اغلب حکومت ها، حتی حکومت های دیکتاتوری، سعی می کنند تا برای کاستن از فشارهای ناگزير اجتماعی، یا برای بالا رفتن انرژی کار کردن، و یا برای این که به دیگران نشان دهند مردمانی شاد و خندان دارند، به مردم شان زنگ های تفریحی و سرگرم کننده ی مختلفی داده و در اين راه انواع سرمایه گذاری ها را انجام می دهند و خود بانی اجرای جشن های ملی گرفته تا ساختن انواع برنامه های سرگرم کننده شاد می شوند. اما در کشور ما، که اکثريت مردم در رنج ناشی از فقر و فساد و تباهی دست و پا می زنند، نه تنها هر چه جشن ملی داریم ممنوع شده و اجرایشان جریمه و زندان دارد، مردم حتی اجازهء تماشای تصوير لحظهء شادمانی گذرای هنرپیشه هایشان را در روزنامه ها ندارند.>>>

در گفت ‌و گو با صدای آلمان

ما امروز به مرحله‌ای رسیده‌ایم که می دانیم از طریق اصلاح چنین نظامی هرگز به جایی نخواهیم رسید. تا زمانی که این نظام سر کار است، به‌هیچ وجه من‌الوجوهی ملت ایران به آزادی‌ها، به رفاه اجتماعی، به بهبود اوضاع اقتصادی یا به هیچ خواست دیگر‌ش نخواهد رسید. بنابراین تنها راه چاره گذر از این نظام است. اما برنامه‌ی سیاسی ما: همهء تشکل‌های سیاسی که خواسته ‌هایشان هماهنگ با خواست اکثریت مردم آزادی ‌خواه ایران است، اعم از نیروهای دموکراتیک سکولار، تا دیگر تشکل‌ها، باید از این پس جمعی را تشکیل دهند، که معرف خواسته‌های مردم ایران باشد. حالا می توانیم نامش را مثلاً کنگره ملی بگذاریم، یا مجمع یا هر نام دیگری.>>>

خبرگزاری اسلامی «آفتاب»: باشگاه خبرنگاران نوشت: رئیس قرارگاه راهبردی عمار، ادعای بی‌اساس امریکا مبنی بر ترور سفیر عربستان را دستپاچگی مقامات آن کشور در واکنش به جنبش وال استریت عنوان و تصریح کرد: ما نیاز به ترور سفیر عربستانی نداریم. اما اگر نیاز به ترور کسی را داشته باشیم آنقدر توان داریم که خود ملک عبدالله را ترور کنیم. اصلا مورچه چیه که کله ‌پاچش چی باشه!>>> 

دوستان! لطفاً به اين گزارش خلاصه شدهء خبری از خبرگزاری رويترز دقت کنيد تا، در پی آن، چند نکته را خدمت تان عرض کنم: «...خشم اسلاميست ها پس از نمايش فيلم جايزه گرفتهء «پرسپوليس» از کانال «نسما» برانگيخته شد. در صحنه ای از اين فيلم «الله» هم نشان داده شده؛ امری که در اسلام امری ممنوعه محسوب می شود. چند ساعت پس از پايان تظاهرات، صاحب اين کانال تلويزيونی اعلام داشت که عده ای به خانهء او در شمال شهر حمله کرده اند. او گفت که سلفيست ها با گاز اشک آور به خانهء او حمله ور شده، آن را به آتش کشيده و همه چيز را شکسته اند... در عين حال، تلويزيون «نسما» برای خواباندن شورش رسماً بخاطر نمايش اين صحنه عذرخواهی کرده است»...>>>

جمهوری اسلامی می‌ترساند تا دوام بیاورد

مهدی خلجی

نشانه‌ های بسیاری گواهی می‌کنند ایران می‌خواهد شبح جنگ سرد را دوباره بر فراز جهان سرگردان کند. ایران آرزو دارد بتواند نقش شوروی را بازی کند و در ارعاب‌آفرینی جای آن را پر نماید. توانایی و برتری ایران نه در قدرت نرم ‌اش بل‌که در میزان ویران‌ گری و ترس ‌آفرینی ‌اش است. هرچه متحدان غرب در منطقه و خود آمریکا بیشتر از ایران بترسند، ایران امکان حفظ منافع ایدئولوژیک ‌اش را بیشتر می‌بیند. جمهوری اسلامی نگران است اگر نترساند دوام نیاورد. ترور سفیر سعودی در واشنگتن - اگر موفقیت‌آمیز می‌بود - همهء معادلات منطقه را دگرگون می‌کرد. آن‌چه در بحرین، یمن و سوریه می‌گذرد مطلوب جمهوری اسلامی نیست. اما عربستان در رویدادهای جاری در این کشور‌ها دست بالا را دارد.>>>

از نظر دکتر شريعتی مبارزه با حوزه و آموزش‌های عقب‌مانده‌ء آن بزرگ‌ترين رکن مبارزه بود و او در رابطه با دين می‌خواست طرحی نو دراندازد و عالمی ديگر بسازد و ز نو آدمی... آقای گنجی بايد از خود می پرسيدند چگونه امثال مهندس بازرگان و نهضت آزادی و جمع وسيعی از روشنفکران و سياسيون ِ پيرامون ِ دکتر شريعتی همه غافل بودند؛ حتی کسانی چون مصطفی چمران که نبوغ نظامی و امنيتی او شهره بود و در فلسطين با پيچيده ترين ريا کاری هاو طرح های جاسوسی آشنا شده بود و يا محمد حنيف نژاد که نه تنها بسيار تيز هوش بود بلکه در رابطه پيوسته با دکتر شريعتی بود. آيا همهء اينان آنقدر ساده لوح بودند و بی خبر که هيچ بويی از رابطه او با ساواک نبرده بودند؟>>>

گسترهء خشونت در جامعهء ایران

همایون نادری فر

اشارهء اين نوشته به موضوع خشونت بی پروا و گسترده ای است که در جامعهء ایران بصورت اعدام ها و کشتارهای دم افزون و روزانهء حکومت اسلامی رايج شده است. پرداختن به چرایی بروز پدیدهء عادت به خشونت در جامعهء ایران و دیگر جوامع رشد نیافته از نظر فرهنگی، دارای ابعاد مختلف و وسیعی است که در این مقوله کوتاه نمی گنجد؛ اما ماجرا را می توان با يک اصل بديهی مورد مطالعه قرار داد: می دانيم که از دیدگاه روانشناسی تکرار یک عمل هر چند زشت و ناخوشایند، به مرور زمان از قبح آن کاسته و آن را به يک عادت سنتی تبدیل می کند.>>>

فدوی در مرور خبرها دید که در آریزونا، واقع در ممالک محروسه ی امریک، یک عکاس حیات ‌وحش توانست از پدیده‌ای عجیب عکس ‌برداری کند که در آن یک گربه وحشی دم‌کوتاه از ترس یک شیر گرسنه به نوک یک کاکتوس پانزده متری پرید و به مدت شش ساعت در آنجا گیر افتاد. فدوی تردید ندارد که اگر ملت ما هم چنین کاکتوس رشیدی داشت، از دست حضرات آیات عظام و حجج اسلام و توابع سببی و نسبی آنان، کثرالله امثالهم، به روی آن پریده و تا انقلاب مهدی(عج) نیز پائین نمی آمد!..>>>

این اولین بار نیست که طرح کنگرهء ملی پیشنهاد می‌شود، بلکه گروه‌هایی نیز در ایجاد کنگره خارج کشور اقدام نموده‌اند و تلاش دارند با هدف حمایت جنبش داخلی هرچه بیش‌تر نیروها را به هم نزدیک کنند. روشن است که انتخابات، با وجود نظام ولایتی، حتا اگر اصلاح‌طلبان راس قدرت باشند، به‌ جایی نمی‌رسد و ایجاد کنگره نیز می‌بایست بر اساس تغیر نظام و برقراری نظام سکولار دمکرات مبتنی بر حقوق همهء آحاد جامعه شکل گیرد تا بخشی از جنبش داخلی که دچار ناامیدی است به تغيیرات آینده امیدوار باشد. نزدیکی گروه‌ها اپوزيسیون در خارج از کشور نیز باید به‌صورت روشمند صورت گیرد. توافق بر سر همبستگی و اتحاد پیش شرط نزدیکی اپوزيسیون است؛ در غیر این‌ صورت ترکیب صحیح و درستی از کنگره ملی به‌دست نخواهد آمد.>>>

دو عامل بيرونی و درونی بمثابه سدی در برابر اتحاد ايرانيان و شکل گيری ائتلافی بزرگ عليه جمهوری اسلامی عمل می نمايند: 1 – عامل بيرونی: جمهوری اسلامی است که با توسل به شيوه های گوناگون، از سرکوب و ايجاد فضای رعب و وحشت گرفته تا نفوذ دادن مأموران خود به درون اپوزيسيون به منظور تفرقه افکنی، تلاش دارد تا آنجا که ممکن است تخم یأس و نااميدی و بدبينی را در ميان ايرانيان بپاشد و از وحدت ملی آنان در راه مبارزه برای برچيدن حکومت اسلامی جلوگيری نمايد. 2 – عامل درونی: رهبران قدرت طلب و شهرت طلب سازمان ها و گروه های سياسی هستند که، عليرغم اينکه شعارهای وحدت خواهانه سر می دهند، همه جا منافع ملی را فدای قدرت طلبی و منافع گروهی خويش می نمايند.>>>

آن‌چه بر سر پیمان عارف آمد، بسیار دردناک و تأسف‌بار بود. دیدن رد شلاق بر پشت او به همان اندازه متأثر کننده بود که راه رفتن او به کمک بستگان‌اش. وجدان بیدار جامعه این تصاویر را جذب می‌کند. شاید این تصاویر فردا در ظاهر از یادها برود اما در درون هر یک از ما به شکل پنهان عمل می‌کند. این عمل باعث تغییر فکر ما می‌شود. این‌که چه می‌کنیم؛ این‌که چه باید بکنیم؛ این‌که آن‌چه می‌کنیم چه تأثیری بر روند رویدادها خواهد داشت همه و همه از این اخبار و تصاویر تأثیر می‌پذیرند.>>>

براستی فاعل اين «گذار» کيست؟ اگرچه می توانيم، در يک نگاه ِ از دور، همهء کسانی را که در اين سال ها درگير کار سياسی بوده اند عابر اين «گذار» بدانيم اما، خواندن زمانبندی شدهء مقالات مشايخی بلافاصله به ما می گويد آنکه از معبر اين سال ها گذشته و جای پای خود را بر صفحات کاغذ بجا نهاده خود مهرداد مشايخی است و اين اثر، در واقع، شرح حال فکری و معنوی خود او است که از دل سال های توفانی وطن اش می گذرد تا، در دقمرگی بن بستی ديگر، ابتدا و به تدريج سکوت پيشه کند و سپس، در خزان بی وقفه ای که همين روزها از راه رسيده تن به خاکی که در آن زاده نشده بسپارد و دل دوستان و دوستدارانش را در اندوه بشويد.>>>

بی‌تردید جمهوری اسلامی زاده تناقضات تاریخی و اجتماعی ملتی است که «حمله مغول» و «حمله اعراب» در خاطره تاریخی آن نقش بسته است. ولی این رژیم نیز که پیامدهای این دو حمله را در خود یکجا دارد، ملتی را پرورده که تنها از یک «قوم مهاجم» می‌تواند بر جای بماند. اگر روزی می‌شد حمله مغول را با چند فعل ساده توصیف کرد، امروز باید واژه‌های جدیدی را جایگزین آنچه کرد که پیش از این در معنای خود رسا بودند و با این رژیم، واقعیت از ظرفیت معنایی آنها فراتر رفته است: هجوم، غارت، چپاول، کلاهبرداری، دروغ، وقاحت، بی‌شرمی و...>>>

من آدم می کشم، تو آدم می کشی...

دلیل دوچندان شدن غم چیست؟!  به این خبر توجّه کنید: در سال 1390 شمار اعدام شدگان تقریباً دو برابر سال پیش از آن بوده و بیشترین شمار اعدام ها در چین و جمهوری اسلامی بوده است.  مفهوم این خبر، که دلیل دو چندانی غم من نیز هست، این است که در میهن ما که به داشتن تاریخ، تمدّن و فرهنگ دیرینه و والا و از جمله تدوین و اجرای نخستین منشور حقوق بشر فخرمی فروشد و به خود می بالد، قطار بی ترمز آدم کشی قانونی یا اعدام هر دم بر سرعت اش افزوده می شود و جان انسان ها را درو می کند.>>> 

برخورد با تمدن غرب در نیمه ی سده ی نوزدهم میلادی، که شعارهای ناسیونالیستی در آن به گوش می رسید، نیز اکتشافات جدید باستان شناسی، به اندیشهء ناسیونالیسم ایران یاری رساند و آن را در میان اندیشمندان ایرانی گستراند. پیشروان اندیشه ی ناسیونالیسم در ایران میرزا فتحعلی آخوندزاده – بزرگترین اندیشمند دوران ناصری -، جلال الدین میرزا و میرزا آقاخان کرمانی بودند. آنچه در پی می آید سخنانی پیرامون جایگاه ناسیونالیسم در اندیشه های دو تن از این روشن فکران یعنی میرزا فتحعلی آخوندزاده و میرزا آقاخان کرمانی است.>>>