روند تشکيل يک «تيم ملی»

آمدن دوستم، ورزشکار فراموش ناشدنی وطنم، پرويز قليچ خانی، به امريکا برای چاپخش نشريه اش «آرش»، و مطرح شدن رسانه ای ديگربارهء سابقهء ورزشی او، هم در تيم های داخلی و هم در تيم ملی ايران، خاطرات شيرينی از جوانی را در ذهن من زنده کرد و آن هيجانات زنده را که، پا به پای "قليچ"، تماشاچيان امجديه را به آتش می کشيد، ديگرباره در جانم بر افروخت. اما، با فروکش کردن شعله های خاطره و بازگشت به زندگی روزمره، ذهنم پرسشی تازه را پيش رويم نهاد: «در عالم ورزش فوتبال، تفاوت بين تيم های مختلف يک کشور و تيم ملی آن چيست؟ و چگونه می توان، با توسل به تجربه های ورزشی، به امر سياست نيز نظری ديگرگونه داشت؟»>>>

بر اساس آنچه تا کنون شاهد بوده ایم، مردم ایران هدف های بسیاری از تظاهرات و مبارزات داشته اند و از مناسبت های فراوانی برای ابراز نارضایتی خود استفاده کرده اند. آنها تا آنجا پیش رفته اند که مرگ بر خامنه ای هم گفته اند ولی بندرت خواستار سقوط جمهوری اسلامی شده اند. باید در نظر داشت که مرگ بر خامنه ای از نظر لغوی به معنی رفتن رژیم نیست؛ زیرا ممکن است خامنه ای بمیرد و رژیم از بین نرود و کسی دیگر، شاید بهتر و شاید بدتر، جانشین او بشود. مرگ بر ولایت فقیه هم معنی سقوط نظام را ندارد؛ چرا که امکان دارد همین نظام با نام دیگری بزندگی خود ادامه دهد. داشتن هدف های فراوان به معنای عدم تمرکز روی یک هدف استراتژیک و آن هم، منحل کردن جمهوری اسلامی است.>>>

«به کردستان خوش آمدید»

احمد آلتان

مترجم: شیرکوه جهانی

نخست وزیر ترکیه، فردوگاه تازه تاسیس شهر اربیل را که از سوی متحدین ما ایجاد شده، افتتاح کرد. می دانم که این فرودگاه قبلاً در چه وضعیتی بود. کسانی که وارد فرودگاه می شوند، اولین چیزی که با آن برخورد می کنند این جمله است: «به کردستان خوش آمدید». برای کسی که برای اولین بار از ترکیه به این مکان قدم بگذارد، این کلمه بسیار عجیب جلوه خواهد کرد: «کردستان!»... ایجاد خط هوایی مابین ترکیه و کردستان، باز کردن کنسولخانه و شرکت در مراسم افتتاح فرودگاه در کردستان عراق، مسائل خطرناکی نبودند که نگران مان کنند. اکنون دیگر ما از کردستان عراق نمی هراسیم، اما از آنجا که به ترس عادت کرده ایم، از کردستان تحت حاکمیت خودمان (کردستان ترکیه) در هراسیم! به دلیل همین وحشت است که تا کنون دولت حقوق کردها را پایمال کرده است. زندگی دوزبانه را مردود دانسته، حق آموزش به زبان مادری را ممنوع کرده و از آنجا که نمی تواند نام هزاران ساله سرزمینی که عنوان اش "کردستان" است را به زبان بیاورد، آن را "جنوب شرق" کشور می خواند.>>>

اکنون که اعتبار روحانیت بعنوان زمامداران سیاسی – دینی نه تنها در جامعه ایران که در میان ملل دنیا از بین رفته است، دینمداران غیرمعمم (بخوان فیلسوفان دین)  که زمانی خود نقشی در این دوران قدرت داشته اند بار دیگر به توجیه نظری اصل ماهیت دین سیاسی پرداخته و با پوشیدن جامه ای مخملین بجای ردای خشن در تلاش برای نشان دادن نقش متفاوت دین سیاسی برادامه بحران سیاسی و تداوم سلطه دین برتاریخ کشورما اصرار می ورزند. موسوی و کروبی برای آنچه میخواسته اند ایستادگی کرده اند و توسط حکومت ولایی دستگیر شده اند. دستگیری آنها توسط حکومتی که خود به خیانت و جنایت متهم است محکوم است. اما آنچه منشور بعنوان موضع سیاسی برآن تاکید دارد اگر به تایید موسوی و کروبی رسیده باشد بطور طبیعی آنها را از خواست و مطالبات مردم جدا کرده و ماهیتی غیر منطبق با مطالبات جنبش سبز به آنها می دهد.>>>

گروهی که پادشاهی مشروطه را بعنوان صورتی از ديکتاتوری طرد نمی کند نمی تواند مبلغ دموکراسی و حقوق بشر باشد. به اعتقاد من تبليغ «سکولاريسم» صفت کليدی سکولارهای سبز است و دقيقاً به همين دليل است که آنها مداوماً مشغول پراکندن نفرت نسبت به نيروهائی هستند که می توان آنها را «مسلمانان سکولار» و يا «مسلمانان دموکرات» دانست. يک دموکراسی سکولار که حاصل ائتلاف با پادشاهی خواهان و طرد نيروهای مسلمان باشد به احتمال زياد به ايجاد يک «ديکتاتوری سکولار» می انجامد. ما اگر حقوق مساوی و برانداختن تبعيض را هدف گرفته باشيم نمی توانيم نيروهای مذهبی در حال تحول و مبارزه با ديکتاتوری ولايت فقيه را از مبارزات خود حذف کنيم.>>>

اعلام موجوديت «کنگرۀ سبز های ايران»

در محل مجلس ملی فرانسه

گزارشی از فواد روستائی  در راديو بين المللی فرانسه

روز چهارشنبه ششم آوريل (17 فروردين) تشکل سياسی جديدی از فعالان سياسی ايران زير نام "کنگرۀ دموکرات های سبز" ايران در در نشستی در بنای مجلس ملی فرانسه پاريس اعلام موجوديت کرد. به گزارش خبرگزاری فرانسه اين تشکل گرايش های سياسی گونه گونی از ايرانيان مخالف جمهوری اسلامی ايران در خارج از کشور از سلطنت طلبان تا جمهوريخواهان به استثنای "سازمان مجاهدين خلق ايران" را در بر می گيرد. رعايت و احترام به حقوق بشر، حفظ تماميت ارضی و استقلال ايران و استقرار يک دموکراسی عرفی (سکولار) در کشور از اهداف اصلی اعلام شدۀ اين تشکل است. بنيانگذاران "کنگرۀ دموکرات های سبز ايران" برگزاری يک انتخابات آزاد و عادلانه زير نظارت نهادهای بين المللی برای تضمين گذار کشور به دموکراسی را از ديگر اهداف خود اعلام کردند. خبرگزاری فرانسه در گزارشی که به اعلام موجوديت اين تشکل اختصاص داده است می نويسد "کنگرۀ دموکرات های سبز ايران" خود را با "جنبش سبز در ايران"، جنبشی که پس از انتخابات رياست جمهوری دهم در پی اعتراض مردم به تقلب در اين انتخابات به وجود آمد و مير حسين موسوی و مهدی کروبی دو نامزد معترض به نتايج اين انتخابات به عنوان رهبران آن شناخته شده اند، دارای نسبتی می داند. شماری از نمايندگان مجلس ملی فرانسه چون "مانوئل والس"، از حزب سوسياليست، و "نيکول املين"، از حزب حاکم «اتحاد برای يک جنبش مردمی» فرانسه از "کنگرۀ دموکرات های سبز" پشتيبانی کرده اند. ، یکی از اعضای شورای مرکزی کنگرۀ دموکرات های سبز ایران، در گفتگوئی با راديو فرانسه، شرکت کرده که آن را در اين پيوند می شنويد.>>>

موج دموکراسی ‌طلبی در دنيای عرب، و کسادی دکان مسلمانان بنياد گرا

رضا علامه‌زاده

به وضوح آشکار است که افرادی چون خامنه‌ای و بن‌لادن از تداوم حکومت‌های دیکتاتوری مورد حمایت غرب بیشتر استقبال می‌کنند تا از برقراری آزادی و دموکراسی در دنیای عرب، چرا که دیگر ادامه سربازگیری از دنیای اسلام به بهانه دیکتاتور‌ستیزی برایشان عملی نخواهد بود. به همین دلیل ساده است که ایمن الظواهری که اهل مصر است و همواره در مورد کمترین مسائل مربوط به مصر اطلاعیه صادر می‌کند واکنش نسبت به بزرگترین تحولات کشورش را تا کنون پشت گوش انداخته است.>>>