 |
|||
|
|
|
|||
|
«مسیر طبیعی امور»!
در ماه فوریه سال 2011، دو – سه هفته پس از فرار زین العابدین بن علی از تونس و واداشتن حسنی مبارک به ترک مسند ریاست جمهوری مصر، بشار اسد در مصاحبه با نشریهء انگلیسی دیلی تلگراف (نقل به مضمون) می گفت که وضعیت سوریه با تونس و مصر تفاوت دارد و آنچه درآن کشورها رخ داده هرگز درسوریه تکرار نمی شود چون مردم سوریه به رهبر خود بسیار علاقمند هستند. این خودستایی یا خودفریبی – یا هردو – چندان دیر نپایید و به فاصلهء چند هفته از آن مصاحبه مردم سوریه به خیابان ها ریختند و عیار "علاقمندی" خود به رهبری بشار اسد – که بی شباهت به "علاقمندی" مردم ایران به رهبری سید علی خامنه ای نیست – را به نمایش گذاشتند. یکشنبه آینده، پانزدهم ژوییه، شانزدهمین ماه تداوم این نمایش علاقمندی سپری می شود و در این مدت مردم دلاور و استوار سوریه با دادن بیش از 16 هزار کشته و 230 هزار آواره نه فقط درس ایستادگی و پایداری دربرابر خودکامگی و ظلم به همه مردم تحت ستم دنیا – بویژه ما ایرانیان – داده اند، بلکه تحسین جهانیان را نیز برانگیخته و دشمنان سرسخت خود ازجمله حکومت آخوندی، روسیه و چین را نیز به سردرگمی و آشفته حالی کشانده اند.
در این مدت، نظام ولایت مطلقه فقیه الحق – برغم ذات پیمان شکن و غیرقابل اعتماد خود – از هیچگونه کمک، حمایت و پشتیبانی از حکومت خونریز و جنایتکار بشار اسد کوتاهی نکرده و با پول های دزدیده از سفرهء مردم محروم و به فقر کشیده شدهء ایران همهء نیازهای او اعم از اسلحه، پول نقد، پاسدار، لباس شخصی و سوخت را تأمین کرده است. چین و روسیه هم بویژه با سوء استفاده از حق تبعیض آمیز "وتو"ی خود در شورای امنیت سازمان ملل متحد، تا آنجا که توانسته اند از رژیم جانی و آدمکش بشار اسد حمایت کرده اند. دراین میان، بی ارادگی سیاسی و مماشات دنیای غرب و بویژه امریکا موجب طولانی شدن روند مبارزهء مردم سوریه و تبدیل آن به یک جنگ داخلی شده است. با این همه، به تأیید اکثریت قریب به اتفاق ناظران و صاحب نظران، زمستان سیاهکاری های همه اینان، اعم از همدست و حامی جنایتکار یا مردد و مماشات گر، در حال پایان است و جز روسیاهی برای آنان ببار نیاورده و در آستانهء هفدهمین ماه مبارزات مردم شجاع سوریه با حکومت سفاک و خونریز بشار اسد، بدون آگاهی از عالم غیب می توان پیش بینی کرد که روزهای عمر ننگین آن به شماره افتاده و بزودی دنیا شاهد سرنگونی یکی دیگراز نظام های دیکتاتوری خود خواهد بود.
با سقوط نه چندان دیر یا دور حکومت بشار اسد، دو جبهه فعال در آن باقی می مانند: یکی مردم سرافراز، مبارز، پایدار و استوار سوریه که با شادمانی پیروزی بر اهریمن استبداد را جشن خواهند گرفت و دیگری حامیان سیاهکاری که از روی ندانم کاری یا اشتباه محاسبه تخم مرغ های خود را در سبد بشار اسد گذاشتند. در میان اینان، وضع حکومت آخوندی از همه اسف بارتر است زیرا چین و روسیه حمایت شان لفظی و حداکثر سوء استفاده از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل بوده و اگر هم اسلحه ای به حکومت بشار اسد داده اند، پول آنرا دولا پهنا از حکومت اسلامی دریافت کرده اند اما حکومت آخوندی با نابخردی تأسف برانگیز چوب و پیاز را با هم خورده، هم پول و اسلحه و نیروی نظامی و سوخت داده و هم حیثیت و اعتبار کشور را به تاراج ندانم کاری هایش داده است.
با سرنگونی بشار اسد در آینده نزدیک، شکست سیاست خارجی نظام ولایت مطلقه فقیه چنان سنگین و خفت بار است که کارگزاران آن، با همهء کارکشتگی که در وقاحت و وارونه نمایی دارند، براستی درمانده اند که چه خاکی بر سر بریزند و چگونه شدت آبروریزی را دستکم کمتر از آنچه که هست بنمایانند.
دو نمونه از این سردرگمی و پریشانی را می توان در سخنان معاون و وزیر خارجه ولی مطلقه فقیه دید: در نمونه اول، به گزارش "ایسنا": «حسین امیر عبدالهیان، معاون امور عربی – افریقایی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی، طرح برخی از کشورها برای برکناری یا تبعید اجباری بشار اسد را "شکست خورده" دانست. او با اشاره به این که سوریه متفاوت از لیبی است و در پیش گرفتن هرگونه راه حل غیرسیاسی موجب بروز فاجعه در منطقه خواهد شد، ادامه داد که باید برای انجام اصلاحاتی که بشار اسد و طرح کوفی عنان خواستار آن شدند فرصت کافی داد. او اندیشهء "برکناری اجباری" یا "اجبار به تبعید" بشار اسد را یک "شوخی" خواند و نسبت به هرگونه حملهء احتمالی به این کشور هشدار داد و آن را "احمقانه" و "فاجعه بار" توصیف کرد».
صرف نظر از این که ادبیاتی که جناب معاون وزارت خارجه بکار می برد درخور تدریس در رشته علوم سیاسی دانشگاه های جهان است، بی گمان برای این که ایشان درست متوجه شود چه سیاست هایی "احمقانه" و "فاجعه بار" بوده اند باید به رهنمودهای مقام معظم رهبری مراجعه کند. دراین راستا، عبدالحلیم خدام، سیاستمدار سالخوردهء سوریه ای، که بیشتر عمر خود را در خدمت خاندان اسد و حکومت بعثی سوریه گذرانده و سال ها از او به عنوان مرد شمارهء 2 رژیم نام برده می شد و چند سال است از بشار اسد بریده و به جبهه مخالفان او پیوسته، در گفتگو با تلویزیون "العربیه" حرفی می زند که 180 درجه با گفتهء معاون وزارت خارجه حکومت آخوندی تفاوت دارد: «سرنگونی هر چه سریع تر رژیم بشار اسد به سود منطقه و جهان خواهد بود».
نمونهء دوم، از آن یکی از افراد نسبتاً "معقول" – اگر کاربرد واژه "معقول" برای کارگزاران حکومت آخوندی جایز باشد – نظام ولایت مطلقه فقیه است. او هم دانشمند است و قبلاً رییس سازمان انرژی اتمی حکومت بوده و هم به دلیل اصلیت عربی اش باید با شرایط حاکم بر منطقه آشنا باشد. علی اکبر صالحی، وزیر خارجه حکومت آخوندی، با سخنان اخیر خود در مورد سوریه نشان می دهد که طبیعت خدمت به حکومت آخوندی و ضرورت تبعیت بی چون و چرا از ولی مطلقه فقیه جایی برای خردورزی – هرچند اندک – نمی گذارد و ناگزیر کار را به یاوه گویی های مضحک می کشاند. او در مصاحبه با خبرنگار "رویترز" در ابوظبی در رابطه با رویداد های سوریه می گوید: «مردم سوریه باید آزاد گذاشته شوند تا رهبر آیندهء خود را از طریق انتخابات ریاست جمهوری 2014 انتخاب کنند... هیچ حاکمی ابدی نیست، بنابراین دربارهء موضوع آقای اسد هم سال 2014 انتخابات ریاست جمهوری برگزارخواهد شد و باید اجازه دهیم که امور مسیر طبیعی خود را طی کنند»!
در آخرین انتخاباتی که بشار اسد برگزارکرد، یک همه پرسی در چند ماه پیش، آراء موافق او بیش از 89 درصد اعلام شد. انتخابات 2014 که آقای صالحی برآن تأکید می کند نیز چیزی در همین حد خواهد بود و با پذیرش توصیهء وزیر خارجه نابغهء حکومت آخوندی، از حالا تا سال 2014 مردم سوریه باید مانند 16 ماه گذشته بطور میانگین هر روز بیش از سی کشته بدهند و دست آخر هم بشار اسد با آراء بیش از 90 درصد از صندوق ها بیرون بیاید تا به گفته وزیرخارجه نظام درمانده و پریشان حال ولایت مطلقه فقیه «مسیر طبیعی امور» طی شود!
نظر خوانندگان
محل ارسال نظر در مورد اين مقاله:
توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.
کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.
|
New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fxa: 509-352-9630 |
