چند نکته و پرسش در مورد طرح کنگرهء ملی آقای مجتبی واحدی

سيروس ملکوتی

آقای واحدی می گویند قادرند با نیروهایی که حتی سوابق نامناسب داشته اند و اما با انتقاد بخود با یک درک دمکراتیک از فردای ایران سخن بگویند حاضر به مذاکره هستند: هموطن عزیز آقای واحدی آیا این فراشد انتقادی را شامل خود نیز می دانید؟ به عنوان مرید 29 ساله مراد خود آقای کروبی که مفهوم دیگرش تمکین به نظام جنایتکار آفرین جمهوری اسلامی طی همه این سال های خاموشی و یا همراهی های شما بوده است آیا سهم خود را در نقد بر این همآوایی ادا فرمودید که اکنون خود را در داوری اخلاق سیاسی نیروهای موجود اپوزیسیون قرار می دهید؟ آیا دادخواهی جنایات بیشمار را در ایجاد یک بستر عدالت جو و حقیقت یاب از گستره جنایات پذیرا هستید؟

در سخن دیگر میگویید اندیشه کنگره ملی را از پیشتر ها در سر میپروراندید، و اندیشه ایست زاده تخیل شخص شما که هنوز به بلوغ پسا زایش خود نرسیده است. هموطن عزیز: این شیوه از مشارکت سیاسی را میتوان با غصب و تهی نمودن ایده ها نیز ترجمان نمود. و گویا هنوز هم متوجه نشدید و یا میدانید و کتمانش میکنید . گیریم که این ایده زاده تخیل و تصور شما باشد، اما چرا ایجاد کنگره ملی را در توهم نسبت به نظام جمهوری اسلامی میخواهید به انجام برسانید؟ اندیشه ایجاد یک همایش ملی از سوی سکولارهای سبز بدرستی با انحلال نظام جمهوری اسلامی اغاز میشود. ایا موازی سازی شما مفهومی جز تلاش برای سترون نمودن این بدیل حقیقی را نمیدهد؟ اقای واحدی شما از تحول جوهر اعتراض به بنای بدیلی حقیقی سخن میگویید ایا این بدیل جز انحلال نظام جنایت افرین و کلریکال اسلامی میتواند شکل دیگری را میزبان باشد؟ ایا همایش ملی میتواند سراغازی جز تمکین به یک نظام سکولار دمکراتیک و نفی قدرت سیاسی -اقتصادی متمرکز در ایران مفهوم یک چالش جدی را بیاراید؟ ایا کنگره ملی شما مبین اشتی ملی به روایت جمهوری اسلامی نیست ؟ پذیرش جمهوری اسلامی به مثابه یک گزینه انتخاباتی در طرح رفراندم با تفاوت تفسیری و ادراکی شما از نظام حاکم چگونه میتواند همنشین اندیشه های ملی گرا در طرح انحلال نظام گردد؟ ایا این بدان معنا نیست که شما در اندیشه ترمیم ساختار درونی نظام برای تداوم ماندگاری اش در تلاشید؟ ایا این بدان معنا تلقی نمیگردد که عزم شما برای تور سخنرانیهایتان جایگزینی توهم و موازی سازی دگرباره ایست تا ذهنیت رو به شفافیت را در نفی نظام جاکم در کلیتش به تاراج اوهام و اشتی دراورد؟ اقای واحدی برای نجات ایران تنها یک راه میماند همایش همه توانهای مدعی دمکراسی بر مداری از برنامه سیاسی در نفی نظام کلریکال، ایجاد بستری ازاد برای گزینش و گزینه ازاد ، بر بستری از پیش تبیین شده برای ایجاد نظامی سکولار و دمکراتیک. پذیرش همه بدیلهای موجود در طرح گزینه های سیاسی خود اعم از جمهوری یا مشروطه پارلمانی و نظام فدراتیو.

گزینه نهایی از ان شهروندان در صندوقهای رای میباشد . اما این فرایند تنها میتواند با همایشی برای انحلال نظام حاکم فراهم بیاید. کنگره ملی برای ایجاد چنین فرایندی تلاش دارد و نه اشتی ملی و همباز بودن با نظام جمهوری اسلامی.

بازگشت به خانه