حقوق بشر و افق دید ما

گفتگو با محمدرضا نیکفر

گفتگوگر: سپیده شایان ـ راديو زمانه

مبارزه با نظام تبعیض، مبارزه سیاسی است. مبارزهء حقوق بشری در معنای اخص آن بخشی از این مبارزه است با تمرکز بر محور حق ِ برخورداری از حق. هیچ تقابلی میان مبارزهء سیاسی و مبارزهء حقوق بشری وجود ندارد. ولی بایستی میان آنها بر اساس حوزه‌های اختصاصی تمایز قایل شد. وقتی ببینیم که بار اصلی مبارزهء سیاسی بر دوش مبارزهء حقوق بشری، در معنای اخص آن، می‌افتد باید بدانیم که اشکالی وجود دارد. نباید ذوق‌زده شویم، از این که می‌بینیم همگی، کنشگران "حقوق بشر" شده‌ایم. به سادگی می‌توان پی برد، بسیاری از سنگرها خالی شده‌اند، سنگرهایی برای پیشبرد تقابل در عرصه جامعه. این حضور همگانی در سنگر حقوق بشر، در خارج از کشور است که رخ می‌دهد. اشکالی ندارد، به شرط آنکه کارهای ممکن و لازم دیگر فرو گذاشته نشوند. در خارج از کشور نیز می‌توان در تقویت جامعه مدنی درون کشور کوشید.>>>

آسیب‌های آشفتگی زبانی به فرهنگ سیاسی

گودرز کیوان

اين نوشته درباره‌ی بخش بسیار کوچکی از رنج‌های فراوانی است که ملت ایران در زمینه‌های گوناگون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در دهه‌های گذشته کشیده است. همه‌ی این رنج‌ها پیامد چیره بودن رژیم‌های ستمگر، خودکامه و تبعیض‌گر، بر این سرزمین بوده که از ترس به لرزه در آمدن پایه‌های فرمانروایی خود، جلوی پدید آمدن و بالیدن ساختارهای اجتماعی نوین (مدرن) را گرفته‌اند، و در فرار خود از نوگرایی ساختاری، نخستین چیزی که پایمال می‌کرده‌اند، منافع ملت بوده است. این رنج که شاید کمتر به آن توجه می‌شود ولی می‌تواند سدی نیرومند در برابر گشایش سیاسی و سپس پیشرفت اقتصادی و فرهنگی باشد.>>>

اعلام خطر و هشداری به نیروهای دمکرات ایران

فرید راستگو

ما نمی توانیم، مثلاً، از خانم نسرین ستوده و یا آقای فریبرزرئیس دانا و آقای محمد ملکی که در زندان های مخوف جمهوری اسلامی بسر می برند بخواهیم برای تشکیل آلترناتیو دمکراتیک گام بردارند. ولی از نیروهای دمکرات خارج از کشور که در محیطی امن تر زندگی می کنند می توانیم انتظار داشته باشیم که با همکاری های مشترک بر علیه نظام ولایت مطلقه فقیه و همگرائی در راه ایجاد جبهه ای دمکراتیک قدم بردارند. نیروهای دمکرات بعد از سه دهه زیستن در خارج می توانند بر اساس مبانی مشترک همکاری نمایند و با نزدیک شدن به یکدیگر در جهت طرح و ارائه آلترناتیو دمکراتیک گام های موثری بردارند و باید تلاش کنند تا کارائی بهترو مثبت تری داشته باشند.>>>

حمید آقایی

فرانسیس فوکویاما پس از سقوط نظام های کمونیستی در بلوک شرق تز «پایان تاریخ» را داده بود، به این معنی که "لیبرال دمکراسی" پس از پیروزی بر مدل های کمونیستی تنها مدل مطلوب و پایدار برای اداره جوامع بشری خواهد بود و خواهد ماند. اکنون بنظر میرسد که خود این تز نیز پس از بحران های مالی که از سال دو هزار و هست آغاز شده است، به پایان عمر خود نزدیک شده است، بطوریکه خالق آن نیز خود در پی مدلی جدید برای نجات طبقه متوسط این کشورها و خروج از بحران بر آمده است. در این واقعیت شکی نیست که این مدل که عمدتا در کشورهای نسبتا دمکراتیک و پیشرفته پیاده شده است، از مفهوم واقعی دمکراسی که همانا باز گرداندن قدرت به مردم تعریف میشود، بسیارفاصله گرفته است.>>>

کدام سکولارند؟

دست راستی با آزادی دست چپی مخالف است اما دست چپی کاری به دست راستی ندارد!

کتاب «آلترناتيو»

بقلم اسماعيل نوری علا

بر روی اينترنت منتشر شد>>>