بازگشت به خانه        پيوند به نظر خوانندگان

چهارشنبه 22 شهريور 1391 ـ  12 ماه سپتامبر 2011

 

ناصر ايرانپور: نه ‌التزام به‌ «تماميت ارضی» که ‌تعهد به‌ «حق تعيين سرنوشت»

دربارهء ‌بيانيه‌ء جمعی از فعالين ايرانی پيرامون ‌موافقتنامه‌ احزاب کردستان

ناصر ايرانپور

1. من ايران را ميهن مشترک همهء مردم ايران می‌دانم. مردم ايران مجموعه ای از اجتماعات زبانی و فرهنگی متفاوت می‌باشند که‌کردستان هم يکی از آنها است. اين اجتماعات از سوی عدەای "قوم" و از سوی عدەای ديگر "ملت" ناميدە می‌شوند. "قوم" مفهومی است ناظر بر عنصر فرهنگ و زبان و "ملت" علاوە بر آن وجه سياسی دارد. به همين جهت نيز آنانی که معتقد نيستند که اين اجتماعات از ارادە و حقوق سياسی معينی برخوردارند، از مفهوم "قوم" بهرە می‌گيرند و آنانی نيز که قائل به چنين حقوقی هستند، بر کاربرد مفهوم "ملت" تأکيد دارند. البته‌اين نزاعی است که به نظر نمی‌رسد قابل حل باشد، چون ارتباط لاينفک با مکاتب و باورهای مختلف دارد و اين مکاتب بطور ارادی قابل حذف نيستند. لذا اين تنوع نظری را بايد در چهارچوب قواعد دمکراسی پذيرفت. ايران متعلق به يک درک معين سياسی نيست، همه محق اند باورهای سياسی و دستگاە فکری و واژەای خود را داشته باشند. اما آنچه امضا کنندگان بيانيه مطالبه می‌کنند، صرف‌ نظر از محتوای آن، به لحاظ منش نيز ضد دمکراتيک می‌باشد؛ آنها از احزاب کردستان می‌خواهند به‌ خود سانسوری و خود انکاری مبادرت ورزند و در ضديت با آنچه هائی درآيند که دليل وجودی‌شان را تشکيل می‌دهد!  

2. بايد تصريح کرد که جنبش کردستان يک «جنبش رهائی ‌بخش ملی» می‌باشد، کرد به مثابه يک ملت، برخوردار از ارادەء سياسی در شمايل احزاب متفاوت، از حق ذاتی تعيين سرنوشت خود برخوردار می‌باشد و صد البته اين حق شامل تشکيل حاکميت ملی کردستان می‌باشد. اين حق از نظر هيچ نيروی کردی ـ از چپ تا راست، از دمکرات تا سوسياليست ـ مصالحه ‌پذير نيست.

3. پيشروان کرد بر همين پايه مطالبهءاستقلال کردستان را مطلقاً جرم نمی‌دانند، معذالک بخشی بزرگی از آنها ـ همچون احزاب مزبور ـ بر اين باور بودەاند که مهمترين بخش از آمال مردم کردستان در چهارچوب ايران قابل تحقق است.

4. پيش ‌شرط آن اما تأسيس نظامی فدراتيو در ايران می‌باشد. اين نظام متضمن حفظ تماميت ارضی ايران می‌باشد. به عبارتی ديگر، حفظ تماميت ارضی ايران بدون استقرار فدراليسم ممکن نيست.

5. به ‌هر حال، احزاب کردستان محق و مجازند تصورات خود را در ارتباط با نظام سياسی مورد نظر خود مطرح سازند. اگر برای عده‌ای "تماميت ارضی ايران" جای بحث ندارد، برای جنبش کردستان هم «حق تعيين سرنوشت» جای بحث ندارد. اين جنبش در همين چهارچوب نيز خواهان استقرار يک نظام معين در ايران شده ‌است. اگر عده‌ای آن را "تجزيه‌ طلبانه‌" می‌دانند، احزاب و پيشروان و فعالان کردستان نيز دفاع عده‌ای تماميت‌خواه‌از تمرکز قدرت را شووينيستی می‌دانند. مدافعين جنبش کردستان می‌گويند اگر ايران به‌ آنها نيز تعلق دارد، حق اين را نيز بايد داشته‌باشند که‌نظام سياسی آن را تعيين کنند. کردستان ِ قائم ‌به ‌ذات و خود متکی هيچگاه ‌تسليم شانتاژ نشده ‌است که‌اکنون بشود. به‌ هر حال کردستان در ارتباط با ايران نقش صرفا‌ً يدکی و حاشيه‌ای برای خود قائل نيست و بر آن است تا در بنای آن چون هر نيرو و بخش ديگری از ايران مشارکت داشته‌باشد، آن هم در صف نخست سياست.

6. از نظر آنها اما تأکيد يک‌سويه بر تماميت ارضی ايران بدون تأکيد همزمان بر حقوق مناطقی چون کردستان، آذربايجان، بلوچستان، خوزستان و ترکمن‌صحرا نه دمکراتيک است، نه قابل پذيرش و نه کمکی به حفظ يکپارچگی ايران می‌کند. تماميت ارضی نه‌ آغاز و پيش‌شرط، که پايان و ماحصل تأمين حقوق اين خلق ها می‌باشد.

7. بر همين مبنا حملهء هيستريک اخير به جنبش کردستان را بشدت ضد دمکراتيک، غيراخلاقی و تنها به سود حکومت اسلامی ايران می‌دانم. تداوم آن بدون شک به ‌پيوستگی کرد به ‌ايران لطمه ‌وارد می‌سازد و به‌ بی‌اعتمادی مردم کردستان به‌جريانات و شخصيت هايی که‌چنين بی ‌مهابا در مقابل ارادهء ‌مردم کردستان ايستاده‌اند و به ‌تحريک رسوبات فاشيستی در ذهن مخاطبان شان بر عليه ‌اين مردم مبادرت ورزيده‌اند، می‌افزايد. اين، از اين گذشته،‌ جبهه‌ء آن دسته ‌را که‌بر اين باورند که‌ تحقق آمال کردی در ايران ناميسر است را تقويت می‌سازد.

8. پايان سخن: مردم کردستان و نخبگان آن ـ صرف ‌نظر از اينکه‌کدام انتقاد را از احزاب خود داشته ‌باشند ـ در برابر شووينيسم لجام‌گسيخته‌ از اين احزاب دفاع می‌کنند، چه ‌که‌ می‌دانند که‌ اين احزاب ستون فقرات و تبلور اراده‌ء سياسی آنها می‌باشند. اين احزاب توده‌ای ‌ترين احزاب ايرانی می‌ باشند و هرگونه هتک حرمت و‌ يورش دسته جمعی به ‌آنها يورش به توده‌ های‌مردم کردستان محسوب می‌شود. خشم روشنفکران کرد از اين بيانيه ‌و از برخورد فاشيستی برخی مجريان تلويزيونی خارج از کشور تنها گوشه‌ای از اين نارضايتی را نمايان می‌سازد.

آلمان، 9 سپتامبر 2012

نظر خوانندگان

 

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

 

بازگشت به خانه