ما ايرانی بی تبعيض می خواهيم

پايگاه رسمی شبکهء جهانی سکولارهای سبز برای دموکراسی و آزادی در ايران

                            

گزارش پنل سوم همايش سکولارهای سبز در تورنتو

نيک آهنگ کوثر

 

سومین نشست کنفرانس سکولارهای سبز، بامداد یک‌شنبه با موضوع «حکومت سکوالار مبتنی بر حقوق بشر و مساله تبعیض‌های فرهنگی ـ سیاسی» دنبال شد.

در این نشست، سخنرانان به بحث در باره پدیده تبعیض در ایران و آثارش بر قومیت‌ها و اقلیت‌ها پرداختند. تبعیض فرهنگی و سیاسی، و یا برابری فرهنگی و سیاسی به واسطه محرومیت گروه‌های مختلف در دوران اخیر یکی از مباحث مهم در تحلیل وضعیت کشورهایی است که خفقان سیاسی را تجربه می‌کنند.

محمد صدیق ابراهیمی از حزب دموکرات کردستان ایران، نخستین سخنران بامداد یک‌شنبه بود که در مورد تبعیض علیه کردها در فضای سیاسی منطقه سخن گفت و تاکید کرد  که باید در ادبیات سیاسی بازنگری شود و «ملیت»های دیگر حاضر در ایران را به رسمیت شناخت. او تاکید کرد که ادبیات موجود «ملت»ها را از هم جدا می‌کند و باید به زبان مشترکی برای درک متقابل رسید.

ابراهیمی تاکید کرد که حزب دموکرات کردستان مایل نیست در جغرافیای ایران هیچ‌گونه تغییری بوجود بیاید و بحث فدرالیسم در کنگره این حزب فقط برای این بوده که حزب دموکرات خواهان جلوگیری از «قطعه-قطعه» شدن ایران بوده است.

سخنران دوم، دکتررضا حسین‌بر، از کارشناسان تحليل گران امور بلوچستان بود. حسین‌بر در سخنان خود به تبعیض قومی در ساختار دولت‌های ایران گفت که اقلیت‌های قومی عملا جایی در ساختار مدیریتی نداشته‌اند. این در حالی است که به عنوان مثال یک خویشاوند بلوچ دکتر حسین‌بر که در انگلستان درس خوانده، یکی از مدیران وزارت خارجه این کشور است، و یا استعدادهایی مثل «امید کردستانی» یکی از مدیران ارشد گوگل است و اگر در ایران مانده بودند، شکوفایی‌شان عملا غیر ممکن می‌بوده..

 دکتر آرام حسامی، رئيس انجمن سکولارهای سبز واشنگتن، به اهمیت ایجاد کلمات و ادبیات جدید برای رسیدن به گفتمان مشترک میان قومیت‌ها اشاره کرد که ادبیات حاکم نتواند تاثیری منفی بر اقوام داشته باشد. او گفت که باید تعاریف «قوم» و «ملت» تبین شود.

حسامی گفت کاربرد هر کلمه‌ای مثل «قوم»، «ملت»، «ملیت»، «تمامیت ارضی» هر کدام می‌تواند برداشت‌های مختلفی داشته باشد و باعث سو تفاهم‌هایی شود. او گفت که قدرت به خاطر انحصاری کردن ادبیات و گفتمان نسبت به قومیت‌ها تبعیض روا می‌دارد. حسامی معتقد است که این گفتمان را باید تجزیه کرد.

توازنی در قدرت باید ایجاد شود تا مانع خودکامگی شود.

کثرت گرایی لازم است که گروه‌های اقلیت که متشکل از گروه‌های متفاوت رعایت شود و می‌تواند اجازه دهد که جامعه مدنی رشد کند و می‌تواند منتهی به ایجاد گروه‌های غیر دولتی برای دنبال‌ کردن هدف‌های خودشان می‌شود.

تقسیم قدرت نیز اهمیت دارد. بدون تقسیم قدرت در جامعه‌ای مثل ایران، امکان ایجاد جامعه‌ای بدون تبعیض وجود ندارد. این کار فقط نبرای مطرح کرد گروه‌ها نیست، که برای مهار قدرت سرکش اهمیت دارد.

سیروس ملکوتی آخرین سخنران جلسه بامدادی کنفرانس بود. او گفت که جمهوری اسلامی، تبعیض جنسی، عقیدتی و قومی را بر ایران تحمیل کرده است. ملکوتی گفت که این تبعیض‌ها در جامعه ایران وجود داشته اما توسط جمهوری اسلامی نهادینه و قانونی شده است که باعث ناهمگونی میان مردم ایران شده است. ملکوتی معتقد است که گزی نه سکولاریسم، تنها پاسخ موجود به تبعیض تحمیل شده بر ایران است. او همچنین گفت که باید به زبان‌های حقیقی سرزمین ایران رسمیت بخشید که توسط دولت‌های حاکم نادیده گرفته شده‌اند. ملکوتی کودکی را مثال زد که زاده آذربایجان است و از روز اول به زبان مادری سخن گفته، اما در روز اول مدرسه به او گفته می سود که زبان مادری‌اش «فارسی» است. این مساله می‌تواند منتهی مشکلاتی در هویت کودک شود. این مساله باعث می‌شود که نابرابری ایجاد شود و انسان‌ها  در مرزهای کشور به فرودست و فرادست تبدیل شوند که نماد تبعیض است.

حاشیه دیده شدن فرهنگ‌ها و زبان‌ها از سوی حاکمیت مساله‌ای بود که ملکوتی به آن پرداخت. از سوی دیگر، تبعید متخلفان از سوی حکومت به مناطقی مثل بلوچستان، زندان بودن این منطقه را از سوی حاکمیت نشان می‌دهد.

http://www.khodnevis.org/index.php?news=12600