=======================================================
شماره
290 ـ
چهار شنبه 3 مهر 1387 ـ
24 سپتامبر 2008
=======================================================
بازنويسی تاريخ: نام منتظری از فهرست نام امام جمعه های تهران حذف
شد!>>>
=======================================================
پروتستانتیسم
اسلامی، نواندیشان دینی و اپوزیسیون
بابک جاودان خرد
به تازه گی نوشته های معترضانه ای درباره ی پاسخ های صریح اکبر
گنجی به پرسش های (شنوندگان) رادیو فردا پیرامون (ازجمله)
موقعیت اپوزیسیون برون مرزی جمهوری اسلامی در تارنامه ی اینترنتی
سکولاریسم نو منتشر شده است که به نظر می رسد عمدتاً ناشی
از سوء تفاهم نسبت به جایگاه گنجی و بطور کلی نواندیشان
دینی در مبارزات کنونی و آتی آزادیخواهانه و دمکراتیک مردم ایران
باشد. در اینجا می خواهم، به عنوان یک شهروند سکولار و دمکراسی
خواه ایرانی ِ متعهد به اعلامیه جهانی حقوق بشر و پیوست های آن،
برخی ملاحظات ِ کمتر مورد توجه و
تدقیق قرار گرفته در ارتباط با نقش مهم نواندیشان دینی در جنبش
دمکراتیک موجود اما هنوز فراگیر نشده ی ایران را مورد توجه دهم، تا
به خیال خود شاید اندکی از این نقار و نفاق نابجا که پتیاره ای
جنبش سوز است و خوشایند ارتجاع حاکم و دشمنان ایران، بکاهم.
=======================================================
حكومتی
كه محكوم به معجزه است
رامین كامران
خمینی خیال داشت نظام نوینی بنیان نهد كه مترادف بازگشت به گذشته و
نفی مشروطیت باشد. وی آگاه نبود كه واكنش در برابر تجدد نمی تواند
از خود تجدد تأثیر نپذیرد و پس راندن دمكراسی لیبرال كه میراث اصلی
مدرنیته در زمینهٌ سیاست است بازگشت به گذشته را میسر نمی سازد
بلكه راه را برای استبدادی مدرن می گشاید. اسلامی كه وی چون مذهب
بدان می نگریست و محور حكومتش ساخت تبدیل به ایدئولوژی جدیدی شد از
جنس ایدئولوژی های توتالیتر و حكومتی كه وی بر پا ساخت نمونهٌ
نوینی شد از توتالیتاریسم. طبعاً او با این مفاهیم هیچ آشنایی
نداشت و ناآگاهی به ابعاد كاری كه در پیش گرفته بود چشم وی را بر
پیامدهای آن بسته بود. مشكلات لاینحلی كه به این ترتیب ایجاد شد
برای وراث بنیانگذار نظام به ارث ماند.
=======================================================
چرا
یک حزب هوادار پادشاهی می گوید لیبرال دمکرات است؟
داريوش همایون
سخنرانی در گردهمائی دفتر پژوهش حزب مشروطهء ايران
پادشاهی در برنامهء سیاسی ما پنج در صد قضیه است و نود و پنج در صد
بقيهء این مسائل ربطی به جمهوری یا پادشاهی ندارد و این نود و پنج
در صد سیاست های درست و آزموده و سنجیده لازم دارد که با مطالعهء
تاریخ خودمان و ادبیات سیاسی جهانی فراهم می شود. یک شاه یا نخست
وزیر، یا رئیس جمهوری می خواهد با این کشور چه کند؟ با سیاست خارجی
و مسائل اقوام و اقتصاد چه خواهد کرد؟ این ما را به مخالفان مان
نزدیک کرد و این کار را صد در صد ما شروع کردیم و اعتبارش به حزب
ماست: شروع این فکر که نظام سیاسی مهم است و نه شکل آن، یعنی در
پادشاهی یا جمهوری. نظام سیاسی یا لیبرال دموکرات است یا
دیکتاتوری. فقط در یک نظام دموکراسی لیبرال آن توسعه و ترقی که هدف
ماست می تواند امکان یابد.
=======================================================
مبارزه‌ء
مدنی و مذاکره؛ تجربه‌ء قهوه خانه داران
حسين قاضيان
در سال
گذشته وزارت بهداشت و نیروی انتظامی در اقدامی هماهنگ، و اگر
اشتباه نکنم در جهت اجرای قانون منع استعمال دخانیات در اماکن
عمومی، و به گفته‌ای در قالب «طرح ارتقاءِ امنیت اجتماعی»، تصمیم
گرفتند مانع استعمال قلیان در قهوه‌خانه‌ها شوند. قهوه‌خانه‌داران
به این طرح معترض بودند. دلیلشان روشن بود. می‌گفتند بخش مهمی از
درآمدشان از راه قلیان است و اگر استفاده از قلیان ممنوع شود، از
درآمدهای آنان به شدت کاسته می‌شود. قهوه‌خانه‌داران در تهران و
تبریز، مبادرت به تجمعاتی مسالمت‌آمیز و کاملاً صنفی کردند. به
مقامات نامه نوشتند و با آنان دیدار و گفتگو کردند و به اعتراضات
خود استمرار بخشیدند.
=======================================================
