يک پيشنهاد

سيروس در سايت خودنويس

هدف این پیشنهاد این است که ما به جای آنکه، مثل آن چیزی که تا به حال معمول بوده، صرفاً انتخابات قلابی ج.ا را تحریم کنیم، بطور موازی انتخابات واقعی ای را ترتیب دهیم و اگر در این میان توانستیم یک ارگان معتبر (مجلس شورای ملی) تشکیل دهیم که یک تیر و چند نشان می شود. البته باید بشدت انتخابات مجلس شورای ج.ا را تحریم کرد و به جای آن در انتخابات موازی شرکت کرده و حتی شاید پیش از شروع انتخابات آخوندی، مجلس ملی انتخاب شدهء خود را تشکیل داده و به جهانیان معرفی کنیم و انتخابات تکمیلی برای بهبود مجلس ملی انتخاب شده را مثلاً 3 ماه بعد همزمان با انتخابات مجلس اخوندی برگزار کنیم.

اما نکات شاید تازه به این قرار هستند: ما میخواهیم انتخاباتی برگزار کنیم بدون هیچ قید و شرطی. از آنجایی که تا 99% مردم ایران هم خواهان سرنگونی ج.ا هستند که هیچکس شکی ندارد. پس بنابراین بدون قید و شرط هم گروه برانداز مسلما پیروز خواهند شد و در عین حال هر گونه بهانه ای از دست گروه های دیگر گرفته خواهد شد.

اما در عمل یک وبسایت با قابلیت بالای اپلود مهمترین ابزار کار ما خواهد بود. اولا هدف: تشکیل یک مجلس شورای ملی از میان ایرانیان خارج و درون کشور که در خارج کشور دور هم جمع شده و به عنوان نماینده واقعی مردم ایران عمل کنند. بسته به درجه پذیرش این مجلس از سوی کشور های خارجی این مجلس میتواند تمام وظایف یک دولت را برای مردم ایران به دست بگیرد. هیچ پیش شرطی هم برای کاندید شدن گذاشته نمیشود. تنها شرط ایرانی بودن است ومثلا 20 سال سن تمام داشتن. مسلما کمتر کسی از داخل ایران از شهروندان مخالف ج.ا میتواند نامزد شود. اما از ایرانیانی که در عرض این مدت پس از خردادد 88 از کشور خارج شده اند و یا پیش از ان مسلما بسیاری هستند که بین مردم درون ایران هم هنوز شناخته هستند ومیتوانند کاندید شوند و امید به انتخاب شدن داشته باشند. هم چنین دیگر ایرانیان مقیم خارج و از افرادی که اکنون در درون ایران هستند و میخواهند این ریسک رابکنند و میتوانند پس از انتخاب احتمالی از ایران خارج شوند و یا اصلا همین الان خارج میشوند وخود را کاندید میکنند. یعنی شما در عمل باید اعلام کنید که نامزدی همه ازاد است وفقط باید بیایند و خود را در سایت انتخابات کاندید کنند. حالا در مرحله اول اگر سیاستمداران مطرح خارج از کشور و یا دیگر مدعیان امدند و نامزد شدند ویا نه، مسئله خودشان است. چون مسلما وظیفه اصلی این مجلس ملی پس از تشکیل، یک چهره وشکل دادن به خواست مردم ایران مبنی بر سرنگونی ج.ا و وارد عمل شدن برای این کار است، حتما اعضایش نباید سیاستمدارانی در شکل و شمایل کلاسیک باشند. مسلما بین شهروندان معمولی هم هزاران نفر هستند که میتوانند این وظیفه را خیلی راحت انجام دهند. یعنی اصل روی این است که هر کس خواست نامزد مشود و هر کس که رای اورد انتخاب میشود و دیگرانی که ادعا دارند و واقعا شاید بهتر هم بوده اند دیگر هیچ حقی ندارند. البته با فاصله زمانی کوتاه بین انتخابات بعدی این امکان هم فراهم میشود دیگرانی که شایسته هستند و بعدا تصمیم به نامرد شدن میگیرند بتوانند در دور بعدی شرکت کنند و با موجود بودن این امکان از انتخابات به انتخابات بعدی دائما افراد بهتری انتخاب میشوند واعتبار این ارگان بالاتر میرود. این فاصله کوتاه بین انتخابات مثلا هر 3 ماه یکبار واقعا بسیار مهم است. یکی به دلیل بالا ودیگری به دلیل اینکه مردم همیشه باید قادر باشند در فاصله زمانی کوتاه گزینه بهتری را انتخاب کنند ویا اگر در انتخابشان اشتباهی کرده بودند بتوانند ان راتصحیح کنند. یک مثال : مثلا من سه سال پیش اگر انتخاباتی میبود به اقای بنی صدر رای میدادم چون بعضی عقایدش را میپسندیدم اما برای من ان زمان واضح نبود که این انسان بطور دیوانه واری مخالف همکاری با کشورهای غربی میباشد و با این شناخت حتما او را انتخاب نمیکردم. بنابراین من به عنوان یک انتخاب کننده میخواهم امکان این را داشته باشم که اگر در شناختن نامزد مورد نظرم اشتباه کرده ام ان را بتوانم سریعا تصحیح کنم ونه بعد از مثلا 4 سال.

حالا فرض میکنیم شما این سایت انتخابات را باز کردید و نامزدان میتوانند با اپلود مشخصات خود کاندید شوند. چون اصلا ممکن است افراد کاملا ناشناخته ای بیایند و اپلود شوند و اصلا در کل من به عنوان یک رای دهنده چگونه میتوانم شناخت بیشتری از کاندید خودم بدست بیاورم. در اینجا باید یک سری سوال های مشخص جلوی هر نامزد گذاشته شود که با پاسخ دادن اختیاری به انها بتواند خودش را بیشتر به مردم بشناساند. سوالات میتوانند علاوه بر مشخصات و عکس سوالت مهم دیگری در مورد کاری که کاندید میخواهد انجام دهد و سابقه شخصی و عقیدتی سیاسی خودش باشد. ما در اینجا باید توجه داشته باشیم که اساس را روی هدف محوری میگذاریم ونه شخص محوری و بهتر بیان شود، اولی مهمتر از دومی است. بنابراین باید هدف و برنامه کاری نامزد با یک سری سوالات برای رای دهنده کامل مشخص شود. چند نمونه از سوالات: نامزد محترم اولویت شما برای کار در این مجلس ملی چیست؟ گزینه ها مثلا : سعی برای در اوردن درامد نفت از چنگ ج.ا؟ سعی برای انجام کارهای دیپلماسی در سازمان ملل و با کشورهای دمکرات جهان برای زدودن مشروعیت سیاسی ج.ا؟ سعی برای هماهنگ کردن عملیات مردم در درون ایران برای براندازی ج.ا؟ مشاوره با کشورهای ناتو چنانچه تصمیم به حمله به ایران گرفتند برای تعدیل ان و رسیدن اسیب کمتر به مردم؟ در اینجا میتوان مثلا سوالات را دقیقتر هم دسته بندی کرد و مثلا پرسید ایا شما اصلا با حمله ناتو موافقید؟ در دسته دوم سوالات میتوان جهت گیری سیاسی و هدف های سیاسی ای را که نامزد دنبال میکند مطرح کرد. نمونه سوالات: ایا شما خواهان سرنگونی کامل ج.ا هستید؟ ایا خواهان مدارا واصلاح ان هستید؟حتی مثلا برای کاندید های احتمالی ج.ا هم میتوان مطرح کرد ایا شماخواهان ابقای ج.ا هستید؟!! در این دسته از سوالات باید جهت گیری نامزد در برابر کشورهای جهان هم پرسیده شود زیرا شاید این مهمترین موضوع باشد. زیرا کشورهای غربی که اصلا همکاریشان در براندازی ج.ا از هر نظر نقش کلیدی دارد، باید بعدها حدودا بدانند با چه کسی سرو کار دارند. سوالات در این مقوله: درجه همکارتان با ناتو و بویژه امریکا برای سرنگونی ج.ا چه اندازه است؟ گزینه ها مثلا: با همکاری دیپلماتیک موافقم. در زمینه تحریم نفت وبانک مرکزی همکار ی میکنم. در زمینه حمله نظامی همکاری میکنم. نظرتان در مورد اسرائیل چیست؟ گزینه ها مثلا: خواهان روابط خوب و همکاری امنیتی با اسرائیل میباشم. با اسرائیل با شرایطی همکاری میکنم. مخالف وضد اسرائیل هستم. نظرتان در مورد برنامه هسته ای چیست؟ گزینه ها: خواهان برچیدن کامل ان هستم. تعهد به غیرنظامی بودن ان میدهم. خواهان ادامه غنی سازی و بمب اتمی هستم. خلاصه باید یک جدول سوالات مفصل تهیه شود که کاندید ها با پاسخ به سوالات کاملا برای رای دهندگان شفافیت پیدا کنند و البته در صورت انتخاب گزینه های بخوصی، برای انها پاسخ هایشان در صورت انتخاب شدن تعهد اور است. در پایان هم مسلما کاندید میتواند صفحه فیسبوک وتوییتر و وبسایت و وبلاگ خودش یا سازمان های سیاسی و اجتماعی ای را که در ان فعالیت میکند معرفی کند.

در مورد احراز هویت نامزد ها هم پیشنهاد می شود برای سهولت کار از هر گونه احراز هویت شناسنامه ای نامزد در مرحله نامزد شدن خود داری شود. البته این موضوع اختیاری است ونامزدانی که میخواهند خود را معرفی کنند میتوانند با مثلا اسکن کردن شناسنامه و فرستادن ان هویت خود را علنی کنند. اما اصل را باید بر این گذاشت که کسی که خود را نامزد میکند شخصی حقیقی است و مشخصات خود را صادقانه و درست نوشته است. در ابتدای صفحه هم تذکر داده شود که نامزد قسم میخورد که شخصیت حقیقی است و مشخصات خود را صحیح داده است. البته مسلما پیدا خواهند شد افرادی مثلا مزدوران بسیجی یا الکی خوش ها که مثلا مشخصات نادرست میدهند که البته بزودی با تکنیک های شناسایی نرم افزاری مشخص وحذف خواهند شد و علاوه بر این کسانی که بیشترین رای را میاورند باید زمانی که انتخاب شدن شان به انان ابلاغ میشود هویت خود را ثابت کنند و اگر فرضا یکی دو نفر هم با هویت جعلی شرکت کرده و انتخاب شده بودند مسلما در ان زمان مشخص میشوند و حذف شده و نفرات بعدی در نوبت میایند.

بدیهی است که انجام این طرح حتما ضربه بزرگی به ج.ا خواهد زد. حالا بزرگی این ضربه در وهله اول در ان است که چه تعداد از مردم در این انتخابات شرکت کنند اگر که مثلا ایراینان داخل و خارج از هر دو دسته، بالای 100000 شرکت کنند در هر صورت ضربه بسیار سهمگین است و با توجه به شرایطی که انتخابا ت در ان برگزار میشود اگر واقعا کشور های غربی دنبال یک نماینده واقعی مردم ایران هستند ان را قبول خواهند کرد. اگر از امارگران بپرسید به شما خواهند گفت که از نظر علمی با چنین حجم شرکتی، در صد خطای این انتخابات با یک انتخابات استاندارد ناچیز مثلا 10% میباشد. تازه فرض کنیم که استقبال از این کمتر باشد و کارشکنی هم بشود، مسلما پژواک رسانه ای ان بزرگ خواهد بود و زمینه سازی برای اقدامات بعدی میشود در هر صورت سردمداران ج.ا را به تکافو خواهد انداخت و نخواهد گذاشت که انتخابات تقلبیشان را با خیال راحت انجام دهند و اگر هم که مجبور شوند بر اثر این اقدام ما ان را لغو و یا حذف کنند و یا با وضع مفتضحی برای افکار عمومی جهان انجام دهند، باز هم پیروزی بزرگی برای ما بوده است.

در مورد رای دهندگان هم پیشنهادات اینست که : رای رای دهندگان درون و برون از ایران را از هم جدا نشان داده شود وبرای رای دادن هم دو بخش جدا در نظر گرفته شود. رای دادن حتی الامکان ساده باشد مثلا فقط با یک کلیک رای داده شود. از احراز هویت واین جور چیز ها هم که باید بویژه در مورد ایرانیان داخل کشور صرف نظر کرد.

باید توجه داشت که برگزاری اینچنین انتخاباتی هر چند هم با وجود نواقصی میتواند یک قدم بزرگ باشد و محرکه خوبی به انهایی بدهد که واقعا بایستی اینکار را انجام میدادند اما متاسفانه بیتفاوت دست روی دست گذاشته اند و مورد تمسخر حکومت اخوندی شده اند.

پيوند به مطلب در سايت خودنويس>>>

مطلبی در راستای همين پيشنهاد>>>

بازگشت به خانه