افزايش فعاليت های غربيان برای جداسازی خوزستان

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان

جمعه 10 شهريور 1391 ـ 31 ماه اگوست 2011

افزايش فعاليت های غربيان برای جداسازی خوزستان

نزدیک به 3 ماه پیش، در نوشته ای بنام "آخوند، غرب و صهیونیزم؛ اتحادیهء مثلث شیطانی برای تجزیهء ایران" از گروهی بنام "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا" به ریاست شخصی انگلیسی بنام "دنیل برت" نام بردم. این نوشته ادامه ی نوشته پیشین است، که در صدد شناساندن گروه نامبرده، گروه های وابسته و نقش مستقیم غربیان برای جداسازی سرزمین های نفت خیز ایرانی، بویژه خوزستان، از ایران میباشد.

انگیزهء اصلی این نوشته این است که در یک ماه و اندی گذشته گروه ها و سازمان هایی با پسوند "الاحواز" به سرپرستی بیگانگان، به فعالیت های ضد ایرانی خود شتاب ویژه ای بخشیده اند. این افزایش می تواند نشانگر دوچیز باشد: یا نزدیک تر شدن به جنگ بین ایران و نیروهای غربی، و یا آغاز تحریکات قومی دیگری برای منجر شدن به یک جنگ داخلی و دخالت مستقیم در ایران برای پیاده ساختن "پروژهء ایرانستان".

امیدوارم که هم میهنان با دست های پنهان در پشت صحنهء این تئاتر مرگبار پیش از دست دان ایران مان آشنا شوند.

"دنیل برت" و سرزمین خیالی "الاحواز"، تحت اشغال ایرانیان!

در چند سالهء گذشته، هر زمانی که نامی از گروه های تروریستی عرب تجزیه طلب یا هوادران آنان بمیان می آید، بگونه ای مستقیم یا غیر مستقیم بنام "دنیل برت" [1] (همچنین:‌ دنیال برت و دانیال برت - Daniel Brett)، که یک انگلسیی می باشد، بر می خوریم. ولی این شخص کیست، با چه کسانی یا سازمان هایی همکاری دارد، از چه کسانی دستور می گیرد و انگیزه و هدف نهایی وی چیست؟

بی گمان نخستین کسی که نام 'دنیل برت' را افشا و نقش او را در جریانات تحریکات اقلّیت عرب در ایران مطرح ساخت، 'عبدالطیف عبادی'، روزنامه نگار و هم میهن عرب زبان مان بود. وی دربارهء برت می نویسد: "دانیل برت، مردی انگلیسی با سوابقی مرموز و ناشناخته. این شخص مسئول و راهنمای رسانه ای و مشاور تبلیغاتی گروه جبههء دموکراتیک احواز است. دربارهء این فرد هر چه بیشتر تحقیق کرده ام، کمتر به نتیجه ای رسیده ام. دانیل برت کیست؟ از چه کسی دستور می گیرد؟ به چه سازمانی وصل است؟ گزارش کارش را به چه مرکزی می دهد؟ هدف اش از دشمنی با ایران و تقویت تجزیه طلب های ضد ایرانی چیست؟ دقیقاً نمی دانم."[2]

برت از اعضای فعال اندیشگاه (اتاق فکر) "انجمن هِنری جَکسن" است، و شواهد گویا آن است که او از سوی آنان هدایت شده، و آنانند که نیرو و مغز اصلی پشت برنامهء جدا سازی سرزمین های نفت خیز از ایران در زیر پوشش دفاع از حقوق ملت خیالی الاحواز فعالیت دارند.

دنیل برت خود را، روزنامه نگار، کارشناس و مشاور در امور نفت و انرژی، پتروشیمی، سیاست خارجی، بازار جهانی معرفی می کند.[3] 'برت' در راًس "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا" (BAFS) و "شبکهء همبستگی احوازی عرب" (AASN) قرار دارد، که چگونگی روزگار اقلیت عرب در ایران را با موقیعت "فلسطین تحت اشغال اسرائیل" یکی دانسته و خود را حامی "خلق عرب و الاحواز تحت اشغال و آزار ایرانیان" می خواند.[4]

وی در سال 1387، در گفتگو با "مجله نیسان" که بزبان عربی ست در این مورد میگوید: "ملت الاحواز [اهواز] باید به اندازه ی فلسطینی ها مورد توجه و پشتیبانی قرار بگیرند. در واقع من بر این باورم که توانای تاثیر گذاری بر زندگی احوازیان هستم... احوازی ها مانند دیگر ملت ها قادر به مقابله با ایرانی ها و نابود ساختن کاخ پوشالی آنها در سرزمین عربی احواز هستند... این انجمن به همراه 'سازمان حقوق بشر احواز' فعالیت های گسترده ای در عرصه ی کشورهای اروپایی و دیگر کشورهای جهان به عمل آورد."[5]

برت، بجز عامل اصلی بودن در تحریکات قومی در استان خوزستان یکی از تحریف کنندگان نام خلیج فارس نیز بشمار می رود. وی از هر فرصتی که بدست آورد، تلاش در اشاعه ی نام دروغین خلیج ع**ی کرده و ایران را در منطقه ی خاورمیانه "حیوانی" لگام گسیخته می خواند.[6]

"وین مدسون"، افسر پیشین "آژانس امنیت ملی ایالات متحده آمریکا" (NSA) و افسر ضد اطلاعات نیروی دریایی آمریکا (ONI)، در بخشی از افشاگری های خود در ژانویه 2007 از "دنیل برت" بعنوان عضو سازمان جاسوسی بریتانیا، که در بمب گذاری های استان خوزستان و ایجاد تنش، و دامن زدن به اختلافات و اغتشاشات قومی در ایران، که از سوی دولت بریتانیا با همکاری پنتاگون انجام شده شرکت داشته است، نام می برد.[7] وی در این گزارش مدعی می شود که بمب گذاری های استان خوزستان در سال 2005، که منجر به کشته شدن بسیاری از شهروندان بیگناه شد، بدست نیروهای ویژه ی ارتش بریتانیا، سازمان جاسوسی بریتانیا با همکاری "جبهه ی دموکراتیک خلق عرب الاحواز" (AADPF) با مرکزیت در لندن و "سازمان مجاهدین خلق" (MKO) انجام گرفته بوده است.

برت تاکنون بارها از خود شایعات گوناگونی را ساخته و رواج داده است، که برخی بی خطر و نیز مضحک اند. از جمله ساخته های بی خطر وی، تعداد جمعیت عرب در ایران است. او مدعی است که بین 8 تا 10 میلیون عرب در خوزستان زندگی می کنند که، تا سال 1925، برای خود کشوری مستقل و هم مرز ایران داشته اند. بر اساس ادعای برت، این کشور یا سرزمین خیالی عربی به دو نام 'الاحواز' و 'عربستان' شناخته می شده است، که در سال 1325 توسط رضا شاه به اشغال در آمده و بخاک ایران افزوده می شود، که برای امر عربزدایی و تحریف در تاریخ، ایرانیان در سال 1936 نام سرزمین اشغالی را به خوزستان تغیر می دهند.[8] برت همچنین دروغ های مرگباری هم ساخته است، که منجر به کشته شدن عرب ها در اهواز و آغاز تحریکات قومی دراستان خوزستان شده است و برخی دیگر در حال شکل گیری ‍می باشند.

در ماه مارس 2005، 'جک استراو' وزیر امورخارجه بریتانیا در دولت کارگری 'تونی بلر'، با گروه های الاحوازی در لندن دیداری محرمانه داشت.[9] یکماه پس از آن دیدار، "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا" ترجمه ی نامه ای محرمانه را که بامضای 'محمدعلی ابطحی' بود از طریق شبکه ی ماهواره تلویزیونی خود بنام "الاحواز" پخش نمود[10]، که دولت ایران آن را جعلی خواند و بریتانیا را به آشوبگری و تحریکات قومی در ایران متهم ساخت.[11] در آن نامه ادعا شده بود که دولت محمود احمدی نژاد قصد دارد در طی ده سال جمعیت اعراب خوزستان را به 3/1 کاهش داده و با انتقال اعراب به استان های آذربایجان، فارس و کردستان، و جایگزینی آنان با آذری ها و فاسی زبانان، خوزستان را از نژاد ایرانی پر کند.[12] جمعی از جوانان اقلیت عرب در ایران پس از شنیدن مضمون نامه ی جعلی از "شبکه ی ماهواره ای الاحواز"[13]، در اهواز به خیابان ها ریختند که پس از آنکه دست به آتش زدن بانک ها و ساختمان های دولتی و ماشین های مردم زدند، در درگیری با نیروهای انتظامی 4 کشته و 400 نفر دستگیر بجای گذاشتند.[14]

بعدها افشا گشت که نامه ی ابطحی را دنیل برت جعل کرده است تا موجب تحریکات قومی و خونریزی در اهواز شود. برت شاهکار ضد انسانی خود را "انتفاضه ی ملت الاحواز" می خواند[15]؛ بعبارتی دیگر، "بپاخاستن ملت الاحواز علیه اشغال سرزمین شان توسط ایرانیان!"

از آن زمان تا به امروز، برت ادعای خود را مبنی بر "مهاجرت اجباری" اعراب از خوزستان (بگفته ی وی از کشور اشغالی الاحواز) بارها و بارها تکرار کرده و هر سال آن را خبری تازه اعلام می کند. که این ادعا هر چند ماهی در مقاله های گوناگونی بچاپ رسانده، که رسانه های غربی آن را تکرار می کنند.[16، 17، 18] بیگمان هدف تکرار این دروغ از سوی برت و گروه های زیر نفوذش: 1. دامن زدن به تحریکات قومی جدیدی در کشورست، زیرا که یک بار نتیجه آن را دیده اند - و 2. جلب توجه سیاستمداران اروپایی مدعی دفاع از حقوق بشر و پشتیبانی کشورهای مطبوع شان می باشد.

برت برای متحد ساختن همه ی تجزیه طلبان عرب، آذری، کرد و بلوچ علیه ایران، شیوه های گوناگونی را بکار می برد، از جمله خواهان برقراری سامانه ی "فدرالیسم" در ایران است[19]. وی بمنظور رسیدن به هدف خود، در سال 2005 "کنگرهء ملیت های ایران فدرال" (CNFI) را پایه گذاری نمود. این کنگره در روز گشایش، که همه ی سخنرانان خود را نمایندگان "ملت های" عرب، کُرد، آذری، بلوچ و ترکمن تحت ستم ایرانیان یا فارس- زبانان معرفی کرده و خواهان پایه گذاری سامانه ی فدرالیسم در ایران شدند، که بدون استثناء مانند خود برت، از بیگانگان تشکیل شده بود*.

البته هدف «فدرالیسم برت»، که سرانجام ش تجزیه می باشد، آشکار است، ولی یکی از سندهای افشا شده توسط 'ویکی لیکس' در سپتامبر 2011 گویای بهتر این حقیقت است. مدرک فاش شده، به دیدار و گفتگویی بین 'خلیل دلاوی' (با نام مستعار: عبدالخالق دلاوی) و سفارت آمریکا در کویت در سال 2005 اشاره می کند، که نمایندهء سفارت آمریکا گزارش می دهد: "با کمی فشار متوجه شدم که مسئله آنان حقوق بشر نیست." وی ادامه می دهد: "پس از کمی فشار به 'دلاوی'، او سرانجام اعتراف کرد، که همهء این گروه در یک هدف مشترکند و خواهان فدرالیسمی هستند که منجر به جدایی از ایران شود، زیرا که به ادعای او 99 درصد جمعیت الاحواز [استان های نامبرده شده در بالا]، عرب و خواهان جدایی از ایران می باشند."[20]

برت، در سال 2006، برای مطرح‌ ساختن "سزمین الاحواز تحت اشغال ایرانیان" در سازمان ملل متحد با زیرکی ویژه ای، نخست اذهان و پشتیبانی سیاستمدران دست دوم انگلیسی را که هیچ سر رشته یا آگاهی از مسائل جهانی ندارند را آغاز کرد.[21] در آن نشست پارلمانی وی موفق به گردآوری 49 امضای از نمایندگان مجلس عوام بریتانیا شد، که با دریافت آن، اعتباری برای هدف پلید خود فراهم ساخت.

'باب راسل'* از حزب لیبرال دموکرات و 'مارک دورکَن' نمایندهء ایرلند شمالی، که بتازگی به کمپین دنیل برت پیوسته اند، در نشست ماه ژوئن 2012 مجلس عوام موفق به جلب نمایندگانی چند، که از سیاستمداران قانونگذار بریتانیا می باشند، گشتند.[22] این امر برای برت یک پیروزی بزرگی بود، زیرا با پشتیبنانی آنان و بدون دخالت دادن مستقیم دولت بریتانیا، سرانجام موفق شد دروغ خود را در پارلمان اروپا مطرح سازد. وی پس از مطرح سازی اين امر، با یاری از مدارکی که خود آنان را جعل کرده بود، موفق به جلب نمایندگان پارلمان اروپا و دریافت پشتیبانی آنان برای اهداف خویش گردید.[23] نتیجهء آن دیدار اين شد که امروز نمایندگان پارلمان اروپا بر این باورند که اکثریت ساکنان استان های جنوبی ایران 'عرب' بوده و بیش از 80 و اندی سال است که در زیر زور و ستم "ایرانیان اشغالگر" بسر می برند.[24] برت همچنین از سخنان شیرین عبادی در دفاع از تظاهرات مسالمت آمیز تعدادی از هم میهنان در شهر اهواز و اينکه او در اعتراض به سرکوب آنان از سوی رژیم به سازمان ملل شکایت کرده بود[25]، بنفع خود سوء استفاده کرده و بدروغ اعلام نمود که شیرین عبادی با آنان همراه و حامی و پشتیبان "ملت [خیالی] الاحواز" است.[26]

'عبدالطیف عبادی'، روزنامه نگار عرب زبان ایرانی، ماهیت و دسیسه های این گروهک های تروریستی تجزیه طلب را، که با پشتیبانی از سوی غربیان فعالیت دارند، در نوشته ای تحت عنوان "دام جدیدی که تجزیه طلب ها برایمان گسترده اند" واشکافی کرده و می نویسد: "یکی دیگر از شیوه های تبلیغاتی... ساختن زیر مجموعه ها و سازمان ها و تشکیلاتی جعلی و دروغین در عالم اینترنت است که از آن جمله می توان به مرکز حقوق بشر احواز، حزب همبستگی دموکراتیک احواز، سازمان رهایی بخش خلق عربستان، جنبش الاحواز، انجمن دوستی و ملت عرب احواز، کانون دوستی بریتانیا و عرب های احواز، جنبش مردمی و قومی خلق عرب احواز، مرکز مطالعات احواز، جنبش آزادیبخش ملی احواز و چندین گروه جعلی و قلابی دیگر اشاره کرد. (تمام اسامی با تاکید بر بکار بردن اسم ساختگی احواز بجای اهواز و در اشاره به کشور خیالی الاحواز هستند که شامل استان خوزستان و حتی بوشهر و هرمزگان نيز می شود)."[27]

یکی از آن گروهک هایی که عبادی در نوشته اش نام می برد، "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا" (BAFS)، برهبری دنیل برت است. این انجمن، یا "جمعیت"، از دسامبر سال 2004 مسئول راهنمائی رسانه ای و مشاور تبلیغاتی و پشتیبانی گروه های تجزیه طلب که با پشتیبانی فکری بیگانگان و مالی کشورهای عربی خلیج فارس بویژه کویت بکار خود ادامه داده اند با مرکزیت در لندن بوده است. این گروه های تجزیه طلب در صدد تشکیل کشور خیالی عربی بنام "الاحواز" می باشند[28]، که استان های خوزستان، بوشهر، هرمزگان و بخشی از لرستان و عیلام را در بر می گیرد.

"انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا"، در دسامبر 2004، [29] چند ماه پیش‌ از پخش نامهء جعلی ربط داده شده به محمد علی ابطحی و آغاز تحریکات قومی در اهواز و بمب گذاری ها در استان خوزستان آغاز بکار کرد.[30] هدف از راه اندازی این انجمن، تحریکات قومی در ایران و جلب پشتیبانی کشورهای غربی در مورد وضعیت 'ملت خیالی احواز مورد ستم فارس ها' بود.

این انجمن پس از بنیانگذاری، موفق به راه اندازی "شبکهء ماهواره ای الاحواز"، بنیانگذاری ده ها سازمان و تشکیلات سازمانی زیر پوشش انجمن، برگزاری گردهمایی ها، سخنرانی ها، گفتگو با رسانه ها و تارنماهای غربی و عربی، پخش گزارش ها و نگاشته های گوناگون، راه اندازی ده ها تارنما، صدور صدها بیانیه در مقاطع گوناگون زمانی همگام با تحولات سیاسی و اقتصادی روز، دیدار با سیاستمدارن غربی و عربی، و همچنین سران سازمان مجاهدین خلق[31]، در راستای تحریکات قومی در ایران بوده است. منبع مالی این تشکیلات سازمانی که برای اداره شان به میلیون ها دلار در سال نیازمندند، همچنان پنهان و محرمانه باقی مانده است.

مدارک افشا شده توسط 'ویکی لیکس' نشانگر آزادی این گروه های جدایی خواه در ملاقات با مقامات بلند پایهء دولت های غربی و متمايل به هدف تجزیه ایران که بگونه ای با دنیل برت در ارتباط می باشند است. از این دیدارها می توان به دیدار 'منصور سیلاوی'، سر کردهء حزب 'تضامن الدیمقراطی' با 'جک استراو' (در گرما گرم بمب گذاری های سال 1384 در خوزستان) و نیز 'رضا وشاحی' (از هموندان گروه دنیل برت) با وزیر امور خارجه و رئیس پژوهشگران دفتر مطالعاتی و سیاست گذاری بخش خاورمیانهء وزارت امور خارجه بریتانیا اشاره نمود. 'منصور سیلاوی اهوازی' مسئول پیشین امور مالی 'انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا'، سه سال پیش ‌از مرگ اش، در دیدار با سرکنسول آمریکا در دبی، دیدار این گروهک ها را با جک استراو را تائید می کند.[32]

سند افشا شده توسط 'ویکی لیکس' در سپتامبر 2011، که در پیش به آن اشاره شد، از یک سری دیدار و گفتگو بین 'خلیل دلاوی' (با نام مستعار: عبدالخالق دلاوی) و سفارت آمریکا در کویت در سال 2005 و از فعالیت های گروه های تجزیه طلب عرب در ایران تحت رهبری بیگانگان پرده بر می دارد. دلاوی، نام برخی از گروه های فعال عرب در ایران را، با یک هدف مشترک که تجزیه ایران است، نام می برد، از جمله گروه دنیل برت.[33] نمایندهء سفارت آمریکا از زبان 'دلاوی' در گزارش محرمانهء خود در این مورد می نویسد: "«انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا» یک سازمان با مرکزیت در لندن به سرپرستی دنیل برت است. او می گوید که این سازمان بوسیلهء دولت بریتانیا تشکیل شده تا بتواند با اپوزیسیون و گروه های [تجزیه طلب] احوازی در رابطه باشد."[34] بر اساس این سند فاش شده، سفیر آمریکا 'ریچارد له-بارون'[35]، اين گزارش را بیدرنگ سری اعلام کرده، و رونوشت این گفتگو را به سفارت بریتانیا در کویت می فرستد.[36]

در همان گفتگو است که دلاوی (که بیگمان همکار 'منصور سیالوی'، مهره ی مورد اعتماد دنیل برت، بود) انگیزه فعالیت های این گروهها را دفاع از حقوق بشر اعلام میکند، که نماینده سفارت آمریکا، به وی شک کرده و با کمی فشار، دلاوی اقرار می کند که حقوق بشر یک بهانه است و آنان بدنبال تجزیه هستند.[37]

در سند دیگری از 'ویکی لیکس'، به دیدار "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا" با مقامات آمریکایی در امارات (دبی) در آوریل 2006 و فعالیت های بین الملی این گروه اشارهء کامل می کند. یادداشت آن گفتگو پس از فرستادن رونوشت هایی به لندن و پاریس، توسط سرکنسول آمریکا 'جیسون ال. دیویس"[38] سرّی اعلام می گردد.[39]

در این نشست منصور سیلاوی، به نمایندگی از سوی "انجمن دوستی اهوازی های بریتانیا"، مدعی می شود که ایرانیان به منظور عرب زدایی این بخش از ایران، سرگرم جابجایی و مهاجرت اعراب به نقاط گوناگون کشور هستند.[40] بیگمان این ادعا پژواک شاهکار دنیل برت و ساخت نامه جعلی بود که موجب تحریکات قومی و کشته شدن 4 عرب در خوزستان شد؛ مطلبی که قبلاً به آن اشاره شد.

از این مدارک می توان دریافت که "دولت آمریکا" هنوز در مسئلهء تحریکات قومی و خونریزی در خوزستان نقشی نداشته است و بیگمان پس از این دیدارها فعالیت و همکاری با گروه های تروریستی عرب و روسای بیگانه، که مرکزیت شان در لندن است، پس از پیوند با "انجمن هنری جکسُن" و پشتیبانان آمریکایی آن آغاز می شود.

نقش مهم اندیشگاه هنری جکسن در جدا سازی خوزستان

دنیل برت در بارهء همکاری "انجمن هنری جکسُن"، برای جا انداختن ملت خیالی بنام الاحواز، می گوید: "در راستای تلاش های بی وقفهء این انجمن و شرح مسئلهء الاحواز موفق به پشتیبانی کمیته ی هنری جکسن شدیم."[41]

اندیشگاه (اتاق فکر) "انجمن هنری جکسن" (Henry Jackson Society)، با مرکزیت در لندن و تشکیل میز گرد در مجلس عوام انگلستان فعالیت دارد. این جمعیت ِ Think Thank، خود را "مدافعان حقوق بشر و دموکراسی جهانی" می خوانند، ولی در حقیقت یک گروه 'آتلانتیستی' (همکاری بی شرط‌ و قید بین آمریکا و اروپای غربی) و از پشتیبانان صهیونیزم جهانی می باشند.

اعضای این دسته 'نو-محافظه کار' و جنگ طلب، و معتقد به دخالت مستقیم در امور بین المللی، بویژه در خاورمیانه، و اشغال کشورها تحت نام "صلح و اهداف ژئوپولیتیک" می باشند.[42] آنان بر این باورند که این دخالت ها، با گسترده ترو نیرومندتر ساختن پیمان نظامی ناتو [43] و نیز مستحکم ساختن روابط بین ایالات متحده و اروپای غربی، بویژه بریتانیا، ممکن می شود. این جمعیت در رؤیای تشکیل یک حکومت جهانی در زیر کنترل غرب است و بعبارتی دیگر آفرطنش دولت های "انگلو ساکسون" را در سر می پروراند.[44] از رؤسای نامی این انجمن 'سر ریچار دییرلاو' [45]، رئیس پیشین سازمان اینلیجنت سرویس بریتانیا (SIS که به آن MI6 هم گفته می شود) را می توان نام برد.

کمیتهء این اندیشگاه که خود را "پشتیبانان" می خواند، مسئول تعیین خط مشی سیاسی و فکری اندیشگاه بوده و متشکل از سیاستمداران بریتانیایی و "جنگ خواهان" امریکایی است. برخی از آنان از طراحان جنگ و اشغال افغانستان و عراق توسط آمریکا بوده اند، از جمله: ریچارد پرل[46] و ویلیام کریستول[47]، طراحان ‌پروژهء "سده ی آمریکایی نو" [48]، جیمز وولی [49] رئیس پیشین سازمان سیا [50]، "جاشوا موراوچیک"، کسی که خواهان بمباران ایران است[51]، مایکل شروف [52] وزیر امنیت داخلی ایالات متحده آمریکا و ژنرال "جک شی-هَن"، فرمانده کل پیشین نیروهای ناتو.[53] همه ی نامبردگان از اعضای اصلی "کمسیون سه جانبه"[54] نیز می باشند.

ریاست 'انجمن هنری جکسن' را یک 'آتلانتیست' و 'اروپا-محور' (پان-اروپایی) بنام دکتر 'الن مندوزا' بعهده دارد، که در سال 2006 برای نخستین بار مسئله "ملت [خیالی] الاحواز" را در مجلس عوام بریتانیا (یکسال پس از گفتگوی برت با مجله نیسان در این مورد) مطرح ساخت و تاکنون بارها مهمان و سخنگوی 'پرس تی وی' (Press TV - تلویزیون انگلیسی زبان وابسته به نظام جمهوری اسلامی در لندن) بوده است.

مندوزا همچنین مشاور عالی امنیتی بین احزاب مجلس عوام بریتانیا، عضو سازمان امنیت داخلی بریتانیا و مدیر عامل یک شرکت امنیتی و مرموز بنام "استراتژی جهانی" می باشد.[55]

همچنین، رئیس امور ارتباطات هنری جکسن شخصی بنام 'مایکل وایس"[56] است. وی ریاست گروه فشار "خبرنگاری ِ صرف" (Just Jornalism)، را که از مدافعان اسرائیل در مطبوعات و رسانه های بریتانیا بود بعهده داشت[57]. اين گروه در شهریورماه 1387 (سپتامبر 2011) بخاطر مسائل فاش نشده، زیر پوشش مشکلات مالی بسته شد.

همه ی این گروه ها، سازمان ها و احزاب نامبرده شده در بالا، بگونه ای مستقیم یا غیرمستقیم با "شبکهء همبستگی احوازی عرب" (AASN) مرتبط می باشند، که دوباره موجب شگفتی نیست که 'دنیل برت' ریاست آن را بعهده دارد.[58] ریاست برت بر این شبکه در سپتامبر سال 2011، پس از گفتگوی وی با "تارنمای همجنس گرايان خاورمیانه" فاش گشت، که در آن گفتگو خود را رئیس این شبکه اعلام نمود.[59]

بجز 'دنیل برت' که بیگانه است، و تعدای انگشت شماری عرب- ایرانی، از جمله 'یوسف عزیزی بنی طُرف' و 'کریم عبدی' که نیمه عرب-ایرنی- آمریکائی ست، بقيهء اعضای اصلی و سخنگویان این شبکه و شاخه های سازمانی اش "عراقی" می باشند، که خود را "عرب- ایرانی" معرفی می کنند.‌ این عده عراقی های ایرانی- نما، بازماندهء گروه های تروریستی عرب می باشند، که توسط 'صدام حسین' و حزب بعث عراق در سال های جنگ با ایران ساخته شده بودند.

'یوسف عزیزی بنی طُرف'، که امروز ادعای رهبری "خلق عرب" را دارد، در دههء 50 خورشیدی پیش از آنکه مبدل به یک پان- عربیست صد آتشه شود، یک کمونیست و از هواداران سلطهء جهانی اتحاد جماهیر شوروی بود. وی امروز رئیس "مرکز مبارزه با نژادپرستی و تبعیض علیه اعراب در ایران"[60] با مرکزیت در لندن است و با "کنگرهء ملیت های ایران فدرال" (CNFI) و همچنین "سازمان حقوق بشر احواز"[61]، که یکی دیگر از گروه های تجزیه طلب است، همکاری نزدیک دارد.

ادارهء "سازمان حقوق بشر احواز" از سوی آمریکائیان بر عهدهء 'کریم عبدی' است، که از کارمندان وزارت دفاع آمریکا در پنتاگون، در بخش "دفتر امور شمالی خلیج [فارس]" (بخشی از مدیریت برنامه و خط مشی خاور نزدیک و جنوب آسیا - (NESA) می باشد.[62، 63، 64]

عبدیان همچنین ریاست گروه دیگری بنام "بنیاد آموزش و حقوق بشر احواز"[65] را بعهده دارد که، در زیر پوشش "پژوهش و آموزش"، مسئولیت تحریف در تاریخ ایران و تاریخسازی در باره کشور "خیالی و تاریخی الاحواز" را بعهده دارد.

از جمله تحریف های عبدی، تعداد جمعیت عرب در ایران ست، که وی این جمعیت را با فارس ها برابر می داند، ولی به سبکی شگفت آور تعدادشان همواره بین 13میلیون تا 5 میلیون در حال نوسان است.

عبدی در یکی از "گردهمایی حقوق بشر سازمان ملل" در ژنو در سال 2010، رو به حضار شرکت کننده اعلام می کند: "ساختار جمعیتی ایران را ترک ها، عرب ها، فارس ها، کردها، بلوچ ها و ترکمن ها تشکیل می دهند، که از نظر درصدی هیچکدام بر دیگری برتری ندارد"[66]. بنابر این ادعا، 6/1 جمعیت 78 میلیونی ایران عرب هستند، بعبارتی دیگر در ایران 13 میلیون عرب در ایران سکنی دارند.

عبدی که سه دقیقه پیش جمعیت عرب در ایران را 13 میلیون اعلام کرد بود، ناگهان آن را به 5 میلیون تغيیر داده و با تاکید ویژه ای بر "بومی" بودن اعراب در ایران، ادامه می دهد: "پنج میلیون اهوازی عرب بومی در جنوب غربی ایران، در استان خوزستان، یا نام بومی آن که الاحواز یا عربستان است زندگی می کنند. اهوازی ها ساختار بومی، قومی، ملی و زبانی اقلیتی در ایران هستند. از دید تاریخی، مردم جامعهء بومی عرب، همواره در حاشیه، جدا حساب شده و مورد تبعیض دولت های بر سرکار در ایران بوده اند."[66] عبدی در مارس 2012، دوباره تغیير عقیده داده و این بار جمعیت عرب در ایران را به 8 میلیون می رساند.[67]

برخی گمان دارند که ادعای اینکه "الحواز" نام عربی- باستان استان خوزستان بوده است نيز از ساخته ها و پرداخته های عبدی می باشد.

تاریخچهء اعراب در ایران بسیار روشن و در مورد آن مدارک کافی تاریخی و نیز باستانشناسی در دست است، که همه گویای آن می باشند که اکثریت عرب های ایرانی "مهاجر" می باشند تا "بومی".[68] فشار و تاکید بر "بومی" بودن اعراب در ایران از سوی عبدی، بیگمان بخشی از آن تحریف است.

موج مهاجرت اعراب به ایران را می توان به سه بخش تقسیم کرد:

1. موج یکم مهاجرت عرب به ایران: این موج پس از یورش مسلمانان به ایران و فروپاشی شاهنشاهی ساسانی، بویژه در زمان معاویه در سده هفتم میلادی، انجام پذیرفت. آن مهاجران عرب که بیشترین شان در خراسان و ماورالنهر اسکان یافتند، در درازای تاریخ در آمیزش با ایرانیان، در جامعهء ایرانی حل گشته و توانایی تمیز دادن شان امروز غیرممکن می باشد.[69]

2. موج دوم بزرگ مهاجرت عرب به ایران: این مهاجرت در زمان پادشاهی خاندان قاجار انجام گرفت، که عرب ها از عراق، بویژه از نواحی بصره و ناصریه به ایران مهاجرت کرده اند.[70] اعراب امروزی در ایران از فرزندان آن مهاجران می باشند که خود را بنادرستی "بومی" می خوانند.

امروز شمارش دقیق این عده مهاجر در ایران روشن نیست. کنگرهء آمریکا [71] که سرچشمهء اطلاعات اش سازمان سیا [72] می باشد، جمعیت آنان را 2% تخمین زده است. این سرشماری یا در بر گیرندهء مهاجرین موج سوم ـ که معاودین نام دارند ـ می باشد و یا زیاد اعلام کردن اش از روی سوء نيت های سیاسی است. این ادعاها با توجه به پیشینه ی دروغگویی و پخش گزارش های نادرست از سوی آمریکائیان در چند دههء گذشته، قابل اعتماد نیستند، بویژه آنکه تا بامروز هیچ سرشماری دقیقی از این مهاجران بعمل نیامده، که آمریکائیان بر اساس آن بدین محکمی چنین شماره ای را اعلام می کنند.

در این بین برخی از پژوهشگران بی طرف و نامی مسائل ایران، شمارش عرب ایرانی را 500 هزار [73] تا 1.2 میلیون [74] برآورد کرده اند. دکتر توفیق در مقاله ای بنام "عشایر در ایران"، منتشره در دانشنامهء ایرانیکا، شمار 1.2 میلیون دانشنامه اسلام را گزاف خوانده است. او همچنین شمارش200 هزار تن عرب را که از سوی "مرکز عشایر ایران" در سال 1360 اعلام شده بود دور از حقیقت می داند.

بی گمان تعداد عرب های ایرانی می بایستی بین 500 تا 700 هزار تن باشند، که این شمارش در برگیرندهء مهاجرین موج سوم یعنی 'معاودین' نمی باشد.

3. موج سوم مهاجرت عرب به ایران: این مهاجرت در زمان جنگ ایران و عراق، در دههء 80 میلادی انجام پذیرفت، که به این مهاجران"معاودین" می گویند. "معاودین" مجموعه ای از چند صد هزار شیعه عراقی است که جمهوری اسلامی آنان را در استان های غربی و جنوب غربی ایران، بویژه خوزستان، اسکان داده است. تعداد این مهاجران، که شمارش دقیق آنان هرگز از سوی جمهوری اسلامی فاش نشده است، بین 350 هزار تا 750 هزار [75] برآورد شده است. بیگمان شمارش درست این عده نزدیک به 500 هزار می باشد، که تا سال 1385 به بیش از 400 هزار نفر از آنان شناسنامه و پاسپورت ایرانی داده شده است.[76] معاودین خود را ایرانی الاصل دانسته (معاودین = رانده شدگان) و خود را "بازگشتگان" می دانند و نه "مهاجران".

برخی از معاودین پُست های بالا و حساس دولتی و نظامی جمهوری اسلامی را باشغال خود در آورده اند، از جمله محمود هاشمی شآهرودی (رئیس پیشین قوه قضائیه کشور)، محمد رضا نَقَدی (محمد رضا ثمانی = فرمانده مقاومت بسیج)، حمید رضا آصفی (سخنگوی وزارت خارجه دولت محمد خاتمی) و علی اکبر صالحی، که وزیر امور خارجه کنونی دولت جمهوری اسلامی می باشد.

همه ی فعالان این گروه ها و سازمان های تجزیه طلب عرب، تعدادشان از مرز 50 نفر هم نمی گذرد، ولی با ساختن ده ها تارنما و سازمان های مجازی خود را لشکر عظیمی جلوه می دهند. این دسته با آنکه سیاهی لشکری بیش نیستند تاکنون از هر لشکر واقعی کاری تر بوده اند.

در این مورد بایستی به عبدالطیف عبادی اعتبار داد، زیرا وی نخستین کسی بود که به این فریب پی برد و پژوهش های نگارنده هم به همان نتیجه رسید. عبادی می نویسد: "این گروه علیرغم اندک بودن تعداد اعضا و هوادارن اش، فعالیت های گستردهء رسانه ای دارد و از چندین شبکهء رادیویی و تلویزیونی ماهواره ای، وبسایت های مختلف و دیگر امکانات تبلیغاتی به زبان های گوناگون در کشورهای مختلفی برخوردار است. یکی دیگر از شیوه های تبلیغاتی این گروه ساختن زیرمجموعه ها و سازمان ها و تشکیلاتی جعلی و دروغین در عالم اینترنت است که از آن جمله می توان به مرکز حقوق بشر احواز، حزب همبستگی دموکراتیک اهواز، سازمان رهایی بخش خلق عربستان، جنبش الاحواز، انجمن دوستی و ملت عرب احواز، کانون دوستی بریتانیا و عرب های احواز ، جنبش مردمی و قومی خلق عرب احواز ، مرکز مطالعات احواز ، جنبش آزادیبخش ملی احواز و چندین گروه جعلی و قلابی دیگر اشاره کرد."[77]

تارنماها، سازمان ها، احزاب گوناگونی که همه تحت نظارت برت و چند نفر دیگر اند، برای اعتبار دادن به شایعات و گزارش های جعلی خود، یكدیگر را منبع گزارش خود قرار داده و پس از انعکاس وسیع موفق به جلب اذهان عمومی، سیاستمدارن کشورهای غربی و مجامع بین المللی می شوند. بیگمان این سیاست و شیوهء زیرکانه ای را که بدست مغزهای پشت پرده برنامه ریزی شده است، می توان نخستین در جهان نام برد که، با بکارگیری از "جهان مجازی"، تا به امروز موفق به پیاده ساختن طرح های خود گشته اند.

همه ی این تلاش ها را، که با یک هدف مشترک برای زمینه سازی طرح تجزیه سرزمین های نفتی از ایران هستند، می توان به دو سياست جداگانه ولی همگام تقسیم نمود:

1. جنگ روانی، تفرقه افکنی و ایجاد شکاف بین ایرانیان و اقلیت عرب و تحریکات قومی برای زمینه سازی یک جنگ داخلی؛

2. جلب نظر رسانه ها، سازمان های بین المللی، و شخصیت های سیاسی غربی برای مشروعیت دادن، تاریخ سازی مبارزاتی برای ملت خیالی الاحوزی که تحت اشغال و ستم فارس ها می باشند، باز هم بمنظور زمینه سازی برای جدایی پس از وقوع جنگی با غربیان و اشغال ایران از سوی آنان.

در مورد مسئله نخست، يعنی ایجاد اختلاف ما بین ایرانیان و اعراب ایرانی، آنان برای رسیدن به اهداف پلید خود دست به شگردهای نو و در عین حال شناخته شده ای زده اند. عبدالطیف عبادی در این مورد می نویسد: "یکی از این شیوه ها، ساختن گروه های مجازی و نژاد پرستانهء «ضد عربی» و با شعارهای افراطی و ناسیونالیستی فارس و ابراز نفرت و انزجار از عرب ها به زبان های فارسی، انگلیسی و عربی در فیس بوک است. عوامل جبههء دموکراتیک احواز به موازات ساحتن گروه های مجازی نژاد پرستانهء فارس گرا و ضد عربی در فیس بوک، گروه های نژاد پرستانهء دیگری را نیز دقیقاً به همین شکل و شمایل اما این بار به شکل گروه های نژادپرستانهء عربگرا و ضد فارس به راه انداخته اند . به این ترتیب این جماعت تلاش می کنند تا از یکسو با زدن نقاب نژاد پرستان فارس و ابراز نفرت و انزجار و دشنام گویی و تحقیر مردمان عرب، و بویژه دو میلیون تن از هموطنان عزیز و نجیب عرب ایرانی مان در خوزستان، احساسات آنها را جریحه دار کنند و به خیال خودشان عرب های ایران را نسبت به ایرانی بودن و هموطن بودن شان با اقوام غیر عرب، و از جمله مردمان بزرگوار و با فرهنگ فارس [زبان]، مایوس و دل چرکین کنند و زمینهء احساس بیگانگی کردن شان با ایران و ایرانیان را در آنها بوجود آورند وف از سوی دیگر، با ساختن گروه هایی مجازی و ضد فارس و نوشتن مطالبی تحریک آمیز بر علیه ایران و اقوام غیر عرب، و بخصوص با دشنام گویی به فارس ها و میراث فرهنگی و تاریخی این قوم، سایر اقوام غیر عرب ایرانی و از جمله فارس ها را نسبت به عرب ها بدبین و کینه توز و بیزار کنند."[78]

بی گمان فعالیت گسترده و مطرح ساختن ملت ساختگی الاحوازی از سوی دنیل برت و رؤسای او در پارلمان بریتانیا، اروپا و همچنین سازمان های بین المللی بمنظور پیاده ساختن حرکت دوم می باشد.

این سیاست در پی ساختن یک ' تاریخچهء مبارزاتی' و مشروعیت دادن به "ملت الاحواز" که هرگز وجود نداشته، و "مبارزات آنان برای رهایی از اشغال و استبداد ایرانیان" است، تا در آینده ای نه چندان دور، در صورت یورش نظامی و یا بروز جنگ داخلی و اشغال ایران از سوی غربیان، بتوانند در زیر پرچم اشاعهء آزادی، دموکراسی و دفاع از حقوق اقلیت محروم عرب و نجات شان از زور و ستم ایرانی، جامعهء بین المللی، بویژه دولت های غربی را در به رسميت شناختن استقلال کشور "عربی الاحواز" قانع کنند.

*توضيح سکولاريسم نو: پايانهء اين مطلب که با عنوان «سخنی با همميهنان» نوشته شده منعکس کنندهء نظرات شخصی نويسنده است که با طبيعت يک کار تحقِقی منافات دارد و لذا بوسيلهء ما حذف شده است. علاقمندان می توانند کل مطلب را در سايت نويسنده در ادرس زير بخوانند. در عين حال، لازم به تذکر است که نويسنده هيچ سندی مبنی بر اينکه «کنگره مليت های ايران فدرال» زير نظر دنيل برت و براهنمائی او بوجود آمده ارائه نداده و اتهامات ديگر در اين مورد را نيز بی سند باقی نهاده اند.

* بهروزرسانی 1 - (شنبه 4 شهریور ماه): آقای ویلیام هیگ، وزیر خارجه بریتانیا، در بیانه ای دستپاچانه و غیر مستقیم به نجات دنیل برت و انجمن هنری جکسن و دروغ هایشان شتافت. ایشان در لفافه بنام حمایت از حقوق بشر در ایران، با گزینش و بکارگیری "واژه ها و اصطلاحاتی" همچون "چهار عضو جامعه عرب‌های اهوازی"، بجای "چهار عضو اقلیت عرب"، غیرمستقیم، مهر تائیدی بر دروغ های دنیل برت و مهره های پشت پرده در این قضیه میزند. این بیانیه گویای آن است که دولت بریتانیا نگران حقوق بشر در ایران نیست، و تنها قصدشان مشروعیت دادن به دروغ هایی ست که در بالا ذکر شد، که بتوانند این مسئله را در سازمان ملل مطرح سازند. [پیوند به بیانیه]

* شگفت آور است که 6 عرب بگفته ایشان "از جامعه عرب اهوازی" و نيز صفیه غفوری توانسته اند آقای هیگ را "متاثر و مشمئز" سازند، ولی ده ها هزار زندانی سیاسی که هم اکنون در زندان های مخوف نظام اسلامی بسر می برند، ایشان را متاثر و مشمئز نمی سازند تا حداقل نامی از آنان ببرد. این نشان می دهد که حقوق بشر بهانه است، و کعبه و بتخانه "نفت و گاز" ایران است [پیوند]

*. کمیسیون تحقیق مالی مجلس عوام بریتانیا، هم اکنون 'سر باب راسل' را بخاطر دریافت "کمک هزینهء نمایندگان"، که "احتمالاً" نمیبایستی تقاضا می داده مورد بازخواست قرار داده است. [پیوند]

2. عبدالطیف عبادی، "دام جدیدی که تجزیه طلب ها برایمان گسترده اند"، http://www.aebadi.com/archives/5066

این تاربرگ از کار افتاده است، ولی رونوشت همین نوشته را می توان با رجوع به این پیوند خواند: http://sedaghatnews.ir/Pages/Printable-News-9120.html

7. Wayne Madsen Report (WMR)، "SPECIAL REPORT - British intelligence and anti-Iran terrorists (REPOST)", 29 Mar 2007, http://www.waynemadsenreport.com/ - رونوشت همان گزارش را میتوان در اینجا خواند:

9. Zoltan Grossman, "Khuzestan: The First Front In The War On Iran?", ZCommunications. November 2005.

11. Zoltan Grossman, "Khuzestan: The First Front In The War On Iran?", ZCommunications. November 2005.

14. Zoltan Grossman, "Khuzestan: The First Front In The War On Iran?", ZCommunications. November 2005.

15. Dan [Daniel] Brett, "Iran uses intimidation to deter Arab protests", London Progressive Journal. 24 May 2012.

17. "Ahwazi: Tales of Forced Displacement", The Unrepresented Nations and Peoples Organization (UNPO), October 24, 2007 - http://www.unpo.org/article/7273

18. Daniwl Brett, "Democracy, Ethnicity and Repression in Iran: The Plight of the Ahwazi Arabs", Henry Jackson Society, 27th November 2005

19. دانیل برت، "فدرالیسم: تنها راه حل اقلیت‌های ایران"،

22. PERSECUTION OF AHWAZI ARABS IN IRAN, Early day motion 184, House of Commons, June 06, 2012.

25. "شيرين عبادی خواهان پی‌گيری سازمان ملل در مورد رويدادهای خوزستان شد"، رادیو زمانه، 29 فروردینماه 1390

27. عبدالطیف عبادی، "دام جدیدی که تجزیه طلب ها. . .

29. Ahwazi: The British Ahwazi Friendship Society (BAFS) Celebrates Anniversary, March 28, 2006. http://www.unpo.org/article/4115

31. شاپور سورنپهلو، "دیدار رئیس انگلیسی گروه تروریستی الاحواز با مجاهدین خلق"، جمعه ۱۹ خرداد ۱۳۹۱ –

34. The British Ahwaz Friendship Society (www.ahwaz.org.uk): A London-based organization led by Daniel Brett. Delavi believed this organization was created by the British government in order to maintain close ties with Ahwazi opposition groups. - http://wikileaks.org/cable/2006/08/06KUWAIT3535.html

36. Kuwait Based Arab-iranian Activist Describes Ahwazi Opposition Groups, dated Wed, 30 Aug 2006. - Classified By: Ambassador Richard LeBaron for reasons 1.4 (b) and (d)

51. Joshua Muravchik، "Bomb Iran", http://www.latimes.com/news/la-op-muravchik19nov19,0,4699035.story

62. Wayne Madsen Report (WMR)، "SPECIAL REPORT - British intelligence and anti-Iran terrorists (REPOST)", 29 Mar 2007,

68. Towfīq, F., ʿAŠĀYER; Tribes in Iran, "Encyclopaedia Iranica", 1987. Vol. II, Fasc. 7, pp. 707-724

69. Oberling P. and Hourcade B., Arab Tribes of Iran, in , "Encyclopaedia Iranica", Vol. II, Fasc. 2, pp. 215-220. December 15, 1986

74. Coon, C.S., Iran: Demography and Ethnography in "Encycloapedia of Islam", Volme IV, E.J. Brill. pp. 7-11, EI2 IV,

75. "عراق جدید در مسیر ایران"، روزنامه همشهری، ۱۷ آبانماه ۱۳۸۵

77. عبدالطیف عبادی، "دام جدیدی که تجزیه طلب ها. . .

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.