ما ايرانی بی تبعيض می خواهيم پايگاه رسمی شبکهء جهانی سکولارهای سبز برای دموکراسی و آزادی در ايران

بازگشت به صفحهء اول

گزارش مراسم سالگرد جنبش سبز در تورنتو

با شرکت دکتر رضا مريدی، دکتر فرخ زندی،

مجتبی واحدی و حسن زارع زاده اردشير

واحد خبری جبهه متحد دانشجويی در تورنتو: به مناسبت سومين سالگرد حوادث پس از انتخابات رياست جمهوری سال 88 در ايران و برای بررسی موانع دمکراسی خواهی در ايران و گراميداشت ياد قربانيان جنبش مراسمی در شهر تورنتوی کانادا در روز شنبه 9 ژوئن برگزار شد. اين برنامه که با تلاش جبهه متحد دانشجويی و مرکز بين المللی حقوق بشر در ايران برگزار می شد با استقبال خوبی روبرو شد.

در ابتدا آقای موری صفی، عضو مرکز بين المللی حقوق بشر در کانادا، به معرفی اين نهاد پرداخت و سپس خانم آزاده شاه نواز فعاليتهای جبهه متحد دانشجويی در کانادا را تشريح کرد.

در ادامه پيام های اختصاصی به اين مراسم از جمله از خانواده های دو جانباخته راه آزادی سهراب اعرابی و شاهرخ رحمانی قرائت شد و سپس چهار سخنران برنامه ديدگاههای خود را در مورد جنبش سبز و جنبش دمکراسی خواهی مردم ايران بيان داشتند. در اين برنامه پيامی از کنگره ايرانيان کانادا قرائت شد که در آن ضمن گراميداشت سومين سالگرد اعتراضات مردم ايران پس از انتخابات، ابراز شده است که کنگره به تلاش خود ادامه خواهد داد تا مطمئن شود دولت کانادا همچنان از حقوق بشر و دمکراسی در ايران حمايت کند.

دکتر رضا مريدی، دکتر فرخ زندی، مجتبی واحدی و حسن زارع زاده اردشير چهار سخنران برنامه بودند که چهار نفر آنها به اصلاح ناپذيری ساختار سياسی اقتصادی رژيم جمهوری اسلامی و ضرورت تغييرات اساسی تاکيد کردند.

در ابتدا دکتر رضا مريدی نماينده شهر ريچموندهيل در پارلمان ايالت انتاريو به عنوان اولين سخنران برنامه در جايگاه قرار گرفت و گفت: اصولا در جريانهای سياسی فعال در حکومت ايران دمکراسی و حکومت قانون جايگاهی ندارد. بنابراين جای تعجب نيست که گروههايی از رژيم نيز که در راستای اصلاح طلبی حرکت می کنند کارشان به جايی نمی رسد.

دکتر مريدی تاکيد کرد وقت آن است که افرادی که در رژيم هستند ولی ديدی مخالف دارند بايد راهشان را از رژيم جدا کنند.

عضو پارلمان ايالت انتاريو گفت رژيم جمهوری اسلامی به دليل کشتار، شکنجه و نقض حقوق مردم محکوم است و بايد برود و رژيمی غيرايدئولوژيک و دمکراتيک بر اساس اراده مردم سرکار بيايد.

دکتر مريدی ابراز اميدواری کرد که بايد حکومت بعدی بر مبنای دمکراسی پارلمانی تشکيل شود و اگر رئيس جمهوری يا پادشاهی سرکار بيايد سمبليک باشد تا حکومت در دست مردم اداره شود.

سخنران بعدی دکتر فرخ زندی، رئيس کنگره ايرانيان کانادا، رئيس انجمن سکولارهای سبز در تورنتو، و استاد دانشگاه يورک بود که در سخنان خود تاکيد کرد که نظام جمهوری اسلامی به دليل ساختار غيرعادلانه و ضد آزادی اش بايد برود.

رئيس کنگره ايرانيان کانادا گفت حکومت اسلامی در ايران بر بنياد يک قانون اساسی غيرعادلانه و ضد آزادی بوجود آمده که راه های تغيير خود را بسته است. قانون اساسی دارای بن بست های حقوقی کاملا ممانعت کننده از تغيرات اساسی آن است و در نتيجه عملکرد اين قانون اين است که اکثريت مردم ايران اين حکومت مذهبی را در کليات اش نميخواهند.

دکتر زندی افزود در حالی که ايران از اولين کشور هايی بود که منشور بين المللی حقوقه بشر را در ابتدای تاسيس امضا کرده بود اما در سال 1982 نماينده ايران در اجلاسه مجمع عمومی اين سازمان اعلام ميدارد سکولاريسم کلامی بر خواسته از فرهنگ يهود و مسيحيت است و به اجرا در آمدن ان در کشورهای اسلامی مانند ايران ناممکن است.

رئيس انجمن سکولارهای سبز در تورنتو گفت مشکل اصلی مردم ايران تنها با قانون اساسی، ولايت فقيه و ساختار غيردمکراتيک نيست، بلکه روح حاکم بر مجموعه معيارها و قوانينی است که با هدف استقرار، تثبيت و تحکيم سلطه استبداد دينی بر کشور تنظيم شده است.

دکتر زندی در ادامه از مهندس حشمت الله طبرزدی رهبر سياسی در ايران که در زندان به سر می برد نقل قولی کرد و گفت : در لزوم جدايی دين از حکومت مهندس طبرزدی که سالها در زندان بوده می گويد دلايل سستی اعتقادات مسلکی ما به نظريه رهبری و امامت به مرور در ذهن ما روشن شده بود و عاقبت در سيزدهمين اردوی گروه (انجمن های اسلامی دانشجويی دانشگاهها) در مهر ماه ۱۳۷۶ در مشهد ديدگاه مان در نقد رهبر را مطرح کرديم... ما تا قبل از رو به رو شدن با حکومت دينی به سکولاريسم فکر نکرده بوديم و اين معجزه حکومت دينی بود که ما را به سکولاريسم رساند"

حسن زارع زاده اردشير روزنامه نگار و فعال سابق دانشجويی در ايران سخنران سوم بود. او گفت: آنچه به نام جنبش سبز رخ داد در واقع تنها حاصل يک انتخابات ريکارانه نبود بلکه اين اتفاق محصول يک روند تاريخی مبارزات دمکراسی خواهانه مردم ايران بود. که امروز به دليل کارکرد ضعيف رهبران آن و قطب بندی های سياسی اپوزيسيون با علامت سوال روبرو هست چرا که مردم در ديدی کلی آن را ناکام می بينند. نکته من اين است که اگر در طول اين سه سال گذشته بسياری از فعالان مدنی و سياسی به نتيجه ای که امروز رسيده اند همان زمان رسيده بودند امروز در وضعيت بهتری بوديم. چرا چون جنبش تازه ای شکل نگرفته بود . « ما در 18 تير سال 78 فرياد اتحاد اتحاد و ديکتاتور بايد برود را سر داده بوديم»

سخنگوی کميته دانشجويی دفاع از زندانيان سياسی ادامه داد: امروز هم همان اطلاح طلبان دانسته اند که با دستگاه ولايت فقيه هرگونه شعار اصلاح طلبی با بن بست روبرو است بنابراين به سمت اپوزيسيون سوق پيدا کرده اند. يعنی گفتمان اصلاح طلبی ديگر فاقد ارزش و اعتبار شده چون پايگاه اجتماعی خود را از دست داده و راهی برای نفوذ به قدرت نمی بيند و از طرفی اعتبار اپوزيسيون و نيروهای مستقل افزايش پيدا کرده چون راه اصلاح طلبی بسته شده است.

مدير اجرايی مرکز بين المللی حقوق بشر در تورنتوی کانادا گفت: ما امروز بايد از اين برزخ سياسی خارج شويم. پس تغيير در وضعيت اپوزيسيون بويژه در خارج از کشور و درک استراتژی جنبش مردم ايران قطعا راه را برای عبور از استبداد هموار می کند. در غير اينصورت توقف مبارزات دمکراسی خواهانه به گسترش سرکوب ها دامن خواهد زد.

زارع زاده اردشير تاکيد کرد که در روند جنبش دمکراسی خواهی مردم ايران بهترين گزينه برای رهايی جايگزينی نظام جمهوری اسلامی با نظامی دمکراتيک و سکولار است که با تداوم مقاومت مردمی و همبستگی اپوزيسيون به نتيجه می رسد.

ديگر سخنران برنامه آقای مجتبی واحدی روزنامه نگار و مشاور مهدی کروبی بود که در صحبت های خود علی خامنه ای را مايه ننگ اسلام و ايران دانست و تاکيد کرد امروز در ايران هيچ انتخاباتی بدون نظارت بين المللی آزاد نخواهد بود.

مجتبی واحدی گفت اگر اصلاح طلبی اين است که ما بار ديگر برگرديم به سيستمی که ثابت شده مجريان و ناظران انتخابات دزد آرای مردم هستند ، من اصلاح طلب نيستم. اگرچه در ذات همه انسانها اصلاح طلبی وجود دارد ولی من آن تعريف خشکی که در ايران وجود دارد قبول ندارم.