جوانان ایرانی، با اینکه در تحصیلات عالی و توانایی های شخصی از همگنان عرب خود چیزی کم ندارند و برای دست یافتن به دمکراسی و آزادی هزینه های بسیاری پرداخته اند، در اعتراض های اخیر وارد جنبشی شدند که گفتمانش را پیشاپیش، اپوزیسیون قدیمی شکل داده بوده است و آنها خواسته یا ناخواسته همان گفتمان اپوزیسیون قدیمی را بازتولید کردند و مجبور شدند خواسته ها و مطالبات خود را در فضای آن گفتمان مطرح کنند. از همین رو بود که هیچ گاه موفق نشدند با ابراز هویت مستقل خویش در اعتراضات بروز پیدا کنند و به جای شکل دهی و گسترانیدن گفتمان جدید (آن چنان که جوانان مصری عمل کردند) تنها گفتمانی را بازتولید کردند که مروجان، مفسران و مدافعانش از سران اصلاح طلب چه در درون و چه در بیرون از حاکمیت بودند.>>>

خانه چوبی!

آخرین روزهای چهارمین ماه تظاهرات و مبارزات هوشمندانه و دلاورانه مردم بیدار و شریف سوریه درحالی سپری می شود که افق پیروزی مردم هرروز روشن تر از روز پیش است و گنداب و باتلاق خودکرده ها نیز هر لحظه بیشتر و بیشتر نظام های خودکامه اسلامی و بعثی و سرکرده های جنایتکارشان یعنی ولی مطلقه فقیه و بشار اسد را در خود فرو می کشد. در این کارنامه 4 ماهه، هر دو حکومت شکست های سنگینی را تحمل کرده اند و مردم قهرمان سوریه، که گویی دارند به نیابت از مردم ایران از ولی مطلقه فقیه انتقام می گیرند، حکومت های آخوندی و بشاراسد را چنان دچار روان و رفتار پریشی کرده اند که برای جلوگیری از غرق شدن خود به هرخس و خاشاکی چنگ می اندازند.>>>

اين همه جوش و خروش و سخنرانی و نکته پرانی از جانب تنها بازماندهء محصور نشدهء رهبری جناح مذهبی جنبش سبز ـ سيد محمد خاتمی ـ از بابت چيست؟ چرا او با دست پس می زند و با پا پيش می کشد؟ چرا گاه از رهبر می خواهد که جفای مردم بخودش را ببخشد و گاه الدورم بلدورم می کند که ما بدون آزادی زندانيان سياسی و حذف نظارت استصوابی در انتخابات پيش رو شرکت نمی کنيم؟ آن هم در حالي که می دانيم «فعل منفی مشروط» می تواند «مثبت» هم بشود ـ اگر شرط گذارنده قانع شود که شرط اش ملحوظ گشته است!>>>

در این فضا که به برزخ شبیه است، بحث هایی که از چهارده سال قبل، یعنی از زمان انتخابات ریاست جمهوری آقای خاتمی، وجود داشتند دوباره به راه افتاده اند و بار ديگر سخن از شرکت در انتخابات، یا تحریم کردن آن در ميان آمده است. هر کدام از طرفداران این دو نوع موضع گيری برای خودشان استدلال هایی دارند اما همه ی آن ها اعلام می کنند که با دیکتاتوری مخالف اند و انتخاب راه شان به نفع مردم است. من، بی آنکه بخواهم عقيده ای را تجویز کنم، مایلم نکاتی را در ارتباط با وضعیتی که اکنون مردم درگیر آن هستند را از دید خود مطرح کنم و توضيح دهم که چگونه می توان دريافت که حضور در انتخابات یک سرزمین دیکتاتور زده تا چه حد می تواند به پديده ای به نام «مبارزات مدنی» و «مبارزه ی بدون خشونت»  نزدیک یا از آن دور باشد.>>>

نظام و اصلاح طلبانش بیش از پیش در منگنه بین دو جریان «فتنه» و «انحرافی» قرار می‌گیرند. در جذابیت آزادی‌خواهی «جریان فتنه» و شمار عظیم طرفدارانش تردیدی نیست ولی «جریان انحرافی» نیز با برخی اقدامات و به ویژه این «شایعه دلپذیر» که می‌خواهد دست آخوندها را از حکومت کوتاه کند، بر طرفدارانش از جمله در میان «نخبگان» می‌افزاید. در چنین شرایطی اگر بتوان نقشی برای «انتخابات» قائل بود، همانا در بی‌نقشی تا کنونی آن است: مشارکت فقط به شرط انتخابات واقعا آزاد!>>>

اين عضو جبهه مشارکت و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی می گويد: «تا پيش از بيست و دوم خرداد طرفدار اين بودم که حتی الامکان در هر انتخاباتی با هر شکلی شرکت کنيم و حتی کسب اقليت نمايندگی مجلس را نيز در نظر بگيريم، يعنی در عين حال که به شيوه برگزاری انتخابات اعتراض داريم اما در آن شرکت نيز کنيم. داستان جنبش سبز اما نظر من اين امر را به شکل ديگری در آورد. در واقع جنبش سبز راه وسط را از بين برده، يا انتخابات بايد آزاد باشد با همه مؤلفه ها يا ما نبايد در آن شرکت کنيم و اجازه دهيم خودشان آن را برگزار کنند». او اما معتقد نيست که برای رسيدن به چنين هدفی لزوما بايد ابتدا قانون اساسی تغيير کند؛ بلکه تصريح می‌کند: «اگر مردم در صحنه باشند، انتخابات آزاد با همين قانون اساسی نيز برگزار می شود. مهم تفسير قانون است، می توان از قانون اساسی تفسير دموکراتيک داشت و در عين حال می توان به دليل انفعال مردم، حاکميت تفسير استبدادی از قانون اساسی داشته باشد».>>>

قربانِ این زندان بروم که با آدم چه می کند. عجب آدم‌ساز است این زندان. راست گفت آقای خمینی که زندان های جمهوری اسلامی دانشگاه است. دانشگاهی ست که به آدم دکترای عقلانیت می دهد؛ دکترای خِرَد می دهد. این آقای خاتمی را هم کاش بگیرند مدتی ببرند اوین ببینیم بعد از آزادی چه می گوید. گفتارش حتما شنیدنی خواهد بود. قطعا نخواهد گفت که "آقا" ما را ببخش، ما هم تو را می بخشیم. قطعا نخواهد گفت مردم شریف! بفرمایید پای صندوق های رای چرا که کاچی بِه از هیچی اَست. قطعا نخواهد گفت مسیر اصلاحات از صندوق های رای می گذرد. تردید ندارم خواهد گفت آن سربازان گمنام سادیست را که در زندان، بطری در ماتحت معترضان می کنند و سرشان را توی چاه خلا فرو می برند بگیرید چنان درسی بدهید که نه در این دوره، نه در هیچ دوره ی دیگری کسی جرئت چنین کاری پیدا نکند.>>>

بدون پذیرش حق موجودیت و فعالیت سیاسی نیروهای دگراندیش، بدون تشکیل احزاب سکولار، چپ و دموکرات، و نیز احزاب ملی – منطقه ای و بدون آزادی رسانه ای آن ها، هیچ انتخاباتی را نمی توان در ایران آزاد خواند. اگر قرار است انتخابات آزاد راه حل بحران باشد و زمینه ی شرکت مردم ایران در تعیین سرنوشت کشور را فراهم آورد، این مردم باید شامل همه ی مردمانی باشند که در کشور ما زندگی می کنند. دیگر نمی توان از نیروهای سکولار دموکرات و چپ خواست همچنان در انتظار روز موعود در حاشیه بمانند. انتخابات آزاد فقط با حضور نیروی اپوزیسیون در آن معنی می یآبد و ممکن می شود!>>>

محمد خاتمی، رئيس جمهور پيشين ايران، در سخنانی که به صورت غیر رسمی منتشر شده است، دربارهء شرکت اصلاح‌ طلبان در انتخابات دور آيندهء مجلس شورای اسلامی گفته است که «اگر شرايط فراهم نشود، حتماً در انتخابات شرکت نمی کنيم.» در سخنانی که وب‌ سايت «ميهن» از قول آقای خاتمی منتشر کرده، آمده است که «زندانيان سياسی حتماً بايد آزاد شوند، فضای امنيتی بايد باز شود و انتخابات بايد آزادانه برگزار شود.» در گفت ‌و گو با محمدجواد اکبرين، روزنامه ‌نگار ساکن پاريس، که سخنان محمد خاتمی را در ديدار با گروهی از فعالان سياسی شمال ايران منتشر کرده و مدعی شده است که فايل صوتی اين سخنان را نيز در اختيار دارد، صحت و سقم این سخنان را پرسیده ایم.>>>

اصل اول اصلاح طلبی حرکت در چارچوب نظام سیاسی است. اندیشه اصلاح‌طلبانه بدنبال اصلاح ساختار نظام سیاسی بوده و بر همین اساس نیزراه حل معضلات موجود را بهیچ وجه در براندازی نظام جستجو نمی‌کند. بر این اساس اندیشه اصلاح‌طلبی با نیروهای معتقد به براندازی نظام مرز شفاف و خدشه‌ناپذیری دارد و بر خلاف آنها که راه برون رفت از وضعیت موجود و برپایی حاکمیت قانون را تنها در سرنگونی نظام موجود جستجو می‌کنند، اصلاح‌طلبان اعتقاد دارند که تغییر وضعیت موجود الزاماً به معنای تغییر نظام سیاسی نیست. به عبارت دیگر می‌توان و می‌بایست در چارچوب نظام سیاسی فعلی به تغییر وضعیت نامناسب موجود پرداخت. از نگاه اصلاح‌طلبان، رابطه شیوه‌های نامناسب و بحران‌زای بکار گرفته شده از سوی حاکمیت فعلی با اصل نظام سیاسی، رابطه‌ای عرضی است و نه ذاتی.>>>

هر چه نمایش انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک تر می شود و هر چه اختلافات درونی جناح حاکم اصول گرایان تعمیق پیدا می کند محمود احمدی نژاد، رييس جمهور منتخب سیدعلی خامنه ای، تغییر تاکتیک می دهد و با هدف برون رفت از بن بست موجود و کشاندن مردم به سوی خود در رقابت هایش با طرف مقابل، به وعده های دروغین روی آورده است. البته هیچ شهروند آگاهی به این نوع تغییرات تاکتیکی سران و مقامات و جناح های حکومت اسلامی متوهم نمی شود.>>>