مردم و رژیم، هر دو در تبِ انتظار!

محمّد هادی

بنا به اخبار و گزارشات- بخصوص از سوی مسافران رفته و برگشته از ایران- اوضاع اجتماعی-سیاسی داخل ایران، به ویژه بعد از شروع تحریم های جدید و اتخاذ سیاست های سختگیرانه نسبت به رژیم آخوندها، در شرایطی بن بست گونه بسر برده و حالت و تعادلی بسیار شکننده در جامعه حاکم میباشد!

در سطح اجتماعی همه منتظر به نظر می رسند؛ یعنی هم مردم و هم رژیم هر دو گویی در انتظار وقوع حادثه ای بزرگ می باشند تا در شرایطی کاملاً متفاوت، در تقابل و تسویه حسابی نهایی باردیگر رویاروی یکدیگر به مقابله برخیزند!

شرایط امروز ایران تمامی مختصات و پیش شرط های ماقبل تحول و انفجاری بزرگ و سرنوشت ساز را دارد که تنها منتظر تلنگری- به احتمال زیاد از خارج- است تا بن بست و تعادل لرزان موجود را برهم زند! تا آنجا که به رژیم مربوط است آخوندها منتظرند تا ببینند قدرت های خارجی تا کجا به سیاست کج دار و مریز خود ادامه و به رژیم اجازه می دهند تا به امید یافتن راه خلاص از انبوه مشکلات لاینحل، به سیاست از این ستون به آن ستون پریدنِ خود ادامه دهد. مردم نیز با درس گیری از تجارب تلخِ اعتراضاتِ سال 88 منتظرند تا در اوّلین و آخرین فرصت این بار کار رژیم را یکسره کنند! در این معادله، مردم و رژیم کوچکترین توهمی نسبت به روابط فی ما بین ندارند و هر دو میدانند که وضعیت فعلی موقتّی و ناپایدار می باشد! رژیم فرسودۀ آخوندها بعد از سی و چند سال حکومت و جفتک انداختن در روابط بین المللی، هنوز مستمندانه محتاج است تا از قدرتهای خارجی تضمین بقاء بگیرد تا بعداً با خیال راحت تری به سرکوب بیشتر مردم ادامه دهد! مردم نیز در پی تجارب گذشته گویی به این نتیجه رسیده اند که تنها در فازی یکطرفه و بدون امکان برگشت وارد نبرد نهایی با رژیم گردند. کلیت مردم عادی-نه لزوماً مبارزان و روشنفکران-در جریان اعتراض به انتخاب تقلبی احمدی نژاد، ای بسا بر این باور بودند که رژیم در بازی انتخابات و قواعدی که خود برای آن تعیین کرده، حداقل تقلّب نکرده و جر نخواهد زد، تا چه برسد به جنایاتی که آخوندها در پی اعتراضات مردم مرتکب شدند! و این در حالی بود که شرکت کنندگان در رای گیری و معترضان بعدی طبیعتاً، خود را برای مقابله با واکنش وحشیانه و وحشتزده رژیم آماده نکرده بودند! درست است که داغ شلاق و جنایات رژیم بر پیکر اپوزیسیون در دهه 60 و بعد از آن خورده بود ولی دستان خون آلود رژیم در بُعد اجتماعی، تنها در برخورد با اعتراضات مسالمت آمیز مردم در انتخابات سال 88 بود که افشاء و آشکار شد! بنا به مجموعۀ این دلایل طبیعی است که مردم دیگر بیگدار به آب و آتش نمیزنند و احتمالا موقعی به رویارویی نهایی با گرازان وحشی رژیم خواهند رفت که تا حدودی مطمئن باشند که دیگر راه برگشتی برای طرفین وجود ندارد و میبایستی در مسیری یک طرفه، تا پایان کار و سرنگونی رژیم رفت!

در عرضه بین المللی رژیم بر آن است تا از دست بستگی دولت اباما در اتخاذ سیاستی قاطع تر در برابر آخوندها سوء استفاده کند و در فرصت قبل از انتخابات آمریکا، بخیال خود مسئلۀ استقرار مجاهدین اشرف در عراق را حل و فصل نماید آخوندها بخوبی میدانند که دولت اوباما-تا آنجا که به امکانات کنترل و مدیریت بحران و مسائل مربوط است - بر آن است تا پایان انتخابات از بروز هرگونه حادثه و واقعه ای بزرگ و بین المللی در رابطه با منطقه خاورمیانه و بخصوص ایران خود داری کند و حل بسیاری از مسائل استراتژیک-از جمله وضعیت ایران- را به بعد از انتخابات موکول کند!

در رابطه با انتخابات آمریکا و تاثیر مسائل و سیاستهای خارجی بر آن، معمولاً حرف آخر را مسائل داخلی و بخصوص اقتصادی میزند مردم آمریکا اغلب با سبک و سنگین شدن جیب و پر و خالی شدن میزِ غذای خود رای میدهند تا جدیت و یا لاس زدن اوباما با رژیم و یا حتّی اتمی شدن آخوندها!

اوباما برای انتخاب مجدد خود- در سطح سیاست خارجی- خواهان حفظ تقریبی اوضاع و احوال کنونی و  بدون تنش و اتفاقات خارج از کنترل میباشد! در میدان بی در و پیکر و غیر قابل پیش بینی سیاست، همین قدر میتوان گفت-که جدا از انتخاب و یا عدم انتخاب اوباما-احتمال نزدیک به یقین این است که بعد از انتخابات آمریکا هر طور که شده بایستی پروندۀ رژیم برای همیشه بسته و روانۀ سطل آشغال تاریخ گردد!

خود رژیم و اعوان و انصار آن نیز در کلیتی میدانند که در عرضه داخلی و بین المللی و در نزد قدرتهای جهانی، قافیه رژیمی معقول و مشروع را باخته و بیشتر بدلایل نارضایتی های هر لحظه افزون داخلی و پوسیدگی و فساد و بی لیلاقتی در ادارۀ کشور و . . . باید بروند!  در حالی که مکانیسم و چگونگی بزیر کشیدن آخوندها از منبر قدرت معلوم نیست ولی روشن است که در آینده ای نه چندان دور و در ادامه بهار کشورهای عربی، این بار نوبت ملّت ایران است تا با خلاصی از بختک و زمستان سرد و سیاه آخوندها  به استقبال بهار آزادی و آبادانی بروند!

نظر خوانندگان

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

بازگشت به خانه