برگزاری مراسم نمایشی/ دولتی/ فرمایشی روز اشغال سفارت آمریکا در تهران و شهرستان ها و روستاها که همراه با "آورده شدن" بسیج دانش آموزی است، از یک واقعیت پرده برمی دارد و آن این است که رژیم جمهوری اسلامی نه تنها  از وقوع این حادثه عذرخواهی نمی کند و پشیمان  نیست بلکه با شدت بیشتری این مراسم پوچ را برگزار می کند. تمام کسانی که در داخل و خارج از کشور برای عادی سازی رابطه ایران و آمریکا تلاش می کنند از یک نکتهء مهم غافلند و آن اينکه جمهوری اسلامی ماهیتی یک سره متفاوت با سایر دیکتاتوری ها دارد. دیکتاتوری جمهوری اسلامی تمام مفاهیم علوم سیاسی و روابط بین الملل را مورد تمسخر قرار می دهد و زورگویی های خمینی و خامنه ای را با دین و مذهب گره می زند. آقای خامنه ای حماقت و بی تدبیری و زیر پا گذاشتن عرف دیپلماتیک دانشجویان خط امام را "شجاعت انقلابی" می نامد و از نسل جوان کنونی نیز می خواهد همین راه "اشتباه و صد در صد غلط" را ادامه دهند. بنابراین، تا زمانی که نظام "ایدئولوژیک و غیرعادی" جمهوری اسلامی در میهن ما حکومت کند آنچه جهانیان از ایران خواهند دید و شنید غوغا سالاری، بی نزاکتی و سخنان توهین آمیز و زشت خواهد بود. آقای خامنه ای امروز شخصاً سعی می کند با ایجاد حالت کینه و نفرت از آمریکا سیاست های استبدادی خود را بر ملت ایران تحمیل کند. آنچه از تلویزیون حکومتی بطور مداوم دیده می شود وارونه جلوه دادن واقعیت هاست. گمان می کنم قدرت بدون پاسخگویی و محدودیت، آقای خامنه ای و شرکایش را دچار نوعی جنون قدرت کرده که تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند وضعیت کشور را "عادی" کنند و از ایجاد نفرت و کینه و دشمنی با سایر کشورها "لذت"می برند و برای مردم ایران ناامنی، بی آبرویی و توسعه نیافتگی را به همراه دارند. این رژِیم نه تنها اصلاح ناپذیر است بلکه روز به روز بیشتر به افراط گرایی و تندخویی و دروغ گویی تمایل پیدا می کند؛ که یکی از روشن ترین نمادهای این تندروی برگزاری تظاهرات بسیار مسخره و کم رونق اما پر سرو صدای روز سیزده آبان است، اعتقاد دارم شعار مرگ بر آمریکایی که توسط جمهوری اسلامی تبلیغ می شود طلب نابودی فقط برای آمریکا نیست بلکه نشانگر نفرت و خشم این رژِیم از دمکراسی و مظاهر مدرنیته است؛ منتها به جای مرگ بر دمکراسی  سی و دو سال است سران این حکومت شعار مرگ بر آمریکا سر می دهند. (آرشيو)

تصميم های بلاتکليف

هنگامی که اردوگاه اپوزيسيون غير اصلاح طلب در برابر لحظاتی از تاريخ قرار می گيرد که در آنها، بخاطر مبارزات ضد ديکتاتوری ملت بجان آمده، امکان فروپاشی رژيم ديکتاتوری در چشم انداز محتمل آينده نمودار می شود، بلافاصله اين پرسش محتوم نيز رمطرح می شود که «برای ادارهء مبارزه تا پيروزی، و سپس تا برقراری نظامی دموکراتيک، کدام نيرو می تواند مسائل عمدهء مبارزاتی پيش از فروپاشی را حل و فصل کند و مبارزات ملت را سامان بخشد؟» و درست در همين لحظات هم هست که اپوزيسيون مزبور به ضعف مفرط ناشی از ساختار تک سلولی آحاد جمع خود واقف می شود.>>>

تشکر از منتقدین عزیز و چند سوال از دوستان

نيک آهنگ کوثر

دوستی می‌گفت ناراحتی بسیاری از سبزها این است که «نیک‌آهنگ» از رهبران و نزدیکان شان مسوولیت خواسته. همین. راستش شاید دلیل قانع کننده‌ای باشد. هفتهء پیش که مطلبی دربارهء مرگ آیت‌الله لاهوتی در خودنویس داشتیم، حس کردم از همان اول چه کلاهی سر انقلابیون عاشق رفته. بيست و نه سال سکوت در بارهء مرگ مشکوک وحید لاهوتی و پدرش. یعنی هاشمی رفسنجانی و احمد خمینی نفهمیدند چه کسی پشت ماجرا بوده؟ این همه سال سکوت کرده‌اند، بعد دوباره آمده‌اند وسط میدان، مدعی دموکراسی هم هستند. دموکراسی مگر بدون مسوولیت خواستن می‌شود؟>>>

نگاهی به کار دو شخصيت رسانه ای

شهرام فريدونی

تاسف واقعی آنجا شروع می شود که می بینیم عده ای هم در جهان آزاد، بجای استفاده از فرصت و  فراگیری این نکات، همان طرز فکر، باند بازی، و خودی و غیر خودی کردن های خود را در کارهایشان اعمال می کنند و جرأت باز کردن زنجیرهایی که صاحبان قدرت بر دست و پای آنها زده اند را ندارند. زمانی که فردی لحظه ای از حمایت یک گروه و یا یک سری اشخاص غفلت نمی کند، او می تواند، شریف باشد، شجاع باشد، نویسنده و غیره هم  باشد. بزبان دیگر، می توان او را  خیلی چیزها خواند، اما بطور قطع  نمی توان او را خبرنگار نامید.>>>

آفرين بر نظر پاک خطا ‌پوشش باد

پاسخی به «دکتر احمد صدری» ها

مهدی اصلانی و ايرج مصداقی

جناب دکتر احمد صدری باور بفرماييد ما برای دانستن تاريخ ديدار شما با "استاد آيت‌الله مصباح" به هر دری زديم، از جمله با مراجعه به سايت دانشگاه محل تدريس‌تان "ليک فارست". در صفحه‌ی مربوط تعداد دفعاتی را که هر ساله با راديو بی‌ بی سی، صدای آمريکا ، راديو فردا مصاحبه کرده‌ايد را همراه با نام مصاحبه‌کننده‌گان مشخص کرده‌ايد... تاريخ و عنوانِ تمامِ نشست‌ها و سخنرانی‌هايی که در خارج از کشور داشته را دقيقاً مشخص می‌کنيد، اما کوچک ترين اشاره‌ای به سخنرانی در "محضر استاد محمدتقی مصباح يزدی" و «دانش‌پژوهان» باقرالعلوم و سخنرانی در سازمان »حوزه و دانشگاه» نمی‌کنيد. چرا؟>>>

آرامشی که آرامش دوستدار بر هم زد

ف.م. سخن

آرامشی که آقای دوستدار با انتشار نامه شان به يورگن هابرماس بر هم زدند آرامشی ست که دير يا زود به هم می خورْد و حرف های فروخورده به شکلی آتشفشانی از قلم ها جاری می شد و چه خوب که اين حرف ها در همين دوران رکود و سکون جنبش های سياسی بيرون ريخت و مشکلاتِ نظریِ انباشته و حل نشده را نشان داد.>>>