اگر سحابی نبود این انقلاب هم نبود

همچنانکه تظاهرات شبانه در يمن ادامه دارد، بر اساس اعلام مقامات دولتی يمن، در چهار شنبه شب گذشته بيست و پنج نفر به قتل رسيده و، در پی آن، صدها زن يمنی، بعنوان اعتراض به سرکوب بيرحمانهء قيام عمومی مردم اين کشور بوسيلهء نيروهای دولتی، حجاب سنتی خود را به آتش کشيدند. اين زنان در چهارشنبه شب پارچهء بلند و سياهی را در عرض خيابان اصلی شهر صنعا گسترده و سپس حجاب های خود را که «مکرمه» خوانده می شود بر روی آن انداخته و بر روی تودهء حجاب ها نفت ريخته و آنها با آتش کشيدند. همراه با برخاستن شعلهء آتش زنان کوشنده ورقه هائی را در بين مردم پخش کردند که از آنها طلب حمايت و محافظت شده بود.>>>

توکل کرمان، اولین زن برنده ی جایزه ی صلح نوبل

نویسنده: عرفات مدابش
مترجم: موسی

در تظاهرات و اعتراض های خیابانی که زنان و مردان جوان يمن در ماه فوریه امسال آغاز کردند و در آن خواهان سرنگونی رژیم علی عبدالله صالح هستند، این زن تلاشگر یمنی، همیشه در صفوف مقدم آن قرار می گیرد و استمرار و قاطعیت انقلابی آن را علیه رژیم، نمایندگی می کند. توکل معتقد است که تنها از این طریق جنبش به نتیجه خواهد رسید. این زن خستگی ناپذیر بارها شب هنگام بازگشت به منزل، توسط ماموران امنیتی بازداشت می شد و روزها در زندان می ماند و هر بار مردم با اعتراض و تظاهرات در برابر زندان و دیگر موسسات دولتی رژیم را مجبور به آزدی او می کردند... به عقیده ناظران این جایزه و این رویداد تاریخی و مهم عزم جوانان دختر و پسر، زن و مرد را دوچندان می کند و آنان را به اعتراضات و تظاهرات خویش در میدانهای تغییر و آزادی جهت تغییر و سرنگونی رژیمها کوشاتر و مصمم تر خواهد کرد...>>>

ملت ها مانند نسل ها هستند.  همان گونه که نسل جوان را نمی توان از تکرار اشتباهات نسل پیشین منع کرد و به درس آموختن از تجربیات آنان واداشت، ملت ها نیز غالباً رغبتی به آموختن درس از تجربهء ملت های دیگر نشان نمی دهند و البته مانند نسل جوان حق آنان است که خود با پرداخت بها به کسب تجربه های خاص خود بپردازند. راهبرد بنگاه سخن پراکنی بی بی سی بر اساس آگاهی بر این اصل تنظیم شده است: مردم تونس حق دارند که تجربهء حکومت اسلامی خمینی و میراث داران اش را به فراموشی بسپارند...>>> 

بن بست سرپوشيدهء آقای اکبر گنجی

پايان وحشيانه و شرم آور زندگی معمر قذافی، ديکتاتور ديوانهء ليبی، را می توان از زوايای مختلفی مورد بررسی قرار داد. اما هفتهء پيش آقای اکبر گنجی، روزنامه نگار و پژوهشگر و زندانی سابق، از آن بهانه ای ساخت تا در سايت بنگاه سخن پراکنی بريتانيا (همان بی.بی.سی مشهور خودمان که گويا با دول غرب ارتباطی ندارد)، ضمن افشا کردن نقشه های بلند مدت امريکا برای «ليبيائيزه کردن ايران»، چند «نيش غولی» هم حوالهء کسانی کند که در راستای متحد کردن نيروهای سکولار ـ دموکرات و خواستار پايان دادن به حکومت اسلامی در ايران تلاش می کنند.>>>

دو مطلب از اکبر گنجی

نگاهی دیگر: لیبیائیزه کردن ایران؟

و

حقوق بشر یا پیاده نظام آمریکا؟

مبارزه ی اصلی در ایران صورت می گیرد. ایرانیان مقیم خارج به عنوان تابع داخل عمل می کنند. وقتی در داخل حرکتی یا شوری در می گیرد، خارج کشور هم فعال می شود. وقتی داخل سرکوب می شود و حرکتی ظاهر نمی شود، خارج نشینان هم به کنج خلوت و تنهایی و تک افتادگی خود باز می گردند. مخالفان مقیم خارج هنوز قادر نیستند برای هدف والای آزادی زندانیان سیاسی بسیج شوند، بعد از اتحاد برای اهداف مهمتر سخن گفته می شود. در حال حاضر فقط دول غربی چون آمریکا می توانند بخشی از "مخالفان متعارض" را با وعده و وعید گرد هم جمع آورند.>>>

نکته ای دیگر برای همسازی اپوزیسیون

فرهنگ قاسمی

اگر ادعا شود که در حال حاضر در سپهر اپوزیسیون جمهوری اسلامی درجه ناهمگرایی و همینطور، در پاره ای موارد، درجه تضاد به مرحلهء بسیار بالایی رسیده است براستی اشتباه نکرده ایم. اگر چه سال هاست که توسط بخشی از فعالین سیاسی و اجتماعی کوشش های زیادی برای نزدیکی‌ و تفاهم در میان اپوزیسیون می‌ شود، اما هنوز نه تنها اپوزیسیون نتوانسته است در خود توازنی ایجاد کند، بلکه گاهی‌ دامنه اختلافات در اثر موضعگیری ها و تحلیل های سیاسی از وقایع تاریخی -‌ سیاسی از حدود و ثغور خود فرا تر رفته و مشکلات اپوزیسیون را افزایش می‌ دهد.>>>

همانگونه که رهبر با تحریک عاطفی، توده ها را رهبری می‌کند، توده‌ها نیز تحریک عاطفی را به رهبری باز می‌گردانند و از راه ستایش‌های بی‌مرزی که از او می‌کنند، خرد او را از او می‌ستانند و او را تابع تصویری می‌کنند که از او خلق کرده‌اند؛ تا جایی که او نه تنها به امامت خود باور می‌آورد، بلکه بتدریج بال‌های جادویی را به شانه‌های خود می‌بندد تا از نردبان قدرتی فراطبیعی بالا رود و به اریکه‌ی خدایی گام بگذارد. آنچه که رهبر را به زیر رهبریِ تصویری که توده ها از او ساخته‌اند قرار می دهد، لذت بیمار گونه‌ای است که او از ستایش شدن می‌برد و نمی‌داند که توده‌ی ستایش کننده با ستایش بی‌مرز خود از او، بواقع به حریم فردیت و استقلال او تجاوز می‌کنند.>>>

درگیری‌هایی که نه در «آیندهء احتمالاً دور» بلکه در ماه‌های آینده شاهد آن خواهیم بود، بیش از هر چیز پیرامون تغییر نظام به دست خود نظام خواهد بود: جریان ولایت مطلقه فقیه، درگیر با دو جریان «فتنه» و «انحرافی»! سخنان خامنه‌ای مبنی بر حذف «انتخابات» ریاست جمهوری بازتاب سیاسی این تغییر در ساختار قدرت است که هر دو جریان «فتنه» و «انحرافی» را بیش از پیش علیه «رهبر» بسیج می‌کند. در این میان، نیروی مردم را آن جریانی خواهد ربود که برنامه عملی سیاسی و اقتصادی نه برای تبلیغات انتخاباتی بلکه برای حل مشکلات فراگیر جامعه داشته باشد.>>>

«خواب‌های خوش» خامنه‌ای در دنيای بدون احمدی نژاد

مجید محمدی

علی خامنه‌ای در سفر به کرمانشاه در مورد نظام اداره‌ی کشور و مهندسی نظام سياسی گفته است: «در شرايط فعلی نظام سياسی کشور، رياستی است و رییس ‌جمهور با انتخاب مستقيم مردم برگزيده می‌شود که شيوه خوب و مؤثری است اما اگر روزی در آينده احتمالا دور، احساس شود که نظام پارلمانی برای انتخاب مسئولان قوه مجريه بهتر است هيچ اشکالی در تغيير ساز و کار فعلی وجود ندارد.» بدين ترتيب کار وی از بلند فکر کردن در اين موضوع گذشته و دارد زمينه را برای تغيير قانون اساسی و حذف مقام رییس جمهور آماده می کند.>>>