فروغ طیاری: روزی برای زنان

بازگشت به خانه پيوند به نظر خوانندگان آرشيو مقالات آرشيو صفحات اول جستجو

جمعه 18 اسفند ماه 1391 ـ 8 مارس 2013

وقتی از روز جهانی زن صحبت میکنیم فورأ در ذهن اینگونه تداعی می شود که کمبودی هست، که قصوری صورت گرفته، که همه چیز در ید قدرت مردان است، و به همین دلیل روزی برای مبارزه در تقویم در نظر گرفته شده که بعد پایمال شدن حقوق زنان را نه در یک عرصهء تنگ خانواده، کوی، شهر و یا کشور، بلکه در عرصهء جهان به نمایش می گذارد. یعنی زنان جایگاهی فرودست تر و پائین تری از مردان دارا می باشند، یعنی از سیصد و شصت و پنج روز سال فقط یک روزش متعلق به زنان است؛ آن هم در تقویم. زنان در جهان بطور عام و در کشورهای جهان سوم بخصوص کشورهای اسلامی بطور خاص در زیربار قوانین نابرابر مردسالارانه دست و پا می زنند. مثلاً، در اسلام زنان نیمه وامانده جامعه هستند، در برابر مسند قضا نیمه عقل و در برابر حق ارث نیمی از برادرند.

مسئله زنان فقط مسئله نیمه جامعه نیست بلکه مسئله تمام جامعه می باشد، در کشور ما که دیگر از دبستان های مختلط خبری نیست، در بعضی از مناطق دورافتاده بعلت بحد نصاب نرسیدن تعداد دانش آموزان دختر، مدارس دخترانه تشکیل نشدند. از نظر مالی اگر خانواده ای استطاعت فرستادن همه فرزندان را به مدرسه نداشته باشد، قطعاً دختران اولین انتخاب برای نرفتن بمدرسه هستند. و آنها هستند که بایستی بار بی سوادی را به دوش بکشند.

تنها با تجلیل کردن از زنان در روز هشتم مارس، ایراد سخنرانی های آتشین در حمایت از زنان، تهیه پوسترهای رنگ وارنگ دراین مورد و دادن شعارهای تند و بدون پشتوانه نمی توان حقوق مساوی برای زنان فراهم کرد. راه درازی در پیش است. طرح مطالبات و مبارزهء بی وقفه و پیگر در تمام روزهای سال وظیفهء اصلی هر زن و مرد آزادیخواهی است. بررسی دست آوردهای گذشته، گسترش سازمان های حقوقی و مدنی مدافع حقوق زنان، پافشاری بر روی اجرای احکام حقوق بشر بایستی سرلوحه برنامه ای درازمدت قرار گیرد. از طرف دیگرخودباوری و اعتماد به نفس را هم نبایستی از نظر دور داشت. بسیاری از زنان که تحصیلات درخوری ندارند، خود را در حد یک مرد نمی بینند. این زنان هرچه که بیسوادتر باشند محروم تر و ناآگاه ترند. زنان بیسواد یا کم سواد بدلیل نداشتن تامین مالی بار هر نوع خفت، تحقیر، آزار و تبعیض را تحمل میکنند، کارکردن بر روی افرادی از این دست، نبایستی به بوته فراموشی سپرده شود، بخصوص در جوامع اسلامی و بشدت مردسالار زنان از ابتدا در خانواده هایی تربیت میشوند که تقدیرشان را در این میبینند و این را خواست خدا میدانند، که مردان را بر آنها ارجحیت داده است. آنها زندگی کردن در زیرسایه پدر، برادر و شوهر را اطاعتی واجب و امری خدایی میشمارند، بر اساس این باورهای غلط است که خود را فرودست تر از مردان میدانند. هرچه خانواده مذهبی تر، تسلیم و گذشت از جانب زنان بیشتر است و اجازه گرفتن از پدر و یا همسر وظیفه شرعی است.

در بیست و هشتم فوریه 1875 زنان گارگر نساجی نیویورک برای اولین بار برای اعتراض به کمی دستمزد، طولانی بودن ساعات کار و شرایط غیرانسانی محیط کار دست به اعتصاب زدند، این اعتصاب به وحشیانه ترین وجهی بتوسط پلیس بخاک و خون کشیده شده و سرکوب شد. حزب سوسیالیست آمریکا به پشتیبانی از این حرکت اعتراضی این روز را روز جهانی زن اعلام کرد. درکنگره جهانی سوسیالیست ها در 1910 بدون درنظر گرفتن تاریخ مشخصی روز زن را روز بین المللی زنان نامیدند. در استانه جنگ جهانی در 1913 زنان برای اعتراض به جنگ و هواداری از صلح به فعالیت چشمگیری دست زدند، در ابتدا زنان روس دست به اعتراض زدند، که پشتیبانی و همبستگی زنان اروپا را بدنبال داشت و این زنان تظاهرات عظیمی برپا ساختند و بدنبال این اعتراضات و پا فشاری ها برای به اجرا درآوردن قرارداد صلح روز هشتم مارس را بنام روز «نان و صلح» انتخاب کردند. که بعدأ بعنوان روز جهانی زن به رسمیت شناخته شد.

در کشور ما در طی این 34 ساله سلطه حکومت اسلامی زنان نقش اعجاب برانگیزی را اجرا کردند، در کشوری که زندان، شکنجه، تجاوز، اعدام، سنگسار و نابرابری بیداد می کند، تلاش، پیکار مستمر بی پایان و خستگی ناپذیر زنان کشورمان علیه ستم و نابرابری در تمام عرصه های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی نمایانگر مبارزه ای آگاهانه برای دستیابی به حقوق حقه آنان می باشد. با توجه به قوانین مدون اسلامی که تقریبأ همه آنها به نفع مردان تدوین شده اند و زن را جزء اموال و دارائی های مرد محسوب می کند، کنترل و ادارهء زنان نیز در این قوانین کشوری و الهی به مردان واگذار شده است. مردان سنتی معتقدند که حضور زنان در عرصه های اجتماعی و اشتغال در مناصب اداری باعث فروپاشی نظام خانواده و نتیجتأ به انحطاط کشیدن کل جامعه است، در حالیکه عدم مشارکت زنان، محروم ساختن جامعه از نیمی از توان و کارائی نیروی انسانی باعث انحطاط جامعه از جایگاه پویائی اش میشود. نگاهی به کشورهای اروپائی، آمریکا، ژاپن، چین... نشان می دهد که علت پیش رفت آنها در همه عرصه ها حضور پویا و فعال زنان است.

توجه داشته باشیم تنها نابرابری زنان و مردان نابرابری فیزیکی است، مردان از نظر بیولوژیکی و ظاهر بدنی درشت ترو قوی ترند ولی آمار نشان داده است که در تمام دیگر عرصه های اجتماعی و تکنولوژی زنان پا به پای مردان گام برداشته و حتی در مواردی به موفقیت های چشمگیرتری دست یافته اند.

کتاب "منشا خانواده، مالکیت خصوصی و دولت"، از انگلس، استدلال می کند که جوامع طبقاتی و سرکوب زنان از محصولات مالکیت خصوصی هستند. مارکسیسم توضیح می دهد که ریشهء سرکوب زنان نه در بیولوژی که در شرایط اجتماعی است. در ابتدا تقسیم کار بین زنان و مردان به وجود آمد اما این به معنی همزمانی آن با سرکوب زنان نیست. تا زمانی که تولید مثل به شیوه اشتراکی صورت می‌گرفت، مردان و زنان از حقوق برابر و وضعیت مشابه برخوردار بودند. در جای دیگری از انگلس نقل است که گفته بود: «در خانواده مرد نمایندهء بورژوازی و زن نمایندهء پرولتاریا است».

در اینترنت در سایت های ایرانی در مورد ازدواج موقت آگهی های زیادی مشاهده می کنید. ازدواج موقت، که همان نام شیک تر «صیغه» را به نمایش می گذارد، از دست آوردهای مهم حکومت موجود می باشد. صیغه، و یا فحشای شرعی، نوع دیگر بهره کشی از زنان بیسواد و محروم جامعه است. صیغه یک رابطهء یک طرفه و امتیازی است که به مردان داده شده است. یعنی هر مردی، حتی مزدوج، در قوانین شرع مجاز است برای مدتی هرچند کوتاه زنی را در آغوش بگیرد و نیاز جنسی خود را اطفاء نماید. ولی هیچ زن متاهلی مجاز نیست حتی در خیال اش در بستر مرد دیگری جای بگیرد. در گذشته های دور در ایران از این بنگاه های دلال محبت بطور علنی اثری نبود و افرادی را که در خفا دست به دلالی محبت می زدند «جاکش» خطاب می کردند، ولی امروزه آستان قدس رضوی، که در زیر نظارت آخوند علم الهدی اداره می شود، نیز دفتری برای چنین اموری دایر دارد و از این راه تجارت پرمنفعتی را براه انداخته است.

آگهی دیگری که در اینترنت نظر را بخود جلب میکند عنوان اش چنین است «موسسه فرهنگی همسریابی موقت» این کلمهء فرهنگی اش براستی فرهنگ منحط و مسلط مردسالار درحد نکبت اش را به نمایش می گذارد. سایت دیگری پرسشی بشرح زیر دارد:

«پرسش از مقام معظم رهبری: آیا فعالیت در زمینهء معرفی افراد برای ازدواج موقت حرام می باشد و خلاف شرع است؟

«جواب: اگر مستلزم مفسده باشد و یا خوف وقوع حرام در میان باشد جایز نیست و الا فی نفسه اشکال ندارد.»

همانطور که گفته شد راه درازی در پیش است. بایستی زنان با زره آهنین راهی این راه شوند، به پشت گرمی از مردان آزادیخواه هم امید بسیار داریم. بامید رسیدن به دستاوردهای بیشتر.

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.