بازگشت به خانه  |   فهرست مقالات اين پايگاه

نوشته های شهباز نخعی shahbaznakhai8@gmail.com چهارشنبه 21 دی 1390 ـ  11 ژانويه 2012

 گردنه خطرناک!

شهباز نخعی

Shahbaznakhai8@gmail.com

حافظ می گوید: «مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش». آیا حکومت آخوندی- سپاهی مصداق این شعر حافظ هست؟ یعنی:

مرغ است؟

زیرک است؟

به دام افتاده؟

تحمل دارد؟

در مورد پرسش اول یعنی مرغ بودن حکومت با دو تعبیر متضاد روبرو هستیم. تعبیر نخست ادعای خود حکومت است که بنا بر آن پر پروازش به گستردگی برقراری خلافت اسلامی در سراسر کشورهای مسلمان و بالاتر از آن تسخیر سرزمین های کفار و پی ریزی حکومت جهانی اسلام است. در کوتاه مدت نیز سودای سلطه بر منطقه و مشارکت در مدیریت جهان را دارد. شاخ و برگ های ادعا و لاف و گزاف های بی پایه را که بزنیم، از این درخت جز چوب خشکی بی ریشه باقی نمی ماند. تعبیر دیگر که پا بر زمین واقعیت دارد، این است که حکومت آخوندی مرغ هست اما پر پرواز ندارد زیرا مرغ خانگی و پرورشی است که تنها خاصیت اش تخم گذاری است و تخم مرغ هایش را نیز همان هایی که آن را پرورش داده اند می برند و می خورند!

پرسش دوم یعنی آیا حکومت آخوندی – سپاهی زیرک است نیز پاسخی دوگانه دارد. تا همین چند سال پیش باور عام بر این بود که مکر و حیله گری و دغلبازی آخوندها نشانه زیرکی آنان است اما با آنچه که در سال های اخیر روی داده و بی تدبیری ها و نابخردی های آنان که تاحد نشستن بر سر شاخ و بن بریدن فرارفته، حکایت زیرکی آخوندها اعتبار خود را از دست داده و امروز کمترکسی است که آن را باور کند. پاسخ دیگر نیز این است که این جماعت از ابتدا نیز زیرکی به مفهوم متعارف کلمه نداشتند و تنها هنرشان این بوده که با رواج خرافات بذر ناآگاهی و نادانی بیفشانند، با کود وقاحت آن را بارور کنند و محصول اش را که غارت و چپاول است درو کنند. برای محک زدن به عیار زیرکی یا کودنی حکومت آخوندی، نگاهی به دو عرصه سیاست داخلی و خارجی آن کفایت می کند.

در عرصهء سیاست داخلی به واگویی سه نمونه از کارنامهء حکومت بسنده می کنم:

1 -  آلودگی هوای تهران و دیگر شهرهای بزرگ به حدی رسیده که حکومت گاه و بیگاه ناچار می شود مدرسه ها را تعطیل کند و به بیماران قلبی و سالمندان هشدار دهد که از خانه خارج نشوند. میزان ماده آلاینده بنزن موجود در هوای تهران 20 برابر حداکثر میزان مجازاست.

2 -  به گزارش تارنمای حکومتی "تابناک": «رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر از کشف 330 تن مواد مخدر در 9 ماهه نخست امسال خبر داده است». اگرفرض را بر این بگیریم که در سه ماههء پایانی سال نیز 110 تن دیگر مواد مخدر کشف شود، مجموع کشف یک سال به 440 تن می رسد.  گفته می شود که میانگین میزان کشف مواد مخدر حدود 5 درصد است، یعنی از هر 100 تن مواد مخدری که قاچاق می شود 5 تن آن کشف و ضبط می شود. با این حساب می توان مجموع میزان مواد مخدری که در کشور قاچاق می شود را 8800 تن در سال دانست که با جمعیت 75 میلیون نفری مقدار سرانه برای هر نفر 120 گرم می شود. این چنین است که گزارش سازمان ملل متحد مقام نخست در قاچاق و مصرف مواد مخدر در دنیا را به حکومت آخوندی- سپاهی داده است.

3 -  آشفتگی و از هم پاشیدگی شیرازه امور اقتصادی در حکومت آخوندی- سپاهی به قول سعدی: "داستانی ست که بر هر سربازاری هست".  به گزارش "تابناک"، حبیب الله عسکراولادی که از پایوران ارشد اقتصادی نظام و عمود خیمه بازار است می گوید: «به نظر می رسد باتوجه به واردات کالا با دلار 1600 تومانی [که در زمان نوشتن این مطلب به 1720 تومان رسیده] و مشکلات تولید در 6 ماه آینده با کمبود بسیاری از کالاها در کشور مواجه خواهیم شد که برای تهیه آنها باید متوسل به قاچاق شویم و یا این که هزینهء بسیاری بابت قاچاق بپردازیم».

در عرصهء سیاست خارجی وضع به مراتب بدتر است زیرا کشور را در وضعیتی خطرناک و بحرانی قرار داده که در نهایت، با هر سناریویی که فرض کنیم، چاره ای جز این نخواهد ماند که آنکه زیان و خطر کمتری دارد – یا می پنداریم که دارد – را انتخاب کنیم. از آنجا که به تجربه ثابت شده که "مصلحت نظام" و "منافع ملی" با یکدیگر در تضادند و حکومت آخوندی در هر بزنگاهی با پیروی از «حفظ نظام اوجب واجبات است» بی لحظه ای تردید اولویت را به "مصلحت نظام" می دهد، نتیجهء این گزینش برای حکومت "گزینهء بد" و برای مردم ایران تحمل عوارض "گزینهء بدتر" خواهد بود.

نمونه ای از این رفتار ناهنجار و خلاف منافع ملی حکومت در عرصهء سیاست خارجی، راهبرد خیره سرانه آن در زمینهء پرونده فعالیت های هسته ای است.  مقامات ریز و درشت حکومت آشکارا می گویند که دلیل این لجاجت و خیره سری، که می تواند سرانجامی بسیار خطرناک برای ایران و ایرانی داشته باشد، این است که می دانند اگر در این زمینه کوتاه بیایند و تسلیم شوند، کشورهای غربی پروندهء حقوق بشر را روی میز خواهند گذاشت. چنین استدلالی عذر بدتر از گناه است و تضادی که از آن سخن گفتم چهره می کند و خود را نشان می دهد. آیا در میان 75 میلیون نفر جمعیت ایران، بجز پایوران و کارگزاران وابسته به حکومت کسی هست که منافع اش در عدم رعایت حقوق بشر باشد؟!  پس چرا حکومت نمی تواند بخاطر "منافع ملی" حقوق بشر را هم رعایت نماید و غائله ای که دارد به بحران سرنوشت ساز بدل می شود را ختم به خیر کند؟!  پاسخ ساده است: رعایت – حتی ظاهری – حقوق بشر به "مصلحت نظام" نیست و بقای آن را به خطرمی اندازد. بنابراین، حکومت در جهت رعایت "مصلحت نظام"، "منافع ملی" که در تضاد با آن است را زیر پا می گذارد.

این الزام به رعایت "مصلحت نظام" خواه و ناخواه حکومت را به رفتارهایی می کشاند که با زیرکی سازگار نیست و بنابراین پاسخ پرسش دوم این است که حکومت آخوندی- سپاهی زیرک هم نیست.

پاسخ پرسش سوم: "در دام افتاده است؟" مثبت است.  تحریم بانک مرکزی و تحریم خرید نفت ایران و آشفتگی هایی که در همین مراحل ابتدایی و پیش از اجرایی شدن این تحریم ها پدید آمده اند، تأییدی بر این در دام افتادن هستند.

و اما پاسخ پرسش چهارم یعنی آیا اکنون که در دام افتاده "تحمل دارد؟" نیز آشکار و روشن است.  حکومت آخوندی - سپاهی که اکنون در دام خود کرده هایش افتاده، فاقد تحمل شرایط "دام" است تا بتواند راهی معقول برای رهایی ازآن بیابد. مدام خود را به در و دیوار می کوبد، عربده می کشد و رجز می خواند، رزمایش نظامی دریایی و زمینی برگزارمی کند، برای همه دنیا خط و نشان می کشد و به بستن تنگه هرمز تهدید می کند و روز به روز هم عرصه را بر مردم خود تنگ تر می کند غافل از این که با این کارها ترس و ضعف و ناتوانی خود را به نمایش می گذارد.

نتیجه این که امروز، بیش از هر زمان دیگر در تاریخ چند هزار ساله – حتی درمقایسه با بزنگاه های حساس مانند حمله های اسکندر، اعراب و مغول ها – کشور در معرض انواع خطرها اعم از نابودی و ویرانی زیرساخت ها و سرمایه های ملی و تجزیه و متلاشی شدن است. آیا مام میهن می تواند به ما فرزندان اش در گذردادن کشور از این گردنه خطرناک اعتماد کند؟!

https://newsecul.ipower.com/

بازگشت به خانه