سال دوم ـ
شماره 548 ـ
يک شنبه
17 خرداد
1388 ـ
7 ژوئن
2009
آخرين پديدهء جراحی
سياسی در ايران: اصول گرايان اصلاح [طلب] شده؛ قبل از عمل و
بعد از عمل
گردونهء اهریمنی
از
همان نخستین ماه های پس از 22 بهمن 1357، آخوندهای به حکومت رسیده
با قساوت و وحشیگری به سرکوب اقوام ایرانی از کرد و خوزستانی و
ترکمن و بلوچ پرداختند و به کشتارهایی دست یازیدند که اسکندر و
خالدبن ولید و چنگیز و تیمور را نزد تاریخ رو سفید کرد. این حکومت
که شعار اعراب بیابانی یورش برنده به ایران یعنی "النصر بالرعب"
(پیروزی در گرو ایجاد وحشت است) را به عنوان شعار راهبردی برگزیده
بود، با این پندار باطل که با ایجاد رعب و وحشت می توان یک جامعه ی
زنده و پویا را به اطاعت برده وار وادار ساخت، چنان در این راه به
ترکتازی پرداخت و از حد تحمل و بردباری مردم شریف و صبور ایران
فراتر رفت که امروز جرقه های آتش پنهان از زیر خاکستر سر برمی کشند
و اگر تدبیر و چاره ای کارساز اندیشیده نشود، شوربختانه تمامیت و
یکپارچگی ایران را تهدید می کنند.
راهی جز کناره گيری آقای اديب برومند و ابواب جمعی شان نمانده است
نقدی
به رهبری جبهه ملی ایران در تهران
فریدون امیر ابراهیمی
از جبههء ملی ايران در بريتانيا
مشکل جبهه ملی ایران در حال حاضر تنها ضعف رهبری نیست. سی سال است
که جبهه ملی در حال هوای 1357 یخ زده، اصول «تصمیمات شورائی،
همکاری تنگاتنگ بدون تفتین علیه یکدیگر، جوانگرائی، فعالیت های
رهائی بخش مردم، توأم با هزینه های جانی و مالی در مبارزات
براندازی ولایت فقیه و حکومتگران آزمند و خونریز» فراموش گردیده.
این رهبری اصولاً با سازماندهی های بر مبنای تکنولوژی زمان، کثرت
گرائی، مدرنیته، خفا کاری های امنیتی، سیستم مبارزات کندوئی، تقسیم
مسئولیت و اختیارات بدون سانسور و . . . بکلی بیگانه اند. «جبهه
ملی ایران در بریتانیا» تنها راه برون رفت از بُن بست کنونی را در
کناره گیری آقای ادیب برومند و ابواب جمعی ایشان و تغییر نسل رهبری
در جبهه ملی می داند. در غیر این صورت، راهی به جز انحلال جبههء
ملی چهارم، که از ناموفق ترین دوران های جبهه ملی ایران به شمار می
آید، و اعلام جبههء ملی پنجم توسط دگراندیشان راه آزادی مردم
ایران، بدون حضور عوامل نفوذی، را در پیش رو نمی بیند.
عليرغم اعلاميهء جبههء ملی، برخی از اعضاء اين
جبهه در انتخابات شرکت می کنند
نگاهی به انتخابات دهم و
چالش های پیش رو
شخص
دکتر مصدق دلیرانه رویاروی رضاخان ایستاد و با مجلس موسسان و تحریف
قانون اساسی مشروطه مخالف ورزید، اما این باعث نشد که در دوره های
ششم، چهاردهم و شانزدهم خود را نامزد نمایندگی مجلس ننماید و، به
خاطر آن که انتخابات شرایط دموکراتیک و مردسالارانه ندارد، از شرکت
در آن اجتناب بورزید... از آن روی به این پیشینه اشاره شد تا به
بستر کوشش های سیاسی حرکت جبهه نیروهای ملی ایران در ادوار مختلف
تاریخ معاصر در رابطه با انتخابات، که متاسفانه هرگز به مفهوم کامل
و مطلق آن آزاد نبوده است، اشاره گردد... با نگاهی به موضع گیری
های سیاسی، گفت و شنید های تحلیلی و برنامه های ارائه شده ی
انتخاباتی، دریافته می شود که برنامه های دو كانديداي اصلاح طلب به
گفتمان مدرن جهان پیش رو نزدیک تر است... در شرایط فعلی به نظر
میرسد برای جلوگیری از پسرفت، شرکت در انتخابات اجتناب ناپذیر است.
باید کاندیدائی را برگزید که گفتمان او به پاسداری از منافع ملی،
حقوق شهروندی و حقوق بشر نزدیکتر است...
دکتر علی حاج قاسمعلی – دکتر حسین مجتهدی – مهندس اشکان رضوی
مهندس آرش رحمانی - مهندس حمیدرضا خادم
=====================
کوتاه و گويا
=====================
روی
آمدن لجن ادامه دارد
محمود احمدي نژاد می گويد:
يادشان رفته چه کسی
مو و كراوات قيچي مي كرد؟
به گزارش خبرگزاری دولت يار، احمدي نژاد در گفتگوي ويژهء خبري با
مردم، با اشاره به اينكه برخي بر روي گشت ارشاد جوسازي كردهاند
گفت: «آن افرادي كه امروز به گشت ارشاد ايراد ميكنند آيا سال شصت
و پنج و شش را فراموش كردهاند كه وزارت كشور موتور سوارها را
سازماندهي ميكرد تا در همين خيابان وليعصر موي دختران و موي پسران
را قيچي و لباسها و كفشها را پاره ميكردند؟ و آيا فراموش
كردهاند كه كراواتها را قيچي ميكردند؟ و آيا يادشان رفته است
مردم را كتك ميزدند؟ و آيا يادشان رفته است كه كراوات يك ديپلمات
خارجي را از وسط قيچي ميكردند و او متعجب ميماند كه چه خبر است؟»
وي، با اشاره به بخشنامه اين افراد در سال شصت و پنج و شش در خصوص
لباس گفت: «آيا اين افراد فراموش كردند كه در آن سال ها براي لباس
مرد و زن در ادارات بخشنامه كردند و گفتند كه بايد از رنگهاي
اسلامي استفاده شود؟ و رنگ سياه، سرمهاي و قهوهاي تيره را مشخص
كردند و اسم رنگها را رنگ اسلامي گذاشتند؟ و آيا يادشان رفته است
كه با گزينشهاي خود پدر مردم را درميآوردند؟» رئيس جمهور ادامه
داد: «ما فراموش نكردهايم كه دولت از اين افراد كه در خيابان ها
با مردم برخورد ميكردند حمايت ميكرد؛ و سال هاي شصت و پنج و شش
را كه فرياد امام بلند شد و عدهاي را فرستادند تا اين افراد را
دستگير كنند فراموش نكرده ايم».
(آرشيو)
|