پیرامون توافقنامهء دو حزب کردستان ایران

بیانیهء سازمان جمهوری خواهان ایران

اختلاط و پراکندگی اقوام ایرانی تشکیل اقلیم جداگانه ای از کرد زبانان را در ایران با مشکلاتی مواجه می سازد که منادیان "فدرالیسم ملی- جغرافیایی" بدیده نمی گیرند، و اولین مشکل تعیین این جغرافیاست که به تنش های قومی بین ترک و کرد و سایر قسمت های مختلط کرد نشین دامن خواهد زد. مشکل دیگر ایجاد حکومت ها یا قدرت های خودسر قومی پیش از تحکیم دمکراسی در ایران و انحصار قهر در دست یک دولت قدرتمند دمکراتیک است. با درس آموزی از تجربهء انقلاب مشروطیت و انقلاب اسلامی، به جرات می توان گفت که چنین روندی باعث درگیری های خشونت بار خواهد شد و مسلم است که پیش آمدن این سناریوی تکراری، به دمکراسی نخواهد انجامید. این اندیشه خام را باید از سر بدر کرد که ما نخست "حاکمیت آینده کردستان" را بوجود می آوریم و سپس بر حسب شرایط، بخشی از اختیارات حکومتی را به دولت مرکزی واگذار می کنیم.>>>

توافقنامه ای که حجت را بر ایران و ایرانیان تمام کرد

دفتر سیاسی جنبش آذربایجان برای دمکراسی و یکپارچگی ایران

اندیشهء سست رهبران سازمان های خواهان ایجاد حاکمیت و قانون اساسی جدا از ایران، که اکثریت آنها از شهرهای سنی نشین آذربایجان غربی و کردستان هستند، بیش از اینکه حقوق اجتماعی و فرهنگی و سیاسی مردم نیک سرشت کرد را تامین کند، به آن زیان های جبران ناپذیری وارده کرده و می کند. گفتمان سیاسی و آزادیخواهی مردم شریف و نیک پندار کرد را در محدودهء کوچک و تنگ «فدرال قومی و زبانی» زندانی کرده است. این در شراطی است که جهان با شتاب فراوان بسوی برداشتن مرزها حرکت می کند. “جنبش آذربایجان برای دمکراسی و یکپارچگی ایران” بندهای دو، سه و هشت این توافقنامه ضد تمامیت ارضی و یکپارچگی ملی ایران را بشدت محکوم می کند.>>>

 نغمهء شوم تجزیهء ایران

علی کشگر

شاید برای روشن شدن اذهان آن دسته از گروه‌ها و کسانی که به نام «دیالوگ» یا ایجاد «آلترناتیو آبرومند» با اعضای کنگره ملی کردهای شمال آمریکا توافقنامه فدرال امضا کردند، و نمایندگان سازمان های تجزیه طلب را به کنفرانس های خود، به هزینه نئوکان‌ها و تازگی هم با سرمایه کشورهای عربی از برلین تا پاریس و لندن، و جدیداً هم سوئد و بروکسل دعوت کرده و می‌کنند، و یا برای روشن شدن آن دسته از سازمان هایی که سالیان دراز با نادیده گرفتن مواضع ضد ایرانی این احزاب اعلامیه‌های مشترک سیاسی با آن‌ها صادر و دست اخوت و دوستی به آنان داده‌اند لازم باشد یک بار با هم توافقنامهء مشترک اخیر حزب دمکرات کردستان ایران با حزب کوملهء کردستان ایران را مرور کنیم تا انطباق سخنان آنروزشان با مواضع این توافقنامه آشکار‌تر شود، شاید تا دیر نشده کسان بخود آیند.>>>

مخالف حضور خيابانی بودم و هستم

گفت‌وگو با عباس عبدی

گفتگوگر: محسن مهديان ـ سايت الف

سياست اصلاح طلبی انتقاد از حکومت و کوشش برای اصلاح آن است ولی نه در حدی که به تقابل بيانجامد، تقابل هم نه اينکه شما بگوييد کار ما اشکال نداشته و يک کار منطبق بر حقوق بوده است تقابل يک امر واقعی است که در صحنه عمل رخ می‌دهد... آقای خاتمی رای داد، اولين کاری که حکومت بايد در پاسخ اين عمل آقای خاتمی انجام می‌داد اين بود که محدوديت استفاده از نام ايشان را در مطبوعات بردارد هر چند آن محدوديت هم غيرقانونی است. چرا يک روزنامه نمی‌تواند خبر مربوط به آقای خاتمی را بزند؟ [می گويند] ايشان در مورد زندانيان سياسی صحبت می‌کند؟ مگر قبلاً هم که در حکومت بود در مورد زندانيان صحبت نمی‌کرد؟.. به نظرم رأی آقای خاتمی اثر خود را گذاشت و «اتفاقی اصلاحی» را که در اين چهار ماه می ‌بينميم، تا حدی ناشی از اين رأی است. اين‌طور نيست که مشکلات يک شبه حل شود و اين فاصله و نقار نه تنها برای هر دو طرف نفعی ندارد برای اشخاص ثالث که مردم هستند هم نفعی ندارد. بايد از خود گذشتگی کنند و مسير را تصحيح کنند و جلو بروند.>>>

رابطۀ دین و قدرت در مصر

محمد محق

اکنون و پس از ین تحولات، رو در رویی به صورتی دیگر رخ نموده است. به نظر می رسد که این بار بخت اخوان در چیرگی بر رقیب دیرینه قوی تر از گذشته است. یکی به این دلیل که خشم رسوب کرده در روان مردم بر ضد نظام حاکم گذشته اکنون متوجه سران ارتش به عنوان بقایای آن نظام است، و ضرباتی که بر آن وارد گردد و از صلاحیت های آن بکاهد، مایۀ خشنودی طیف های وسیعی از جامعۀ مصر می گردد... در مصر رابطۀ دین و قدرت همچنان امری چالش بر انگیز است. اختتام این مشکل، مستلزم تلاش تئوریکی برای تعریف نسبت دین و قدرت به شکل عام، و دین و حکومت به شکل خاص است. اخوان بارها گفته است که خواهان حکومت دینی نیست، بلکه حکومتی مدنی می خواهد. با این ادعا کوشیده است مرز خود را با ولایت فقیه و نیز گروه های بنیادگرای تمامت خواه مانند طالبان و القاعده جدا نماید. اما فراتر از این کلی گویی، هیچ تلاش مهمی برای ابهام زدایی از قضیه سامان نداده است تا دیده شود که نهاد دین جایش در کجا است و نهاد قدرت چه نسبتی با آن دارد.>>>

ما استاد سکولار نمی خواهيم!

کامران دانشجو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری

کامران دانشجو، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با هشدار در مورد وجود "اساتید سکولار" در دانشگاه ها، به انتقاد از وزرای علوم قبل از خود پرداخت و اظهار داشت: "من نشنیدم در این دوران سی و اندی ‌ساله انقلاب، وزیری بگوید که ما استاد سکولار نمی‌خواهیم."  وی با تاکید بر اینکه دانشگاه "جای کف و سوت کشیدن و هو کردن این طرف و آن طرف نیست" گفت: "به نظر من این لاابالی‌گری سیاسی است نه نشاط سیاسی". به گزارش خبرگزاری فارس، آقای دانشجو امروز دوشنبه 13 شهریور در جمع "اتحادیهء انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل!"، یک تشکل دانشجویی محافظه کار، تاکید کرد: "باید از فتنه 88 درس بگیریم و این بدان معناست که نباید اجازهء ایجاد فضای هیجانی کاذب و غیرمنطقی را به سوء استفاده‌ کنندگان بدهیم." اظهارات جدید کامران دانشجو در آستانه سال جدید تحصیلی عنوان می شود. وی چند ماه پیش نیز گفته بود: "کسانی که در فتنه سال 88 فعال بوده و بعد از اتمام حجت رهبر معظم انقلاب در نمازجمعه تیرماه همان سال، همچنان به فتنه گری ادامه دادند، حق ورود به دانشگاه ها را ندارند." آقای دانشجو، در بخشی دیگر از صحبت های امروز خود با انتقاد از برخی "مسئولان دانشگاه ها" که به گفته وی اجازه "حرف زدن از از امام و انقلاب" را در دانشگاه ها نمی‌دهند گفت: "آن دسته از مسئولین دانشگاه‌ها که این اجازه را نمی‌دهند قطعاً یا غافل‌اند و یا جاهل، چون حفظ نظام به حفظ گفتمان امام و انقلاب وابسته است." وی افزود: "اگر من هم در همان فضای قبلی موضع‌گیری و حرکت می‌کردم قطعا این‌قدر حمله به ما نمی‌شد."(آرشيو)>>>

آرشيو>>>