در سوگ دکتر مهرداد مشايخی

حسن شريعتمداری

برای آنان که دکتر مهرداد مشايخی را از نزديک مي شناختند از دست دادن او اندوه جانکاهی است و برای همهء آنانی که از طريق تاليفات ارزشمند و يا نوشته ها و مصاحبه های او با افکار و انديشه اش آشنا بودند و با شخصيت صميمی و متوازن و مودب او الفتی داشتند اين فقدان نابهنگام چون از دست رفتن سرمايه ئی بزرگ ضايعه جبران ناپزيری است .

او عدالتخواهی سکولار بود که آزادی و دموکراسی را مناسب ترين بستر توسعهء مناسبات عدالتجويانه بشری مي دانست و عمر کوتاه ولی پر ثمرش را در مبارزه و تدريس و تاليف برای گسترش اين مکتب سياسی گذراند .او با وجود دردی جانکاه که به تحليل اش مي برد تا پايان راه با روحيه ای قوی اين تلاش خود را لحظه ای رها نکرد. من بعنوان کسی که چندين سال همکار سياسی و هم انديشه او بوده ام در اين شمار جز اندکی از فرهيختگان را نمي توانم نام ببرم. بخصوص هنگامی که سخن از خصائل و فضيلت های انسانی مي رود بي گمان همواره فقدان او خانواده اش و من و دوستان و هم رزمان سياسی و جامعه دانشگاهی را با غمی آکنده از ستايش و احترام مواجه خواهد نمود.

فقدان نابهنگام او را که از ياد رفتنی نيست ابتدا به همسر مهربان، پدر و مادر گرامی، و خانوادهء عزيزش و سپس به همرزمان او در سازمان جمهوريخواهان ايران که خود از بنيان گذاران اش بود و به جامعهء دانشگاهيان و همهء دوستان و علاقمندان و آشنايان اش تسليت مي گويم. از آفريدگاربزرگ برای او آرامشی ابدی و برای بازماندگان صبر و برای همرزمان ادامه راهش را آرزومندم. باشد که در فردای دموکراسی در ايران شاهد به تحقق پيوستن آرزوهای ديرينه اش گردد .

روانش شاد، يادش گرامی، و راهش برقرار.

هامبورگ ۶ اکتبر

بازگشت به خانه