آگهی جمهوری اسلامی برای جذب نیروی لابی گری در آمریکا
وبلاگ نئو ابليس
بدینوسیله از ایرانیان مقیم آمریکا و دیگر افراد واجد شرایط دعوت
می شود که برای ایجاد تشکل های مردمی و سازماندهی موثر جهت دفاع از
منافع رژیم جمهوری اسلامی ایران و مقابله با لابی های رژیم
صیهونیستی آمادگی خود را اعلام نمایند.
[پيوند
به شرايط]
صلح بين
امريکا و ايران از هميشه نزديک تر است
بخشی از اعلاميهء شورای ايرانيان امريکائی
(ای.آی.سی)
«شورای ايرانيان امريکائی (ای.آی.سی) از پيشرفت های به دست آمده در
روابط بين امريکا و ايران در چند هفتهء اخير بسيار خشنود است. اين
پيشرفت ها شامل دو سخنرانی صلح آميز پرزيدنت اوباما و پرزيدنت
روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل، يک ديدار مثبت مابين وزيرخارجهء
امريکا، آقای جان کری، و وزير خارجهء ايران، آقای جواد ظريف در
مورد مسئلهء اتمی و نيز يک مکالمهء تلفنی بين رؤسای جمهور، آقايان
اوباما و روحانی می شود که در 34 سالهء اخير بی سابقه بوده است.
سازمان ما که بيش از دو دهه پيشگام و راهنمای کوشش برای بهبود
روابط دو دولت بوده، از اين خشنود است که می بيند بصيرت اش اکنون
متحقق می شود. اين شورا هرگز در تعهد خود نسبت به ديپلماسی، مخالفت
با تحريم ها، و مخالفت با اعمال زور در مورد حل اختلافات مابين دو
کشور تعللی نداشته است. برعکس، ما همواره در پی فراهم ساختن فرصت
هائی برای هر دو سو بوده ايم تا بصورتی سازنده عمل کرده و سطح
مباحاث را ارتقاء بخشند...»
(حسن روحانی: ما بايد لابی های خود در خارج کشور، بخصوص در امريکا،
را تقويت کنيم).
پرچم
مبارزه با رژیم را چه کسانی در دست گرفته اند؟
کامبیز ایرانی
آیا اپوزیسیون خارج از کشور که با برگزاری کنفرانس های متفاوت
دندان برای تسخیر قدرت تیز نموده است، تاکنون توانسته، رژیم را از
سیاست سرکوب و کشتار خود میلیمتری به عقب نشینی وادار سازد؟ چرا
رژیم برغم ناهنجاریهای بیشمار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موجود هنوز
بر مسند قدرت باقی مانده است؟ آیا جامعه ایرانی بخاطر ندانم کاری و
فرار از مسئولیت، خود ، ماندگاری این رژیم تضمین ننموده است؟ پس
نقش و وظیفه انسان آگاه و مسئولیت پذیر در این میان چیست؟ بدیهی ست
که بدون حمایت و سازماندهی قشر آگاه و مترقی جامعه حوان ما، دشوار
می توان، این رژیم مستبد مدهبی تا دندان مسلح را که تاکنون با متد
سرکوب و کشتار خود مانع از هز گونه اعتراض اجتماعی گردیده. است،
سرنگون ساخت. به امید دن کیشوت های زنگار گرفته سیاسی سه دهه قبل
ننشینید. انها بیشتر به این می اندیشند، که چگونه هر هفته سایت های
خویشتن را سیاه نمایند و در سایه تحولات اخیر به تحلیل رفته اند.
در واقع هیج رابطه عینی با جامعه و نسل کنونی ندارند. در فضایی
زندگی می کنند که گرد و غبار ایده های بی جان آنرا پر نموده است. و
همواره این را بخود تلقین نموده اند که انها مبارز هستند. چه
مبارزی؟ شما برای چی و با چه کسی در انی دیار مبارزه می نمایید؟
ایده آل های نسل کنونی را دیگر نمی توان در چارچوپ زنگ زده تفکر
این دن کیشوت ها قالب کرد؟ پرچم نسل کنونی را مجید توکلی، آرش
صدقی، جسین رونقی و صدها مبارز جوان گمنام دیکر در دست گرفته اند.
آنها شعار ندادند، بلکه وارد میدان مبارزه واقعی شدند و نشان دادند
که نسل کنونی باید بخود متکی باشد و تنها در راستای فعالیت جنمعی
سازماندهی شده می توان این رژیم را سرنگون ساخت...