|
|
||
 |
||
|
دربارۀ ما | تماس | آرشيو صفحه اول | جستجو | فيلترشکن | کوتاه و گويا | عکس و مکث | عکس انتخابی | ويدئوها | کتابخانه | زنان | گروه ها | اسناد | نامه ها درباره سکولاريسم | فهرست نام نويسندگان | سال سوم ـ شماره 754 ـ پنج شنبه 10 دی 1388 ــ 31 دسامبر 2009 | فهرست کليهء مقالات | English Section |
||
|
به این دو تصویر نگاه کنید. دیروز وقتی تصویر اول را دیدم یاد نقاشی دوم افتادم. تابلوی "میانجی‌گری زنان سابین" نقاشی محبوب من است، به شکلی غریبی دوستش دارم. این نقاشی رنگ روغن را ژاک لویی داوید، نقاش فرانسوی، در سال هایی حول و حوش 1795 کشیده است؛ یعنی سال های پس از حکومت وحشت و زمانی که فرانسه در حال جنگ با دیگر کشورهای اروپایی بود. داوید که خود به خاطر حمایت از روبسپیر در زندان بود بعد از دیدار همسر نومیدش به این فکر می‌افتد نقاشی بکشد برای دلداری دادن به او، برای اینکه بگوید عشق بر جنگ پیروز است. >>> ================
شروع کمپین با بسته شدن و هرچه بیشتر محافظه کار شدن فضای جامعه همزمان شد. به همین دلیل فعالان کمپین با کار در شرایط بحرانی و امنیتی روبرو شده و خود را برای آن آماده کردند. فعالان کمپین در خلال این تجربه یاد گرفتند که آنچه بیش از شرایط بحرانی و امنیتی اهمیت دارد، اهداف و مطالبات ماست. فعالیت در کمپین به بسیاری از آنان آموخت که از شرایط و اتفاقات نترسند، هزینه فعالیت در راستای مطالبات خود را بپردازند، و به کار خود ادامه دهند. آنچه در کمپین بیش از هر چیز برای من اهمیت دارد این است که کمپین فضایی ایجاد کرد تا زنان با پیشینه ها و دورنماهای متفاوت در کنار هم کار کرده و همبستگی میان خود را در مسیر دستاوردها و اهداف مشترکشان مستحکم تر کنند. >>> ========= (سمیه رشیدی فعال حقوق زنان از فعالان کانون هستیا اندیش و کمپین یک میلیون امضا، شنبه 29 آذر ماه ، بعد از حضور در دادگاه انقلاب بازداشت و روانه زندان اوین شد). ========= ========= به زنان این سو و آن سوی دیوار فکر کن ========= زندان زنان، نماد بحران های مرد سالاریزینب بایزیدیمردسالاران، زن را نه به عنوان یک انسان بلکه به مثابه گوسفندی مطیع ديده، و يا همچون مانکنی زیبا و ظریف، در ویترین های پرزرق و برق می گذارد و او را به در خواست مشتریان گاه رقصانده و گاه با چادر های سیاه رویش را می پوشاند و، به هنگام نیاز هم، او را تبديل به دستگاه تولید مثل می کند. آنها، در عين حال، از حضور زن در جامعه وحشت دارند و نگرانند که مبادا او از وضعیت خود آگاه شود و طغيانش قدرت و سرمایهء آنها را به خطر انداخته و نقشه هاشان را درهم بریزد. زندان زنان بيشتر برای جلوگيری از چنين وضعيتی ساخته می شود. >>> ================ (يادگار روزهای زندگی در ترکيه)
بعنوان یک دختر ایرانی از شنیدن خبر محکوم شدن عاطفه به 4 سال زندان به جرم شرکت در تظاهرات برای پرسش از رای دزدیده شده اش به خودم می لرزم. من حنا هستم، یک دختر ایرانی. شما چطور خانم بشری و خانم هدی خامنه ای؟ آیا ایرانی نیستید؟ آیا از شنیدن خبر محکوم شدن عاطفه به 4 سال زندان از خودتان شرم نمی کنید؟ آیا در لابلای راهروها و اتاق های کاخ های بیت رهبری اخبار خیابان ها و زندان ها به شما نمی رسد؟ آیا شما هم با آن که دختر خامنه ای هستید، چون زنید، پدرتان و شوهرانتان شما را به چیزی نمی گیرند؟ آیا شما نمی دانید که همسرانتان در کنار قاتلان و شکنجه گران چگونه نقش مشاوران و طراحان بزرگ سرکوب مردم را بازی می کنند؟ آیا جرات ندارید به پدر مستبدتان بگوئید دیگر پدر من نیستی؟ آیا جرات ندارید به شوهرانتان بگوئید دیگر همسر من نیستید؟ یا معتاد آسایش و رفاه کاخ ها شده اید؟ دلم برای شما بیش از عاطفه می سوزد. عاطفه و دیگر دختران ایرانی اگر زندانی زندان اوین مخوف هستند لااقل برای آزادی زندانی شده اند اما شما زندانی کاخ های بیت رهبری هستید، بی آن که کوچکترین قدمی برای آزادی شرف خود به عنوان یک انسان برداشته باشید. آه ای زندانیان کاخ های بیت رهبری، هدی و بشری عزیز! روزی خدا شما را هم آزاد خواهد کرد. درست همان روزی که ما را آزاد خواهد کرد. اگر خدا هم در بیت رهبری چون شما زنان و دخترکان زندانی شده است و دیگر کاری از دستش بر نمی آید ما خودمان، خودمان را آزاد خواهیم کرد. ========= روایت بهارهء رهنما از امر و نهی‌ها در رادیو - تلویزیون جمهوری اسلامی
ابتکار:نقد و بررسي سريال گاو صندوق برگزار شد. مصطفي عزيزي.تهيه کننده «گاوصندوق» در اين جلسه گفت خودسانسوري از موقع نوشتن شروع مي شود و تا اجرا و پخش ادامه دارد. بهاره رهنما در ادامه صحبت هاي عزيزي به نمونه اي از مميزي هاي تلويزيون اشاره کرد و گفت: به هنگام ايفاي بازي من دوست دارم بزرگ بخندم، چراکه عقيده دارم خنده اولين وسيلهء ارتباط آدم ها با هم بوده است؛ ولي در تلويزيون هميشه نگران هستم. او دربارهء شيوهء خنده اي که در سريال «مرد هزار چهره» به کارگرداني مهران مديري، داشت، گفت: «اين نحوه خنده در "مرد هزار چهره" کاريکاتورگونه بود؛ اما در کل تلويزيون براي خانم ها محدوديت دارد؛ در تلويزيون بازيگران خانم نبايد به ديوار تکيه بدهند يا پا روي پايشان بيندازند. در صحنه اي از سريال "گاوصندوق" در ادارهء آگاهي نشسته بودم و قبل از آغاز ضبط لم داده بودم؛ يکي از مسوولان ادارهء آگاهي به صورت دستوري از من خواست که درست بنشينم که من به او توضيح دادم که صحنه بعد قرار است اين گونه تصويربرداري شود؛ اما بعد فکر کردم که اگر از ديد اين آقا اين صحنه مشکل دارد حتماً در پخش تلويزيوني هم با مشکل مواجه مي شود».
================
|
پايان سالی شگفتی آفرين، سالی که ندا نام گرفت و شاهد مرگ ديگربارهء سهراب شد، سالی که ايرانی به ايرانی بودن خود افتخار کرد...
تبدیل صحنهء مبارزه به عرصهء خشونت متقابل، خواست یا آرزوی حکومت جنایتکار و سرکوبگر است. دلیل این امر نیز واضح و روشن است: در عرصهء آلوده به خشونت متقابل، این حکومت است که دست بالا را خواهد داشت زیرا در این زمینه از تخصّص، تجربه و مهارت بیشتری برخوردار است. از اینرو، حتی می توان اینرا باور کرد که خشونت مردمی، هرقدر هم که جنبه مقاومت و دفاع مشروع داشته باشد، مصنوعی و دست ساز خود حکومت باشد تا بتواند صحنه را به دلخواه خود آرایش دهد و زمینه را برای براه انداختن حمّام خون یا جنگ داخلی فراهم سازد... حاکم شدن فضای خشونت متقابل، جلوی ریزش روزافزون مزدوران حکومت را می گیرد و صفوف آنان را فشرده می کند. >>>
جنبش ِ جوانی که می گفت" نترسید، نترسید؛ ما همه با هم هستیم"، آن هم در جائی که رژیم با جنایاتش می خواست ثابت کند که باید ترسید، حالا تبدیل به جنبشی شده که که خطاب به مأموران می گوید: "بترسید، بترسید؛ ما همه باهم هستیم!" و این بار رژیم وحشتزده و ترسان به خیل جمعیتی نگاه می کند که روز بروز اضافه می شوند. مردم دیگر نمی ترسند، مزدوران را وادار به عقب نشینی از تقاطع خیابان ها می کنند تا خود بهم وصل شوند. آنها دیگر براحتی کتک نمی خورند. و اگر حضور گستردهء مزدوران و گاردها در خیابان ها نبود، اگر مبارزات مردم بی خشونت نبود، آنوقت براحتی می شد جمعیت میلیونی مردم را دید... >>>
شما چه سلمان رشدی باشيد، چه سيد علی موسوی حبیبی، چه شيخ مهدی کروبی يا همسر ايشان، و چه شيرين عبادی، از نظر اين اسلامگرايان افراطی و مأمورين غيررسمي آنها، خونتان حلال است، و مطمئن باشيد که اين مأمورين غيررسمی از قبل، فتوای آيت الله های شناخته شده ای را هم با خود دارند، که از تعصب اين افراد استفاده مي کنند و از آنها آلت قتاله ای نظير سعيد امامی با مأموريت غيررسمی مي سازند. چند بار ديگر بايد اين قتل ها را ببينيم و درست کار نکنيم؟ از همهء رهبران جنبش کنونی تقاضا مي کنم تا آنجا که مي توانيد برای خود محافظ خصوصی استخدام کنيد و هيچ از اين کار خجالت نکشيد... >>>
نگاهی به دست آوردهای سیاسی ترین تشییع جنازهء چند دههء اخیر!
قاطع بودن شعارهای سرنگونی طلبانه مردم و خواست پائین کشیدن ولی فقیه، که حتا آشکارا قاطع تر از شعارهای دوره انقلاب بهمن علیه شاه هستند، ترکیب جمعیتی مردم تظاهر کننده، که در مقایسه با تظاهرات قبلی شمار بیشتری از نسل قدیمی تر در کنار جوانان حضور داشتند، به لرزه افکندن آسمان ام القراء اسلامی، هشدار به روحانیت محافظه کار و فاسد، درهم کوبیدن تلاش رژیم برای کنترل مراسم و بیرون کردن آن ها از میان جمعیت و… از جمله دست آوردهای این حرکت است. فشار رژیم به خانوادهء منتظری برای جمع کردن سریع مراسم و جلوگیری از مراسم ختم مسجد اعظم از طریق اشغال آن توسط طلاب و بسیجی ها، کنترل مسیرهای تردد و دستگیری های متعدد و کندکردن اینترنت و … از یکسو عمق نگرانی رژیم را به خوبی به نمایش می گذارد و از سوی دیگر نشان می دهد که اگر قدری فضای سرکوب ترک بردارد رژیم با چه پتانسیل و طوفان عظیمی از انباشت نارضایتی در مقیاس سراسری مواجه است؛ طوفانی، که اگر وزیده شود، هیچ قدرتی را یارای ایستادگی در برابر آن نخواهد بود. >>>
خبر شديم که نويسندهء جوان مبارز، ايران دوست و شجاع کشورمان، حميد رضا خادم نيز به کاروانيان بازداشت شدهء حکومت اسلامی پيوسته است. بازداشت اينگونه چهره های مستقل و خوشفکر ايران که حکومت نمی تواند آنان را به دشمنان توطئه گر نسبت دهد نشان از عمق غفلت حکومتی دارد که خوش خيالانه می خواهد با ايجاد ارعاب و دست زدن به ارهاب بقای خود را تضمين کند. ما خوانندگان خود را دعوت می کنيم تا، با استفاده از ماشين جستجوی سايت سکولاريسم نو، با نوشته هائی از حميدرضا خاتم که به دست ما رسيده و در اين نشريه منتشر شده توجه کنند.
آرشيو روزانهء مقالات يک هفتهء گذشته:
شماره 752 ـ سه شنبه 8 دی 1388 ـ 29 دسامبر 2009
دين‌ْجداخواهی و دولتْ‌جداخواهی
فرافکنی های بانوی "نوبل"، شیرین عبادی در پیامی خطاب به «پدر» خوانده اش، آیت الله منتظری
اگر سال 57 بود باز پشت خمينی می ايستاديم!
شماره 751 ـ دو شنبه 7 دی 1388 ـ 28 دسامبر 2009
چندگانگی، اصلاح طلبی و آرمانشهری ممکن تزهایی در باره ی جنبش اعتراضی در ایران
تاکتیک های تغییر و آرمان تغییر بررسی هستی شناسی ،آرمان ها وآمال جنبش سبز ایران
دو نکته پیرامون جمعه گردی چهارم دی ماه
اين شعارها دکن کجی به نظام، اسلام و آرمان های امام است
شماره 750 ـ يک شنبه 6 دی 1388 ـ 27 دسامبر 2009
در «همايش ملی خودکشی!» گفته شد: آمارخودکشي در کشور دو برابر قتل است
شماره 749 ـ شنبه 5 دی 1388 ـ 26 دسامبر 2009
سیاه قلم هایی از فرانسیسکو گویا
نامه به رئيس جديد فرهنگستان هنر
همسازی، بدیل دور باطل، در جنبش ٨٨
ما، سگ ها، موش ها و نمایندگان!
نکاتی بر جمعه گردی ِ چهارم دی ماه اسماعیل نوری علا
آقايان در صورتی می‌توانند نقد کنند که اپوزيسيون داخل نظام باشند محمدرضا باهنر، نايب رييس فراکسيون اصولگرايان مجلس شورای
شماره 748 ـ جمعه 4 دی 1388 ـ 25 دسامبر 2009
جنبش اجتماعی مدرن نمی تواند شکست بخورد از مجموعهء جمعه گردی های اسماعيل نوری علا
دینی که «حکومت» شد نه «معنوی» است نه «روحانی»
|
================
================ ================ ================ ================
پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی>>>> ================ ================ ================ ================ ================ =========== ===========
=========== =========== ============= کميته بين المللی نجات پاسارگاد =========== =========== =========== =========== ============= ========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= =========== ============= ============= ============= ============ =========== =========== ========== ============= =========== =========== =========== ============ =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== مخالفان خود را بشناسيم
دولت نهم روند بسيار خطرناک غربزدگی و گرايش های سکولاريستی را که متأسفانه در حال نفوذ در بدنه مديريتی کشور بود، سد کرده است. ======
سکولارها در ایران جایگاهی ندارند! حضور پر شور ملت ایران در بيست و دوم بهمن عامل شکست کامل سکولارها در کشور است. ======
اسلام با فرهنگ لائيك و بى دينى مخالف است. دشمنان با استفاده از ترويج فرهنگ لائيك درصدند تا زنان را از خط عفاف و حجاب و كرامت منحرف كرده و سنت هاى اصيل اسلامى را از بين ببرند. ====== آيت‌الله مکارم شيرازی
نقش تلويزيون در ايجاد تحولات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي بسيار مهم است. هر چند که در ساليان اخير برنامه‌هاي ديني و مذهبي در تلويزيون گسترش يافته ولي کساني در آنجا لانه کرده‌اند تلويزيون را به سوي سکولاريسم سوق مي دهند». ======
====== ====== |
|
© 2009 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
هر
مرد سیاسی در دوران اقتدارش ممکن است با چنین آزمایشی روبرو شود.
یکی شب تا صبح به خود می‌پیچد و خواب از چشمش می‌گریزد و سحرگاه به
آن نتیجه می‌رسد که شریف امامی رسید. دیگری سر راحت بر بالین
می‌گذارد و خود را با این استدلال قانع می‌سازد که دشمن خارجی
توطئه کرده است، گروهی در داخل با دشمن همدست شده و معدودی افراد
نادان را آلت دست قرار داده و آتش فتنه برافروخته‌اند. باید زد و
کشت تا فتنه خاموش و امنیت برقرار و دشمن مأیوس و تداوم حکومت
تضمین شود. طرز برخورد با مسأله و رسیدن به نتیجه بستگی دارد به
پست و بلند دیواری به‌نام وجدان در ضمیر آدمی که اگر پست بود از آن
می‌جهد و به راه خود ادامه می‌دهد، اگر بلند بود او را متوقف
می‌سازد. تاریخ، زمامدارانی از هر دو نوع به خود دیده و برخی را در
زمان حیاتشان پاداش داده یا به کیفر رسانده است. بعضی را پس از
مرگشان. «هر عمل اجری و هر کرده جزایی دارد».این حکم تنها در مورد
حاکمان نافذ نیست، مجریان را نیز که با توسل به روش پیلات، از خود
سلب مسؤولیت می‌کنند، شامل می‌شود. «پیلات» حاکم رومی اورشلیم بود.
وقتی حکم ارتداد و ضرورت قتل عیسی مسیح از سوی مجمع کاهنان یهود
صادر شد، پیلات در اجرای آن تردید داشت و با وجدان خود درگیر بود
تا آن که رم حکم را تنفیذ کرد. چون دستور از رم رسید او دست های
خود را شست و فرمان مصلوب کردن مسیح را به‌عذر «المأمور معذور»
صادر کرد. امروزه به برکت وجود قانون حقوق بشر و دیوان داوری
بین‌المللی، در اغلب موارد تاریخ آنقدرها به آمران و عاملان جنایات
ضد بشری مهلت نمی‌دهد که بعد از مرگ به حسابشان رسیدگی شود. سرنوشت
اگوستو پینوشه و اسلوبودان میلوسویچ پیش چشم ما است. در همین حال
محاکمۀ دو مأمور اجرا، یکی در آلمان و آن دیگر در آرژانتین ادامه
دارد. در آلمان (مونیخ) یوهان دمیانیوک، مأمور یک اردوگاه زندانیان
یهودی (هولوکاست)، در لهستانِ تحت اشغال محاکمه می‌شود. او هشتاد و
نه سال دارد. پیرمردی است مریض و مفلوک که گاه با صندلی چرخدار و
گاهی با برانکارد او را به دادگاه می‌برند اما همۀ اینها مانع
نمی‌شود که پرونده‌اش را بعد از چندین دهه ببندند و از گناهش
درگذرند. و اما آن که محاکمه‌اش در آرژانتین (بوئنوس آیرس) جریان
دارد، آلفردو آستیز، پنجاه و هشت ساله، سروان پیشین نیروی دریایی،
متهم است به مشارکت در عملیات سرکوب و کشتار دوران هفت‌سالۀ
دیکتاتوری نظامی، که در برخورد خشونت‌آمیز با معترضان و مخالفان،
حدود پنج هزار زندانی سیاسی تنها در یکی از بازداشتگاه ها مورد
آزار و شکنجه قرار گرفتند و سپس معدوم شدند. آلفردو به اتفاق هجده
نظامی، متهمند که در مدرسه فنی نیروی دریایی اجرای این عملیات ضد
بشری را طبق دستور مافوق برعهده داشته‌اند و اکنون زمان حساب
پس‌دادن آنهاست. (پيوند به کل طلب
