکار کرد که اعضای جاط دانشجویان مرد را که مقاومت میکنند کتک میزنند. صفدر میگوید ما تنها با آنها حرف میزنیم و سعی میکنیم فضائی را ایجاد کنیم که دانشجویان را در راه درستی قرار دهد. ما با زور دانشجویان را در این راه هل نمی دهیم. در کالج دولتی اسلامی قرشی به تصویر دانشگاهی اشاره میکند که زیر محاصره است. سال گذشته اعضای جاط در طول شش ماه 33 تظاهرات اعتراضی بر پا کردند. اغلب دانشجویان و آموزگاران را تهدید به کتک زدن کردند اگر آنها در تظاهرات شرکت نکنند. تظاهرات یک توقف بزرگ در کار معمولی کالج ایجاد کرد. خیلی از دانشجوها برای دو تا سه روز بعد از تظاهرات به دانشگاه نیامدند چون آنها میترسیدند جاط خشونت بیشتری را ایجاد کند.

قریشی میگوید او امکانات لازم را برای جنگیدن ندارد. توانائی برای اخراج و معلق کردن دانشجویان در دست گروه اداره کنندگان کالج است که از ژانویه تشکیل نشده است چون تعقیب قانونی توسط جمعیت اسلامی طالبا برای به مبارزه خواندن توانورزی گروه انظباطی در جریان است. تلاش او برای وادار کردن مقامات آموزش و پرورش پنجاب تا جلوی کردار جاط را بگیرند نادیده گرفته شده است. اعضای جاط در ژانویه شیشه جلو و در های ماشین نیسان قریشی را شکستند و همچنین در دفتر او را شکستند. او با وزیر آموزش پنجاب ملاقات کرد و از او خواست دخالت کند. قریشی میگوید: من توضیح دادم چه اتفاقی افتاده است اما تنها چیزی که من از او دریافت کردم سکوت بود. علامت جاط سپری با یک ستاره و هلال ماه بروی آن به تمام دیوارهای تیرهای برق و در ورودی دانشگاه چسبیده شده است. بروی دیواری که محیط دانشگاه را احاطه کرده است شعار جاط اعلان میدارد "شهادت آرزوی ماست و جاط راه ماست. انقلاب اسلامی سرنوشت ماست. بنابراین بما ملحق شوید". قریشی حتی نمیتواند تصویر جاط را در دفتر خود نداشته باشد. چسبنده های جاط به کابینت های پشت میز او و قفسه های کتاب چسبیده است. از او پرسیده می شود چرا آنها را نمی کند، او خنده ای عصبی می کند و می گوید من اختیار دارم اما نه اینقدر. 

2011/22/7

بازگشت به خانه