بیانیهء ف.م.سخن

در محکومیت سرکوبگری رژیم حاکم و تجاوز نظامی خارجی به ایران

پيشگفتار: آقا، دیدیم یک عده روشنفکر طراز اول مملکت یک بیانیه داده اند به چه قشنگی که در آن ضمن محکوم کردن رژیم ایران، تو دهنی محکمی هم به خارجی‌های تجاوزگر زده اند. حس کردیم از قافله عقب مانده ایم، و چون ما عددی نبوده ایم و بزرگانْ ما را بازی نداده اند، لذا به منظورِ نخودِ هر آش شدن، یک بیانیه‌ی جانانه دادیم که بزنیم روی دست آقایان و به امپریالیست‌های جهان‌خوارِ نفهم بگوییم "هوی! ما هم این جا دسته بیل نیستیم. پات را بذاری توی مرزهای ما همچین می زنیمت که نتونی از جات پاشی!" بهتر است اصل بیانیه ی صادر شده توسط من را مطالعه کنید:

"بسم الله الرحمن الرحیم. در هفته های اخیر امواج نگران کننده ای از چند سو برخاسته و ما که در قلب فرنگستان –یک عده نزدیک کاخ سفید، یک عده پای برج ایفل، یک عده در حاشیه رود تیمز- نشسته ایم، به شدت نگران شدیم مبادا امپریالیست های جنایت‌کار، از جمله همین امریکا و فرانسه و انگلیس، جنایات رژیم ایران را بهانه ی حملات نظامی خود به کشور عزیزمان قرار دهند. سرانجامِ عبرت‌آموزِ دیکتاتورِ لیبی و نظام تبعیض‌محور او –ضمن این‌که بیانیه را می خوانید این اصطلاحِ سوپرْ سیاسیِ "تبعیض‌محور" را هم لطفا حال کنید- کسانی را بدین طمع انداخته است تا رهایی ایران را در اجرای سناریویی مشابه بجویند اما این ها که همه شان سلطنت طلب و مجاهد هستند غلط کرده اند و ما با بیانیه خودمان می زنیم توی دهان شان که دیگر سناریوی مشابه نجویند. ما خودمان –یعنی همین مایی که یک عده مان نزدیک کاخ سفید، یک عده مان پای برج ایفل، یک عده ی دیگرمان حاشیه رود تیمز مسکن گزیده ایم- بلدیم ترتیب حکومت ولایت فقیه را بدهیم و لازم نکرده امریکای جهان‌خوار و کشورهای اروپاییِ سوداگر و اسرائیل غاصب برای ما دل بسوزانند. شما اگر راست می‌گویی برو بمب های اتمی اسرائیل را جمع کن، چه کار داری به کار بمب اتمی ایران که هنوز ساخته نشده و شاید روزی روزگاری ساخته شود. حالا گیریم جمهوری اسلامی بمب اتم را ساخت و روی یکی از این موشک های شهاب سوار کرد و ناغافل جایی را با آن زد. مطمئن باشید بلافاصله یک بیانیه دیگر می دهیم و از شما انتقاد می کنیم که چرا به موقع، جلوی جمهوری اسلامی را نگرفتید و گذاشتید این فاجعه ی انسانی به وقوع بپیوندد. من، امضا کننده ی این بیانیه ی تک‌‌نفره معتقدم، و از سر مسئولیت انسانی اعلام می کنم که کمک های بشردوستانه و دمکراسی از دهانه ی توپ در نمی آید (نمونه اش آلمان بعد از جنگ دوم جهانی که پس از هیتلر، چنان وضع رقت‌انگیزی از نظر دمکراسی پیدا کرده است که آدم می خواهد زار زار گریه کند)؛ کمک های بشردوستانه و دمکراسی را موشک های هدایت شده ارمغان نمی آورد (نمونه اش ژاپن بعد از جنگ دوم جهانی که پس از تسلیم نظامی، یکی از کشورهای بدبخت و تو سری خورده ی جهان شد و اگر امریکایی ها می گذاشتند که از حق اش در مورد داشتن بمب اتم برخوردار شود قطعاً چنین وضع اسف‌باری نداشت). ما خودمان –که عده‌ای‌مان نزدیک کاخ سفید، عده‌ای‌مان پای برج ایفل، عده‌ای‌مان در حاشیه ی رود تیمز نشسته ایم- بلدیم دمکراسی را در ایران پیاده کنیم، برای همین شما می بینید همه ی ما که در خارج هستیم، ماهی دو تا کنگره ی چند صد نفره، جهت سرنگونی جمهوری اسلامی با شرکت همه ی گروه ها و احزاب و تفکرات برگزار می کنیم و شما لطفا خفه شو بشین سر جات. ما فکر می کنیم –یعنی من فکر می کنم- و به ضرس قاطع معتقدم که کمک های بشردوستانه و دمکراسی در حمایت بی دریغِ رسانه ای، شغلی، اقامتی، و غیره شما از ما –نه از سلطنت طلب ها و مجاهدین- معنا می یابد و همین، برای پیاده شدن دمکراسی در ایران کافی ست و ما این حمایت ها را با کمال میل می پذیریم و ضمن پذیرفتن، دو تا فحش آبدار به شما می دهیم و این جوری ثابت می شود که صدای اعتراض روشنفکران ایرانی هم‌چنان بلند است و جنبش سبز زنده است. صدای اعتراض به سیاست سرکوب واختناق جمهوری اسلامی از همه جا از درون و برون ايران برمی خيزد. شايسته نيست گردهمايی يا تشريک مساعی مخالفان رژيم به کمک بيگانگان سازماندهی گردد، يا در چارچوب منافع و مقاصد دولت های خارجی پيش رانده شود. من این‌جا در قلب اروپا، و مردم ایران وسط میدان انقلاب، فریاد آزادی سر می دهیم و خودِ مردم ایران، چشم شان کور دندشان نرم بدون کمک شما خارجی های طمّاع، دمکراسی را در ایران حاکم خواهند کرد و ما را که نوکرشان هستیم به عنوان رهبران شان انتخاب خواهند کرد و به ایران باز خواهند گرداند. مرگ بر امپریالیسم جهان‌خوار، مرگ بر اسرائیل غاصب. و من الله التوفیق. ضمناً خیلی مخلصیم و زیاد بد و بیراه های ما را جدی نگیرید. امضا کننده: ف.م.سخن"

بازگشت به خانه