مهیار فرآورده>>>

شورای شهر فلورانس در جلسه ماه مارس 2011 خود، درخواست کمیسیون شورای صلح و همبستگی بین المللی این شهر مبنی بر اهدای زنبق طلایی شهر فلورانس به نسرین ستوده را پذیرفت. بر اساس مصوبات این شورا، زنبق طلایی به افراد یا سازمان هایی اهدا می شود که گام هایی شایسته در پیشبرد و برقراری صلح و دفاع از حقوق بشر برداشته اند و در این راه با آسیب و آزار هم رو به رو بوده اند. فریده کرملویی، از فعالان کمپین در ایتالیا، با ارسال اطلاعیهء این شورا به «تغییر برای برابری» می گويد: « این جایزه هر دو سال یک بار به دو نفر اهدا می شود که کاندیدای سال 2010 نسرین ستوده و پدر بارتولینی هستند». در اطلاعیهء شورای شهر فلورانس آمده است: «نسرین ستوده، وکیل مدافع حقوق بشر در ایران است. او مدافع حقوق کودکان است و وکالت کودکان زیر 18 سال را که به مجازات مرگ محکوم شده اند بر عهده داشته است. نسرین از مخالفان تبعیض قانونی علیه زنان است و برای برابری حقوق زن و مرد در ایران و علیه قوانین یک طرفه و مردانه مبارزه می کند. نسرین به خاطر همین فعالیت هایش جایزهء حقوق بشر HRI در 2008 را دریافت کرد. او اکنون به خاطر فعالیت هایش و به خاطر وکالت و دفاع از همکارش شیرین عبادی به 11 سال زندان محکوم شده است. پدر ماریو بارتولینی به خاطر 30 سال فعالیت در پرو و حمایت از حقوق بومیان پرویی در برابر سلطهء شرکت های چندملیتی به تحریک بومیان منطقه متهم و بارها بازداشت شده است. شهر فلورانس اين دو تن را سمبل صداقت و دفاع از حق بیان می داند و به همین منظور زنبق طلایی شهر فلورانس را به نسرین ستوده و پدر ماریو بارتولینی تقدیم می کند».  بدين سان، در حالی که جهان کوشش های نسرین را قدر می داند او در سال نو هم از دیدار فرزندانش محروم مانده است. این روزها در میان کسانی که آزادی می شوند، به مرخصی می آیند، اجازه ملاقات با خانواده شان را خود را می یابند خبری از نسرین ستوده نیست. خبری از ملاقات یا مرخصی برای نسرین ستوده نمی شنویم. «مهرآوه» و «نیما» همچنان چشم به در دوخته اند تا در سال نو مادر را ببینند. نیما طی 7 ماهی که از بازداشت نسرین می گذرد حتی یک ساعت هم مادرش را ندیده است. این کودکان انگار قرار است هزینهء ایستادگی مادری را بپردازند که نه اهل معامله است و نه اهل شکستن.

جای خالی زنان در رسانه ها

خاتمبی کینوتی

ترجمه: محبوبه حسین زاده

زنان بهره و سهم مناسبی از آزادی های بسط یافته ای که در یک دههء گذشته به حوزه های اطلاعات و ارتباطات رسیده است، نداشته اند. گزارش مانیتورینگ رسانه در آفریقای جنوبی ابراز تاسف می کند که: «در همهء کشورهای این منطقه و دنیا، شاغلان حوزهء رسانه_ زن و مرد _ در معرض نوعی خود سانسوری قرار دارند که حتی شاید خودشان هم از آن آگاه نباشند چون عمیقاً در طول دوره های رشد و پرورش مان، ثابت و مستحکم شده است». هنوز هم به برابری جنسیتی به عنوان «موضوع مربوط به زنان» نگریسته می شود. مطابق پروژهء مانیتورینگ جهانی رسانه، این مساله به ندرت در رسانه ها مورد توجه قرار می گیرد و در چند مورد معدودی هم که این امر صورت می گیرد، احتمالاً گزارشگر تهیه کننده گزارش، زن است.>>>

زندگی زنان مطلقه زیر نقاب تأهل

نقل از سايت خبرنامهء ملی ايرانيان

بسیاری از زنان ایرانی پس از گذر از مرحله طلاق واقعیت وجودی این مرحله از زندگی خود را کتمان می کنند، برخی از آنان سعی می کنند حلقه ای زرد رنگ تر از گذشته بر دست کنند تا زردی اش به هر نگاه و قضاوتی، فرمان ایست بدهد و گروهی دیگر – گاه حتی با داشتن فرزند- در محیط کار و یا زندگی به گونه ای رفتار می کنند که هرگز از خیابان ازدواج گذر نکرده اند. “نرگس” که دو بار ازداوج ناموفق داشته و این روزها ترجیح می دهد که خود را به عنوان زنی بیوه به جامعه معرفی کند در پاسخ به این پرسش که چرا ترجیح می دهد نقابی از تاهل برچهره زندگی داشته باشد، می‌گوید: “هزار دلیل برای جدا شدن وجود دارد. اعتیاد، خشونت همسر، تضادهای طبقاتی و فقر… ولی فرقی نمی‌کند که تو به کدام دلیل از همسرت جدا شده ای. برای جامعه و خانواده ات فقط یک چیز اهمیت دارد: اینکه تو یک زن مطلقه هستی!…>>>

من یک فاحشه‌ام!

دانا دبیر

الهه می گويد: «من یک فاحشه‌ام. با جرات می‌گویم یک فاحشه‌ام و خوشحالم که مال کسی را نخورده‌ام و یا زیرآب کسی را نزده‌ام تا کار بهتری بگیرم. من خودم خودم بوده‌ام. تمام زندگی و کار من در جسمم خلاصه شد و از این بابت خوشحالم. از دنیایی که شما با دروغ و نیرنگ هم برای خودتان ساخته‌اید بی‌زارم. با مهریه میلیاردی و فکر پول و ثروت یک مرد ازدواج می‌کنید و نمی‌دانید هر شب که به رختخواب می‌روید وبه پول شوهرتان و به تیغ زدن او فکر می‌کنید فاحشگی می‌کنید.»>>>

حق انتخاب، که اصل هویت و حق طبیعی انسان می باشد، در جمهوری اسلامی از او صلب شده و اوج این تکبر بیشرمانه، سلب ساده ترین و پیش پا افتاده ترین خواست زنان یعنی حق انتخاب پوشش و حجاب اجباری رژیم است. آیا شعاری زن ستیز تر از "یا روسری یا تو سری" وجود دارد، که رژیم در آغاز برپائی خود، سر داد؟ نمی دانم ما کر بودیم یا خواب! اما این واقعیت انکار ناپذیر را نیز باید اقرار کرد که رژیم فقاهتی، در یک مورد، تساوی حقوق زن و مرد را همواره رعایت کرده!: در اعمال خشونت و بربریت؛ ضرب و شتم و زندان و اعدام. رژیم در این مورد بخصوص، بی چون و چرا معتقد به تساوی حقوق زن و مرد می باشد؛ و در این راستا، روی آتیلا، مغول ها و اعراب صحرانشین را سفید کرده است!>>>

آرشيو

صدای «نااميدی» از «سبز اميد» در افق صدای امريکا

ماشاالله عباس‌زاده

پخش صدای جوانان مبارز حضور يافته در خيابان‌های تهران (که در يکی‌ از برنامه‌های افق،که به اظهارات آخرين تتمه‌های اصلاح گرايان حکومتی از "مهاجران" حلقه لندن اندر حکايت تطهير زندگی‌ مالی‌ خامنه‌ای نقد دردمندانه ای مي کرد)، همچنين انعکاس قيامت نشدن ايران پس از بازداشت دو تن‌ از نمايندگان ارشد جنبش سبز در داخل کشور، و نيز نقد آشکار يکی‌ از روزنامه نگاران ثابت تفسير خبر از مشکوک بودن منشور‌های منتشره از سوی " سبز اميد"، و ماجرای مديريت مردان نامرئی حوزهء امنيت بر سايت کلمه و نامطمئن شمردن آن از سوی آگاهان در صدای آمريکا، همه نشانه‌های آشکاری هستند که تيم رسانه‌ای کاخ سفيد به "رويکرد تغيير" رغبت کرده اند و، بنا بر شواهد و قرائن، اين مسير ادامه می‌يابد.>>>

آيت الله خمينی>>>