|
|
||
|
فهرست مقالات | صفحات اول | دربارهء سکولاريسم نو | دربارهء نشريهء ما | تماس | جستجو | فيلترشکن | English Section |
||
|
گفتگوهای اختصاصی | عکس و کاريکاتور | عکس و مکث | کوتاه و گويا | جمعه گردی ها |
||
|
پيوندها |
فهرست مطالب |
سال پنجم ـ شماره 1118 ـ چهارشنبه 26 بهمن 1390 ـ 15 فوريه 2012 |
|
پيوند به نسخهء رايگان اينترنتی>>>>
و پيوند به يک ويدئو>>>
=========== ========== ========== ========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== =========== ============= =========== ============ =========== =========== =========== ===========
 |
|
آيا می دانستيد که در «یوم الله 22 بهمن» اگر لخت هم به خیابان ها بیایید، انقلابی بحساب می آیید و عکس تان را در خبرگزاری های وابسته به حکومت اسلامی تمام قد پخش می کنند و گشت ارشاد نه تنها مزاحمتی برایتان ایجاد نمی کند بلکه ساندیس اضافی هم بهتان می دهند! آيا می دانستيد که در این روز – استثنائاً - بدحجابی باعث بروز زلزله نمی شود! برای مبارزه با بد حجابی چوب تر لازم نیست بالا رود! و، بر خلاف نظر آخوند علم‌الهدی، بدحجابی ویروس ضدحاکمیت نیست و نباید برانداز و نابود شود!
ما هنوز نتوانسته‌ایم به عظمت قدرتی که در اثر همسازی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی به وجود خواهد آمد پی ببریم، یا اگر در نظر به این ادراک رسیده باشیم کارنامهء عملی ما نشان میدهد که آن را هنوز بدرستی نیاموخته ایم. واقعیت این است که در این شرایط، اگر این گره گشودنی است، بوسیله مشارکت آزادانه مردم سرانجام خواهد گرفت و اگر معضلات آن از راه احترام به آزادی و مشارکت شهروندان، گشوده نشود جامعه شکست خورده و نیروی سازندگی و رمق ایستادگی در برابر استبداد را نخواهد داشت و قدرت رزمندگی خود را از دست خواهد داد.>>>
در مجموع، فکر می‌کنم بزرگ‌ترین تجزیه‌طلب، آن حاکمی است که در تهران نشسته و این مردم را از همه حقوق فرهنگی، اجتماعی و سیاسی خود محروم کرده و آنان را در فقر و تنگ‌دستی نگه داشته‌است. آنها بر روی دریایی از نفت زندگی می‌کنند، اما به جای آن که شهرها و روستاهایشان آباد بشود، مدام همه چیز ویران‌تر می‌شود، چرا که پول حاصل از فروش نفت به جیب سرداران سپاه و روحانیان حاکم می‌رود. بنابراین بزرگ‌ترین تجزیه‌طلب آقای خامنه‌ای است که با وجود اطلاع از عمق فقر و محرومیت‌های اعراب خوزستان، باز با همه چیز به شکل امنیتی برخورد می‌کند و به سرکوب آنان دستور میدهد.>>>
مشکلات یک شهروند بهایی در تهران کشور ما سرشار از تبعیض است. نمی‌دانم در جریان وضع دلار یا سکه هستید یا خیر؟ ولی همان را نیز ازجمله گردن بهایی‌ها انداخته‌اند و می‌گویند با خرید زیاد ارز کشور را به این روز انداخته‌اند. هم وزیر اطلاعات و هم کیهان هر دو به دروغ، مشکلات و بحران اقتصادی را به بهایی‌ها نسبت می‌دهند. به راستی بهایی‌ها کی هستند؟ در برابر چشمانم زندگی اقتصادی یک خانواده بهایی کاملاً فروپاشید. من که همیشه در این مواقع کوتاهی نمی‌کردم در مورد او کوتاهی کردم و گفتم بالاخره هم‌فرقه‌ای‌های آنها کاری خواهند کرد!>>>
جنبش اعتراضی مردم ایران که در پی انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 و با شعار “رای من کو” آغاز و به “جنبش سبز” شهرت یافت، را می توان سرفصلی تازه از مبارزات بی خشونت، در تاریخ معاصر ایران برشمرد. مبارزاتی بی بدیل، با بدنه ای متکثر و مبتنی بر آموزه ها و تکنولوژی های نوین ارتباطی، که پیش از این، مورد توجه جنبش های اجتماعی و سیاسی ایرانیان قرار نگرفته بود؛ جنبشی که در بطن خود، تکثر را به رسمیت شناخته و می کوشد با اتکا به اصول مبارزات بی خشونت، تغییری در ساختار قدرت ایجاد و بستر تحول سیاسی و اجتماعی به شیوه مسالمت آمیز و عاری از خشونت را مهیا کند. چرایی اتکا به استراتژی مبارزه بی خشونت؛ چگونگی ایجاد و رعایت شخصیت و اصول اینگونه مبارزات؛ نقش رهبری در تدوین اهداف، استراتژی و برنامه عمل؛ رابطه رهبری و بدنه جنبش؛ چگونگی طراحی تاکتیک های مبارزاتی و چالش های عمده جنبش، پرسش هایی است که نگارنده می کوشد، در این مقاله تحلیلی به آنها پاسخ دهد.>>>
اسطوره ها پیروزمندانه به خانه باز میگردند زندگی ما در حال انتقال به دوران جدیدی است؛ دورانی که شواهد آن نشان می دهند که نقطهء تلاقی و تلفیق ذهنیت و عینیت بار دیگر در حال بازگشت به زندگی زمینی و واقعی انسان ها است. آثار این دوره نشان میدهد که اسطوره های نوین بار دیگر با دوپای خود بر این زادگاه انسان فرود آمده اند. تفاوت اما این بار نسبت به دوران باستان در این است که اسطوره های جدید توجیه گر ترس و ناآگاهی انسان و یا عامل حوادث طبیعی نیستند، بلکه چشم انداز انسان مدرن در آیندهء نه جندان دور را ترسیم می کنند...>>>
متن کامل گزارش پايانی مصوب شرکت کنندگان در نشست استکهلم جمع متنوعی از مخالفان جمهوری اسلامی ایران، در تاریخ 15 و 16 بهمن ماه 1390 (4 و 5 فوریه 2012)، به دعوت مرکز بین المللی اولاف پالمه در سوئد گرد هم آمدند و در یک فضای دوستانه، بر ادامه گفتگو و ضرورت وفاق ایرانیان برای نفی استبداد، نفی هرگونه تبعیض و نقض حقوق بشر، برای دموکراسی بر مبنای جدایی نهاد دین از دولت، و انتخابات ازاد بر اساس معیارهای بین المللی توافق کردند. شرکت کنندگان در این نشست، برای تداوم و گسترش این گفت و گوها در جمع هر چه بزرگتری از نیروهای اپوزیسیون هم صدا شدند. پيوند به ليست کامل امضاء کنندگان>>>
مقایسه آنچه طبرزدی از زندان اوین می گوید با آنچه اکبر گنجی از قلب امریکا می گوید بسیار جالب است. گنجی در پی قطبی سازی اپوزیسیون است: «اپوزیسیون ملی» (طرفداران نظریه گنجی) در مقابل «اپوزیسیون همسو:، و طبرزدی با واقع گرایی و روشن بینی همیشگی مسیری را از طریق همبستگی ملی در مقابل جمهوری اسلامی می بیند: طبرزدی می گويد: «معمولاً حکومت ها عامل جنگ هستند، تفاوتی نمی کند که خامنه ای عاملی برای جنگ افروزی باشد و یا غرب بخواهد برای تأمین منافع خود به کشور ما آسیب نظامی وارد نماید مهم این است که در این میان مردم ما باید به سرنوشت خود جدا از سرنوشت مستبدان تاریخ بیندیشند. دموکراسی از طریق جنگ و حملهء نظامی در هیچ کشوری بوجود نمی آید و هر گزینهء نظامی از سوی قدرت های غربی برای بسط دموکراسی در ایران محکوم به شکست است. بنا بر این نیروهای سیاسی اجتماعی و مبارزان مدنی در تصمیم گیری تاریخی برای ایجاد و استقرار دموکراسی در کشور خود باید سرنوشت ملی را بدست بگیرند و از مشارکت تمامی نیروهای سیاسی و اجتماعی و نیروی عظیم مردم ایران در تمام مراحل مبارزات استفاده نمایند». گنجی اما می گويد: «حل مسالمت آمیز مناقشه ی هسته ای نیازمند اقدامات طرفین اصلی درگیر ماجراست. اما این امر، مطلوب بخشی از مخالفانی نخواهد بود که در انتظار سرنگونی جمهوری اسلامی از راه حمله ی نظامی آمریکا و متحدانش هستند. اگر مصالحه ای میان جمهوری اسلامی، آمریکا و اروپا و دیگر دولت های درگیر صورت پذیرد، مسألهء سرنگونی جمهوری اسلامی چه خواهد شد؟ پس باید به دولت های غربی فشار آورد که هدف اصلی را "سرنگونی جمهوری اسلامی" قرار دهند و برای آن، "اپوزیسیون همسو" ی با خود بسازند. نباید اجازه داد تا این "فرصت" از دست برود. اگر دولت های غربی یک گروه از مخالفان مقیم خارج را به عنوان "اپوزیسیون ایران" به رسمیت بشناسند، عملیاتی کردن پروژهء لیبی در ایران راحت خواهد شد. فقدان پایگاه مردمی اهمیت چندانی ندارد، دولت های غربی و رسانه هایشان قادر به "چلبی سازی" هستند. کافی است با تبلیغات فرد یا جمعی را جا بیاندازند و ایران را لیبیائیزه کنند. اوباما باید نشان دهد که توان چنین کاری را دارد، والا اگر "عامل" جمهوری اسلامی نباشد، حداقل خواهان دوام آن است».
|
|
© 2007 ـ New Secularism - Admin@newsecularism.com - Fax: 509-352-9630 |
||
اعراب
ایران چه می‌خواهند؟
جنبش
سبز؛ جنبشی بی خشونت؟
