سخنی با اسماعيل نوری علا

رضا پرچی زاده

جناب آقای نوری علا؛

هنگامی که حدود دو هفته پیش در پاسخ به مقاله شما(1) در حمایتِ مبرهن از «سلطنت» – که شما و دیگر هوادارانِ آقای پهلوی آن را «مشروطه» می نامید – و در حمله به جمهوری خواهان، مقاله «پادشاهی بالذات ناقض حقوق بشر است» را به نگارش درآوردم، با آگاهیِ کامل از سابقهء شما، این انتظار را داشتم که مطابقِ معمول با داستان- سرایی و منظومه- پردازی، سعی در تخطئهء مواضعِ طرفِ مقابل تان – که بنده باشم – کنید. آنچه انتظار نداشتم این بود که شما به عنوانِ یک «جمهوری خواه» با صراحتِ تمام به تقدیسِ آقای پهلوی بپردازید و ایشان را «آشیل- وار» کسی بخوانید که «هنوز هم در بين ما کسی برجستگی همآوردی با او را نيافته است، آنگونه که اغلب مان آرزو می کنيم که رضا پهلوی جمهوری خواه شود و خود را کانديد رياست جمهوری کند!»(2) بی جهت نیست که یکی از قلم- به -دستانِ دوآتشهء سلطنت طلب دربارهء شما می نویسد: «هشیار باشیم امروز قوی ترین طرفداران شاهزاده در مقام هوادار پادشاهی نمی تواند نیمی از کارایی حمایتی که نوری علا و امثال ایشان از شاهزاده در قلم و بیان ارائه می دهد نشان دهد. پس بدانیم در جلب دگراندیشان ارائهء دیدگاه طرفدارانه نوری علا بسیار موثرتر است تا فلان طرفدار سنتی پهلوی!»(3) با این حساب و با تفاصیلی که پیشتر و بیشتر از این هم آمد، اگر شما جمهوری خواه هستید بنده باید حتماً سلطنت طلب باشم.

با این حال، اینجا از این مقال درمی گذرم و تنها به ذکرِ یک حقیقتِ ساده بسنده می کنم: جوابیه نوشتن راه و رسمی دارد که در همه جای دنیا کمابیش رعایت می شود. حتی اگر پاسخ آکادمیک هم نباشد، باز لازم است که در نگارشِ آن حدی از اثبات- پذیریِ علمی را منظور کرد. در این راستا، شایسته است که پاسخگو، با رعایتِ انصافِ علمی، جزء به جزء و قلم به قلم به آنچه ذکر شده پاسخ بگوید، و برای ردِ نظرِ دیگری یا اثباتِ نظرِ خود استدلالِ منطقی – و نه روایی – بیاورد و به منابعِ معتبر استناد کند، چنانکه من با مقاله شما کردم. حال، شما با کنایه زدنِ صرف و گفتنِ اینکه بنده «با به در و دیوار زدن» و «طرح اينگونه مواضع غيرمنطقی» بر غلطم، فتوای کلی به تکفیرِ بنده و نادرست بودنِ مواضعم دادید و رفت؟ چنانکه پیشتر هم با مقالهء آقای قاسمی کرده بودید، و باز هم کردید؟ و چنانکه همیشه می کنید؟ شما حتی به یک مورد از ایراداتِ بنده پاسخ نداده اید، و آنجا هم که ظاهراً داده اید در حقیقت به خود-نقضی درافتاده اید، چرا که چند خط بالاتر در دفاع از «پادشاهیِ پارلمانی که با سلطنت تفاوت دارد» دادِ سخن داده بودید. به اصطلاح، دمِ خروس بیرون بود؛ گرچه برخی هنوز می خواهند به خود بقبولانند که انشاالله گربه است. فکر نمی کنید این شیوهء قلم- گردانیِ ناروا، مغلوط و متناقض توهین به شعورِ مخاطب است، و شایسته کسی نیست که چنان خود را در سیاست و جامعه شناسی و ادبیات و بسیاری مقولاتِ دیگر صاحب- نظر می داند که به خود اجازه می دهد یک تنه برای ملتی تعیینِ تکلیف کند؟

6 خرداد 1391

-----------------------------------

1. نوری علا، اسماعیل (1391). حاکمیت ملت و معمای نوع حکومت [منبع اینترنتی]. قابل دسترسی در اینجا

نوری علا، اسماعیل (1391). چرا نبايد از رضا پهلوی ترسيد؟ [منبع اینترنتی]. قابل دسترسی در اینجا

3. http://i.imgur.com/CgUM8.png

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه